نامی بر بلندای عرش «وَ رَفَع ذِکرَک فی علّیّین» (بخشی از زیارت علمدار رشید کربلا). امام صادق(علیه السلام) گواهی می‌دهد که خداوند، نام عباس(علیه السلام) را در علیّین بالا برده است. قرآن کریم می‌فرماید: کَلّٰا إنَّ کِتٰابَ الأبْرارِ لَفیٖ علّیِّینَ وَ مٰا أدْریٰکَ ما عِلِّیُّونَ کتابٌ مَرقومُ یَشْهَدُهُ المُقرّبونَ. در آیات کریمۀ فوق سخن از ابرار است، همان‌ها که در بالاترین درجات بهشت قرار دارند و از نعمت‌های بی‌مانند برخوردار. و شگفت آن‌که امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: نام عباس (علیه السلام) در علیین بالا رفته است؛ یعنی در میان افرادی که در بالاترین درجات بهشتی هستند، قمر بنی هاشم (علیه السلام) برجستگی خاصی دارد چرا که او زبدۀ نیکان تاریخ است.

جعفرٌ الصادق علیه السلام عند اهل السنة

جعفرٌ الصادق علیه السلام عند اهل السنة مقام حضرت امام جعفر صادق علیه السلام نزد علمای اهل سنت فایل pdf 👈 ایتا تلگرام

داستان زنی که زمین خورد و گفت : لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِيكِ يَا فَاطِمَة بَشَّارمُكَارِي‏ گفت: در كوفه خدمت حضرت صادق رسيدم. خدمت آن جناب ظرفى از خرماى طبرزد بود كه ميل مينمود فرمود. بشار بيا جلو بخور. عرضكردم گوارا باد فدايت شوم چيزى در بين راه ديدم كه سخت ناراحتم دلم را بدرد آورده و تأثير زيادى در من كرده. فرمود ترا بحقى كه بر گردنت دارم جلو بيا بخور. پيش رفته شروع بخوردن نمودم.فرمود: چه ديده بودى؟ گفتم: در بين راه پاسبانى را ديدم كه بر سر پيره زنى ميزد و او را بطرف زندان مى‏برد او با صداى بلند ميگفت: پناه بخدا و پيامبر ميبرم بفريادم برسيد هيچ كس بداد او نرسيد. فرمود: براى چه او را چنين ميزدند؟ گفتم: از مردم شنيدم كه آن زن بزمين خورده در اين موقع گفته بود لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِيكِ يَا فَاطِمَة خدا لعنت كند ظالمين ترا اى فاطمه زهرا اين آزار و شكنجه براى همان حرف بوده: امام دست از خوردن كشيد شروع كرد زار زار بگريستن بطورى كه دستمال و محاسن و سينه‏اش از اشگ تر شد فرمود: بشار حركت كن برويم بمسجد سهله دعا كنيم و از خداوند عزيز خلاصى آن زن را بخواهيم، امام يكى از شيعيان را فرستاد بدار الاماره فرمود: از همان جا تكان نميخورى تا فرستاده ما بيايد اگر پيش- آمدى براى آن زن كرد مى‏آئى و ما را پيدا ميكنى. رفتيم بمسجد سهله هر كدام دو ركعت نماز خوانديم آنگاه امام صادق دست بآسمان بلند نموده اين دعا را خواند «انت اللَّه تا آخر دعا» بعد از دعا بسجده رفت كه من جز صداى نفس آقا چيزى نمى‏شنيدم سر بلند نموده فرمود: حركت كن كه زن را آزاد كردند. از مسجد خارج شديم در بين راه آن مردى كه فرستاده بود بدار الاماره رسيد امام عليه السّلام پرسيد چه خبر شد؟ گفت: آزادش كردند فرمود: چطور شد كه آزادش كردند؟ گفت: من نفهميدم ولى درب دار الاماره ايستاده بودم يك نفر دربان آمد و او را خواست گفت: چه گفته بودى؟ جواب داد: من به زمين خوردم گفتم: خدا لعنت كند ظالمين ترا يا فاطمه مرا چنين آزردند، دويست درهم باو داد گفت؟ اين پول را بگير و امير را حلال كن ولى آن پيره زن نگرفت وقتى ديد از گرفتن پول امتناع دارد بامير خبر داد بعد بيرون آمده گفت: برو بمنزلت. پيره زن بمنزلش رفت. امام عليه السّلام فرمود: از گرفتن دويست درهم خود دارى كرد؟ گفت آرى با اينكه بخدا بآن پول احتياج داشت. امام از جيب خود هفت دينار بيرون آورده فرمود: اين پول را ببر منزلش فَأَقْرِئْهَا مِنِّي السَّلَام‏ و سلام مرا باو برسان باو برسان. ما با هم رفتيم در خانه او و سلام امام را رسانديم. گفت: بخدا قسم جعفر بن محمّد عليه السّلام بمن سلام‏رسانده؟ گفتم: خدا ترا بيامرزد بخدا سوگند جعفر بن محمّد عليه السّلام سلام بتو رساند فَشَقَّتْ جَيْبَهَا وَ وَقَعَتْ مَغْشِيَّةً عَلَيْهَا دست برد گريبان خود را چاك زده بيهوش گرديد. ايستاديم تا بهوش آمد گفت: سخن امام را برايم دو مرتبه بگوئيد. تكرار كرديم تا سه مرتبه اين كار را كرد بعد گفتيم: بگير اين پول را امام عليه السّلام برايت فرستاده مژده باد ترا. پول را گرفت و گفت : سَلُوهُ أَنْ يَسْتَوْهِبَ أَمَتَهُ مِنَ اللَّهِ فَمَا أَعْرِفُ أَحَداً تُوُسِّلَ بِهِ إِلَى اللَّهِ أَكْثَرَ مِنْهُ وَ مِنْ آبَائِهِ وَ أَجْدَادِه‏ بامام عليه السّلام بگوئيد از خدا بخواهد اين كنيزش را ببخشد كسى از او و آباء گرام و اجداد طاهرينش بيشتر در نزد خدا محبوب نيست كه واسطه توسل شود. خدمت حضرت صادق برگشتيم و داستان زن را براى آن جناب نقل كرديم امام عليه السّلام شروع بگريه كرده برايش دعا كرد. عرضكردم: لَيْتَ شِعْرِي مَتَى أَرَى فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ اى كاش فرج آل محمّد را ميديدم. حضرت فرمودند: يَا بَشَّارُ إِذَا تُوُفِّيَ وَلِيُّ اللَّهِ وَ هُوَ الرَّابِعُ مِنْ وُلْدِي فِي أَشَدِّ الْبِقَاعِ بَيْنَ شِرَارِ الْعِبَادِ بشار وقتى چهارمين فرزند من (امام على النقى) از دنيا برود در سخت- ترين سرزمينها بين بدترين مردم در اين موقع بنى عباس گرفتار مصيبتى بزرگ مى‏شوند فَإِذَا رَأَيْتَ ذَلِكَ الْتَقَتْ حَلَقُ الْبِطَانِ وَ لَا مَرَدَّ لِأَمْرِ اللَّهِ زمانى كه چنين سانحه‏اى اتفاق افتاد گرفتارى زياد خواهد شد ولى قضاى برگشتى نيست (اشاره بابتداى ضعف و سستى بنى عباس است كه بعد از فوت حضرت امام على النقى شروع مى‏شود) (بحار الانوار(ط بیروت)ج 47، زندگانى حضرت امام جعفر صادق عليه السلام - باب يازدهم اصحاب و اهل زمان امام عليه السلام ص 381- 379‏)

محبت اهل بیت علیهم السلام اثر پاکی مادر امام صادق علیه السلام فرمودند: مَنْ وَجَدَ بَرْدَ حُبِّنَا عَلَی قَلْبِهِ فَلْیُكْثِرِ الدُّعَاءَ لِأُمِّهِ فَإِنَّهَا لَمْ تَخُنْ أَبَاهُ! هر کس خنکی و لذت دوستی ما را در قلب خود احساس کند، باید مادرش را فراوان دعا کند که او به پدرش خیانت نکرده است. بحارالانوار جلد ۲۷صفحه ۱۴۷.ح ۶

● نگاه خشم‌آلود به والدین! حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمود: «مَنْ نَظَرَ إِلَى أَبَوَيْهِ نَظَرَ مَاقِتٍ‏ وَ هُمَا ظَالِمَانِ لَهُ لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ لَهُ صَلَاةً» فرزندی که از روی خشم و غضب به پدر و مادرش که به او ظلم و ستم کرده‌اند نگاه کند، نمازش در درگاه الهی پذیرفته نمی‌شود. 📚 کافی(۸جلدی)؛ ج۲، ص۳۴۹،ح۵

صِله اَرْحام حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: « صِلْ‏ رَحِمَكَ‏ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ وَ أَفْضَلُ مَا تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الْأَذَى عَنْهَا» پيوند خويشاوندى را برقرار كن اگرچه با رساندن جرعه آبى باشد، و بهترين صله رحم، خوددارى از آزار خويشاوند است. كافی؛ ج‏2 ؛ ص151

تربیت اسلامی از کودکی رَوَى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ فَضَالَةَ  عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ وَ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‏: إِذَا بَلَغَ‏ الْغُلَامُ‏ ثَلَاثَ‏ سِنِينَ‏ يُقَالُ لَهُ قُلْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ ثَلَاثُ سِنِينَ وَ سَبْعَةُ أَشْهُرٍ وَ عِشْرُونَ يَوْماً فَيُقَالَ لَهُ قُلْ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ أَرْبَعُ سِنِينَ ثُمَّ يُقَالَ لَهُ قُلْ سَبْعَ مَرَّاتٍ- صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ- ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ خَمْسُ سِنِينَ ثُمَّ يُقَالَ لَهُ أَيُّهُمَا يَمِينُكَ وَ أَيُّهُمَا شِمَالُكَ فَإِذَا عَرَفَ ذَلِكَ حُوِّلَ وَجْهُهُ إِلَى الْقِبْلَةِ وَ يُقَالُ لَهُ اسْجُدْ ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِينَ فَإِذَا تَمَّ لَهُ سَبْعُ سِنِينَ قِيلَ لَهُ اغْسِلْ وَجْهَكَ وَ كَفَّيْكَ فَإِذَا غَسَلَهُمَا قِيلَ لَهُ صَلِّ ثُمَّ يُتْرَكُ حَتَّى يَتِمَّ لَهُ تِسْعُ سِنِينَ فَإِذَا تَمَّتْ لَهُ عُلِّمَ الْوُضُوءَ وَ ضُرِبَ عَلَيْهِ وَ أُمِرَ بِالصَّلَاةِ وَ ضُرِبَ عَلَيْهَا فَإِذَا تَعَلَّمَ الْوُضُوءَ وَ الصَّلَاةَ غَفَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ وَ لِوَالِدَيْهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ. عبد الله بن فَضالَة از امام صادق و امام باقر عليهما السّلام روايت كرده و گويد: از آن حضرت شنيدم كه می فرمود: وقتى کودک به سنّ ۳ سالگى رسيد به او می گويند: بگو: «لا إله إلّا اللَّه»   تا ۷ مرتبه بعد او را به حال خود مى‏ گذارند و وقتی ۳ سال و ۷ ماه و ۲۰ روز از سنّ او بگذرد، آنگاه به او می گويند: بگو «محمّد رسول اللَّه» تا ۷ بار .  و بعد ديگر كارى به او ندارد  تا ۴ سالش تمام شود آنگاه به او می ‏گويند: ۷ بار بگو: «صلّى اللَّه على محمّد و آله» و بعد او را به حال خود مى‏گذارند  و وقتی ۵ سالش تمام شد، از او مى‏پرسند: دست راست و دست چپ كدام است؟ وقتى آنها را شناخت روى او را متوجّه قبله مى‏سازند و به او می گويند سجده كن، و رهايش مى ‏كنند تا ۷ سالش تمام شود. وقتى ۷ ساله شد، به او مى‏ گويند: صورت و دست هايت را بشوى، و وقتى دست و روى خود را شست به او می گويند: نماز بخوان. و بعد او را رها مى‏ كنند تا ۹ سالش تمام شود زمانی که به سن كامل ۹ سالگى رسيد وضو و نماز را عملاً  به او مى ‏آموزند و به او دستور مى‏ دهند كه نماز بخواند زمانی که وضو و نماز را آموخت خداوند عزّ وجلّ او و پدر و مادرش را مورد بخشش و عفو از گناهان قرار می دهد.إن شاء اللَّه.   من لا يحضره الفقيه،ج‏۱،ص ۲۸۱، ح۸۶۳.

سؤالاتی که در قبر می پرسند امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «يُسألُ المَيِّتُ في قَبرِهِ عن خَمسٍ: عن صَلاتِهِ، وزَكاتِهِ، وحَجِّهِ، وصيامِهِ، ووَلايَتِهِ إيّانا أهلَ البَيتِ، فتَقولُ الوَلايةُ مِن جانِبِ القَبرِ للأربَعِ: ما دَخَلَ فِيكُنَّ مِن نَقصٍ فَعلَيَّ تَمامُهُ» از میت در گورش درباره پنج چيز سؤال می ‏شود: از نمازش، زكاتش، حجّش، روزه‏اش و ولايتش نسبت به ما اهل‌بیت علیهم‌السلام. پس ولايت از گوشه قبر به آن چهار چيز گويد: هر يك از شما كم و كاستى داشتيد، كامل كردن آن به عهده من. كافی؛ ج‏3؛ ص241؛ ح15.

جوانمردی در وطن و در سفر! حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «مروّت و جوانمردى» دو قسم است: جوانمردى در وطن(اقامتگاه) و جوانمردى در سفر؛ جوانمردی در وطن، خواندن قرآن و حضور در مساجد و همنشينى با نيكوكاران و نظر دقيق در مسائل شرعى و احكام دينى است. اما جوانمردى در سفر عبارت است از: بذل و بخشش از توشه‌ خود به همسفران، شوخى و مزاح در اموری که مورد خشم خداوند نباشد، كمتر مخالفت كردن با همراهان (و بر خلاف ميل آنان رفتار نكردن) و پس از جدایى و بازگشت پشت سر آنها سخن نگفتن! [عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: اَلْمُرُوءَةُ مُرُوءَتَانِ مُرُوءةُ اَلْحَضَرِ وَ مُرُوءةُ اَلسَّفَرِ فَأَمَّا مُرُوءَةُ اَلْحَضَرِ فَتِلاَوَةُ اَلْقُرْآنِ وَ حُضُورُ اَلْمَسَاجِدِ وَ صُحْبَةُ أَهْلِ اَلْخَيْرِ وَ اَلنَّظَرُ فِي اَلْفِقْهِ وَ أَمَّا مُرُوءَةُ اَلسَّفَرِ فَبَذْلُ اَلزَّادِ وَ اَلْمِزَاحُ فِي غَيْرِ مَا يُسْخِطُ اَللَّهَ وَ قِلَّةُ اَلْخِلاَفِ عَلَى مَنْ صَحِبَكَ وَ تَرْكُ اَلرِّوَايَةِ عَلَيْهِمْ إِذَا أَنْتَ فَارَقْتَهُم] 📚 معاني الأخبار , ج1 , ص۲۵۸

مشکلم را به که بگویم؟ حسن بن راشد گفت: امام صادق علیه‌السلام فرمود: ای حسن! هر گاه به گرفتارى و پیش‌آمد ناگواری دچار شدى، نزد هيچ‌کس از مخالفین (مخالف مذهب) شكوه مكن؛ ولی با برخى از برادران ایمانی خود در ميان بگذار كه يكى از اين چهار نتيجه را دارد: يا با مال و دارایی خود، تو را بی‌نیاز می‌کند؛ يا (اگر خود نتواند) با آبرو و مقامی که دارد به تو كمك كند (و از ديگران استمداد نمايد)؛ يا دعایی کند و مستجاب شود؛ يا با فکر و نظر خويش، مشورتی به تو بدهد (که سودمند باشد). [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ اَلْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : يَا حَسَنُ إِذَا نَزَلَتْ بِكَ نَازِلَةٌ فَلاَ تَشْكُهَا إِلَى أَحَدٍ مِنْ أَهْلِ اَلْخِلاَفِ وَ لَكِنِ اُذْكُرْهَا لِبَعْضِ إِخْوَانِكَ فَإِنَّكَ لَنْ تُعْدَمَ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ إِمَّا كِفَايَةً بِمَالٍ وَ إِمَّا مَعُونَةً بِجَاهٍ أَوْ دَعْوَةً فَتُسْتَجَابُ أَوْ مَشُورَةً بِرَأْيٍ] 📚کافی، ج 8، ص170.

صدّیق حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمود : 🔹 «قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : عَبدِي المؤمنُ لا أصرِفُهُ في شيءٍ إلاّ جَعَلتُهُ خَيرا لَهُ ، فَلْيَرضَ بِقَضائي ، و لْيَصبِرْ على بَلائي ، و لْيَشكُرْ نَعمائي ، أكتُبْهُ يا محمّدُ مِن الصِّدِّيقِينَ عِندي» خداوند عزّ و جلّ فرموده است: بنده مؤمن خود را به هيچ كارى وا ندارم، مگر اين كه آن كار را براى او خير قرار دهم؛ پس، بايد به قضاى من خرسند باشد و بر بلاى من #صبر كند و از نعمت‌هايم سپاسگزار باشد تا او را، اى محمّد! از صدّيقانِ خودم قلمداد كنم. 📚 كافي: ج 2 ص 61، ح6 .

کاری که بینی شیطان را به خاک می‌مالد جَمیل‌ بن دَرّاج‌ می‌گوید: از حضرت امام صادق علیه‌السّلام شنیدم که فرمودند: بهترینِ شما بخشنده‌ترین شماست، و بدترینِ شما بخیل‌ترین شمایند، از جمله كارهاى شایسته نیكى كردن به برادران و كوشش در بر آوردن حاجات آنهاست، که این کار بینی #شیطان را به خاک می‌مالد و موجب دوری از آتش #جهنم و ورود به #بهشت می‌شود. اى جمیل! این حدیث را براى برجستگان از یاران و اصحابت نقل كن! جمیل مى‌گوید: گفتم فدای شما گردم، برجستگان از یاران من كیانند؟ فرمود: آنها كه به برادران خود در خوشى و سختى، نیكى می‌كنند. سپس فرمود: اى جمیل! این كار براى شخص ثروتمند آسان است ولى خداوند، احسان نمودن نیازمندان را ستایش نموده و فرموده : «يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» (كسانى كه با شدت نیازمندی، دیگران را بر خود مقدم مى‌دارند، آنان كه خویش را از #بخل و حرص نگه‌دارند، آنان به حقیقت از رستگاران هستند. (حشر/9) 📚کافی، ج4، ص42، ح15. #نیکی #برادر_دینی #حاجت

دینداریِ عصر غیبت، همانند خار تراشیدن با دست! يَمان تَمّار گويد: محضر حضرت امام صادق عليه السلام نشسته بوديم، به ما فرمود: همانا برای صاحب الأمر غيبتی است، هر كه در آن زمان دينش را نگه دارد مانند كسی است كه درخت خار مغیلان را با دست بتراشد. سپس فرمود: اين چنين! -و با اشاره دست مجسم فرمود- كدام‌يك از شما می‌تواند خار آن درخت را با دست نگه‌دارد؟ سپس لحظه‌ای سر به زير انداخت و باز فرمود: «إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ غَيْبَةً فَلْيَتَّقِ اللهَ عَبْدٌ وَ لْيَتَمَسَّكْ بِدِينِهِ» همانا برای صاحب الأمر غيبتی است، هر بنده خدایی بايد از خدا پروا کند و به دين خود بچسبد. 📚 کافی، ج1، ص335، ح1.

تمسك به اهل بیت علیهم السلام در زمان غیبت حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند : طُوبَى لِمَنْ تَمَسَّكَ بِاَمْرِنا فى غَيْبَةِ قائِمِنا، فَلَمْ يَزِغْ قَلْبُهُ بالْهِدايَةِ خوشا به حال كسى كه در زمان غيبت قائم ما به فرمان ما چنگ زند و قلب هدايت شده‌اش به طرف باطل متمايل نشود. کمال الدین: ج2، ص158.

دعایی برای هنگام گرفتاری و سختی ابوبصیر گوید: به حضرت امام صادق (علیه‌السلام) عرض کردم: «دعای حضرت یوسف (علیه السلام) در چاه چه بوده است؟ زیرا ما در آن اختلاف نظر داریم». فرمودند: «همین که یوسف (ع) در چاه افکنده و از زندگی خویش ناامید شد، گفت: «خدایا! اگر گناهان، چهره‌ی مرا در پیشگاه تو تباه کرده و ندای دعای من به‌سوی تو نمی‌رسد و برآورده نمی‌شود، من از تو به حقّ آن پیرمرد (یعنی حضرت یعقوب علیه‌السلام) درخواست می‌کنم که بر ناتوانی او رحم‌آوری و من و او را به یکدیگر برسانی که تو بی‌تابی او را نسبت به من و شوق من به او را می‌دانی» سپس حضرت صادق (ع) گریه کردند و فرمودند: من [هنگام گرفتاری] می‌گویم : «اللَّهُمَّ إِنْ كَانَتِ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبُ قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِي عِنْدَكَ فَلَنْ تَرْفَعَ لِي إِلَيْكَ صَوْتاً فَإِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَ فَلَيْسَ كَمِثْلِكَ شَيْ‏ءٌ وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ» سپس فرمودند: این دعا را زیاد بخوانید که من در دشواری‌ها و اندوه‌های بزرگ، زیاد این دعا را می‌خوانم. الأمالي( للصدوق) ؛ ص403.

آن كه به خيرش اميدى نيست! ❖ حضرت امام صادق "علیه‌السلام" فرمودند: سه چيز است كه در هر فردی باشد، هرگز به خير او اميدى نيست : كسى كه در نهان از خدا نترسد، و در پيرى از گناه باز نايستد، و از عیب و ننگ، شرم نداشته باشد. «ثَلاثٌ مَن تكُنْ فيهِ فلا يُرْجى خَيرُهُ أبَدا : مَن لَم يَخْشَ اللّه َ في الغَيبِ ، و لَم يَرْعَوِ عِندَ الشَّيبِ، و لَم يَستَحيِ مِن العَيبِ» 📚کتاب من لا يحضره الفقيه، ج‏3، ص: 558

امام صادق علیه السلام فرمودند: إحْذَرُوا أَهْوَاءَکُمْ کَمَا تَحْذَرُونَ أَعْدَاءَکُمْ همچنان که از دشمنان تان حذر می کنید از پیروی هوای نفس تان بر حذر باشید. فَلَیْسَ شَیْ ءٌ أَعْدَی لِلرِّجَالِ مِنِ اتِّبَاعِ أَهْوَائِهِمْ وَ حَصَائِدِ أَلْسِنَتِهِمْ برای مردان چیزی دشمن تر از پیروی هوای نفس و گفتن سخنان بیهوده در حق دیگری ، نیست! کافی(۸جلدی)،ج۲، ص۳۳۵، ح۱.

● راهزنان خوبی‌ها حضرت امام صادق «علیه السلام» فرمودند: لَعَنَ اللَّهُ قَاطِعِی سُبُلِ الْمَعْرُوفِ قِیلَ وَ مَا قَاطِعُو سُبُلِ الْمَعْرُوفِ قَالَ الرَّجُلُ یُصْنَعُ إِلَیْهِ الْمَعْرُوفُ فَیَکْفُرُهُ فَیَمْتَنِعُ صَاحِبُهُ مِنْ أَنْ یَصْنَعَ ذَلِکَ إِلَی غَیْرِهِ. «خداوند راهزنان نيكى را لعنت كند. سوال شد: راهزنان نيكى چه كسانى هستند؟ فرمودند: كسى كه به او خوبی شود، و او ناسپاسى كند، در نتيجه نيكوكار را از نيكى به ديگران باز دارد.» کافی(۸جلدی) ج۴، ص۳۳، ح۱.

شرکای سه‌گانه در ظلم! حضرت امام صادق "علیه‌السلام" فرمودند: «الْعَامِلُ بِالظُّلْمِ وَ الْمُعِینُ لَهُ وَ الرَّاضِی بِهِ شُرَکَاءُ ثَلَاثَتُهُمْ» كسی كه ظلم می كند و كسی كه به ظالم کمک مي‌كند و كسی كه راضي به ظلم است، هر سه گروه با هم شریک در ظلم هستند. کافی(۸جلدی)،ج۲، ص۳۳۳، ح۱۶.

شیعه اهل بیت علیهم السلام به مردم ظلم نمی کند حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند : « لَیْسَ مِنْ شیعَتِنا مَنْ یَظْلِمُ النّاسَ» «کسى که به مردم ستم کند، شیعه ما نیست» تحف العقول، ص303.

تبلیغ اهلبیت علیهم السلام با أعمال نه صرفا زبانی! حضرت امام صادق علیه‌السلام: «رَحِمَ اللّه ُ قَوما كانوا سِراجا وَمَنارا؛ كانوا دُعاةً إلَينا بِأعمالِهِم وَمَجهودِ طاقَتِهِم» خداوند رحمت كند آن گروهی را كه چراغ و مناره (هدايت)اند و مردم را با اعمال خود و با نهايت توان‌شان به سوى ما فرا مى‌خوانند. تحف العقول؛ ص۳۰۱.