به عنوان مثال ماجرای خباب بن ارت را مقام معظم رهبری در کتاب گفتاری پیرامون صبر نقل می کنند که روزی خباب بن ارت در زمان رسول الله قبل از هجرت بر اثر غارت اموالش توسط کفار حال بسیار بدیع از جهت روحی و مالی و اقتصادی داشت و پیش پیامبر از این حال سخت خود گلایه و شکایت کرد. پیامبر به او فرمود پیشینیان شما را گاهی زیر اره آهنین چنان می انداختند که اره تمام گوشت پوست و و استخوان آنها را تا استخوان پاره می‌کردند گاهی با اره دو نیم می‌کردند ولی آنها از دین برنمی گشتند خدا این کار را به پایان خواهد رساند .... امیرالمومنین در یک روایتی رمز رسیدن فرج و گشایش در کار مستضعفین را بیان کرده است که می‌توانیم از این رمز استفاده کنیم برای تعجیل در فرج امام زمان و تعجیل در نجات بشریت ایشان درباره مستضعفین در تاریخ میفرمایند زمانی که خداوند جدیت آنان در صبر ابر آزارهایی که در راه دوستی خدا بر آنها وارد می‌آمد و تحمل آنها را در برابر حوادث ناگواری که به خاطر ترس از خداوند بر سر راهشان قرار می‌گرفت مشاهده کرد دریچه‌های فرج را در آن تنگنای بلاغ به رویشان گشود در نتیجه مستضعفان به زمامداران فرمانروا و پیشوایان راهنما تبدیل شدند و از عزت و کرامت آنان به جایی رسید که آرزوی بلند پروازشان هرگز بدان جا راه نیافته بود. از این کلام امیرالمومنین معلوم می‌شود که باید برای فرج صبر کنیم تا در برابر گرفتاری ها و سختی ها و دشمنی کفار پایداری خود را در مسیر حق اثبات کنیم تا نصرت خداوند شامل حال ما شود وگرنه فرج نخواهد رسید. ۱۲ @Fedayeen

اما سؤالی که مطرح می‏شود این است که چگونه دین و دینداری تا این حد مؤمنان و پیروان خود را صبور می‏کند؟ مگر در دین چه تعالیمی وجود دارد که پیروان آن را تا این اندازه مقاوم می‏سازد. کسانی مانند امام خمینی که حتی بعد از شنیدن خبر شهادت فرزندش آقا سید مصطفی با صبر و تحمل و بدون ذره‌ای تزلزل، چون کوهی استوار ماند و وقتی شب اول دفن فرزندشان که برای تسلیت گفتن به منزل فرزندشان می‏روند و در جواب عروس‏شان که می‌گوید: چه کنم؟ کجاست مصطفی؟ امام با حالتی قاطعانه خطاب به وی فرمودند: «صبر کنید! به خاطر خدا صبر کنید! امانتی بود که از دستمان رفت. امام خطاب به همسر خودشان نیز فرمودند: امانتی خداوند متعال به ما داده بود و اینکه از ما گرفت، من صبر می‏کنم؛ شما هم صبر کنید و صبرتان برای خدا باشد. ۱۳ @Fedayeen

در پاسخ باید گفت که ریشة تحمل مشکلات و صبر در مقابل مصیبتها و دردها، به نوع نگاه شخص صبور به رابطة خدای متعال با این عالم و کارهایی که در آن انجام می‏شود، وابسته است؛ زیرا انسان متدین می‏داند هر کاری که در این عالم انجام می‏شود، در مشیت و ارادة خداست و واقعاً خدا را کارگردان جهان مى‌داند و در حقيقت معتقد است که: «لا مُؤَثِّرَ فى الْوُجُوْدِ اِلاّ اللهُ؛ هيچ موجودى تأثير مستقل ندارد، جز خداوند». او ایمان دارد که: «لاحَولَ و لاقُوّه إلاَّ بِالله». حتى اگر شمشیر مى‏بُرد و آتش مى‏سوزاند، یا آب گیاهان را مى‏رویاند، همه به اراده و فرمان اوست و خداوند در افعال خود از هرگونه شریک و یاوری بی‌نیاز است. این نگاه را «توحید افعالی» می‏گویند؛ یعنی خداوند همان گونه که یکتاست، در افعال خود نیز یگانه است. در نظر چنین شخصی، تمام تحولات هستی، از حرکات سماوی کهکشانهای دور دست گرفته، تا رفتار خردترین ذرات هسته‌ای، همگی تحت سیطرة ارادة الهی و در حوزة فاعلیت او واقع می شود ممکن است اشکال شود: چگونه این تفکر که همه چیز دست خداست، شخص متدین و مؤمن را صبور می‏کند؟ پاسخ: وقتی مؤمن فهیمد؛ بلکه رسید و دید که رشتة همة امور به دست خداست و با توجه به اینکه خدای متعال موجودی است با صفات کمالی مانند حکمت، خیرخواهی، علم، قدرت و... قلب او آرام می‏شود و خود را در دامان خدای قادر عالم خیرخواه و حکیم می‏بیند. ۱۵ @Fedayeen

💠 حکمت الهی یکی از صفاتی که مؤمن را تسکین می‏دهد و صبور می‏کند، صفت حکمت خداوند است. حکمت معانی مختلفی دارد؛ یکی از آن معانی «غايتمند بودن افعال الهي» است؛ به اين معنا که هر فعلي از خداوند سر زند، داراي غايت و هدفي است؛ زیرا کار لغو و عبث از خداوند صادر نمي‌شود. اين معنا از حکمت به فعل حکيمانة خداوند تعبير مي‌شود. آنجا که خداوند مي‌فرمايد:  وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلاً ؛ «ما آسمان و زمين و آنچه بين آن دو هست، بيهوده نيافريديم.» اشاره به اين معناي حکمت دارد. مؤمن با تکیه بر اینکه خداوند هر کاری را که انجام می‏دهد، از آن هدفی معقول دارد. وقتی مشکل یا مصیبتی بر او وارد می‏شود، خود را آرام می‏کند. هدفی مانند بخشش گناهان. «یونس بن یعقوب» از امام صادق نقل کرده است: [در خصوص مؤمنان] هر بدنی که چهل روز آسیبی به آن وارد نشود، ملعون است و دور از رحمت خداوند. گفتم: واقعاً ملعون است؟ فرمود: بله. گفتم: واقعاً؟ باز فرمود: بله. پس چون امام سنگینی مطلب برای من را مشاهده کرد، فرمود:‏ ای یونس! از جملة بلا و آسیب به بدن، همین خراش پوست و ضربه خوردن و لغزیدن و یک سختی و خطا کردن و پاره شدن بند کفش و چشم درد و مانند اینهاست [نه لزوما مصیبتهای بزرگ]. مؤمن نزد خداوند بافضیلت‌تر و گرامی‌تر از آن است که چهل روز بر او بگذرد و خداوند گناهان او را پاک ننماید؛ ولو به یک غم پنهان در دل، که او نفهمد این غم از کجا حاصل شده است. به خدا قسم! وقتی یکی از شما سکه‌های درهم را در کف دست وزن می‌کند و متوجه نقصان آن شده، غصه‌دار می‌شود، سپس دوباره وزن می‌کند و متوجه می‌شود که وزنش درست بوده، همین غصه کوتاه و گذرا، موجب آمرزش برخی از گناهان اوست. مؤمن می‏داند که حکمت برخی از کارهای خداوند در این دنیا مشخص نمی‏شود و گاه در روز قیامت او حکمت آن را می‏فهمد. مانند حکمت مستجاب نشدن برخی از دعاها در دنیا. گاهی نیز برخی از حکمتها در دنیا و با گذر زمان مشخص می‏شود که این خود دل مؤمن را محکم‏تر می‏کند تا در این تحمل سختی‌ها و مشکلات کم نیاورد. مانند حکمت فراز و فرودها در زندگی حضرت موسی که در سورة قصص، آیات 1 تا 43 اشاره شده است. مثل حکمت به آب انداختن حضرت موسی برای برای حفظ جانش. یا حکمت دیدن آتش و رفتن به سوی آن برای دریافت مقام نبوت و... یا حکمت دستور بریدن سر فرزند به حضرت ابراهیم برای رسیدن به مقام خلیل اللهی. به هر حال، مؤمن چه حکمت را بداند، چه نداند؛ چون می‏داند خداوند حکیم است، دلش آرام می‏شود و صبر پیشه می‏کند. ۱۶ @Fedayeen

💠 علم الهی راز دیگری که باعث می‏شود مؤمن صبور و قلبش آرام شود، این اعتقاد است که خدا از همه چیز آگاهی دارد و همه چیز در مرأی و منظر اوست و چیزی بر او پوشیده نیست: رَبَّنا إِنَّکَ تَعْلَمُ ما نُخْفِي وَ ما نُعْلِنُ وَ ما يَخْفى عَلَى اَللّهِ مِنْ شَیْءٍ فِي اَلْأَرْضِ وَ لا فِي اَلسَّما ؛ «پروردگارا! تو به هرچه ما پنهان و آشکار کنیم، آگاهی داری و بر خداوند البته هیچ چیز در زمین و آسمان پنهان نیست.» امام حسین چون کوه در مقابل انبوهی از اندوه ایستاد و هیچ‌گونه تردید، اضطراب، ترس و سستی را به خود راه نداد؛ بر همه فائق آمد که منشأش ذکر قلبی و توجه باطنی و اعتقاد درونی بود. تمام همّ و غمّ حضرت، جلب رضایت خداوند بود: «اَسْأَلُکَ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْاِکْرَامِ! بِحَقِّ الْقَبْرِ وَ مَنْ فِیهِ اِلَّا اخْتَرْتَ لِی مَا هُوَ لَکَ رِضیً وَ لِرَسُولِکَ رِضیً؛ ای خدای با جلالت و کرامتْ! به حق این قبر و کسی که در میان آن غنوده است، از تو می ‏خواهم راهی در پیش روی من بگذاری که رضای تو و رضای رسول مرتضای تو در آن است.» در روز عاشورا نیز بعد از شهادت اصحاب، سر مبارکش را به طرف آسمان بلند کرد و عرضه داشت: «اللَّهُمَّ إِنَّکَ تَرَى مَا يُصْنَعُ بِوَلَدِ نَبِيِّکَ؛ خدایا! تو شاهدی که با پسر پیغمبر تو چه می ‏کنند.» چنان که پس از شهادت طفل شیرخوارش، دست مبارک خویش را زیر گلوی او گرفت و خونها را به طرف آسمان پاشید و فرمود: «هَوَّنَ عَلَیَّ مَا نَزَلَ بِي أَنَّهُ بِعَيْنِ اللَّهِ؛ آنچه که این مصیبت را بر من آسان می‏ کند، این است که خدا می‏ بیند.» پس چون مؤمن در همه جا و هر لحظه خدا را ناظر خویش می‏بیند و می‏ داند، دامنة تحملش بالا می‏رود و سختی طاعت و رنج مصیبت را تحمل می‏کند؛ امیرالمؤمنین می‏فرمایند: «اتَّقُوا مَعَاصِيَ اللَّهِ فِي الْخَلَوَاتِ فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاکِمُ؛ حتي در خلوتها نیز از نافرماني و معصيت خداوند پرهيز کنيد؛ زیرا همان کسي که الان شاهد است، روز قيامت حاکم و قاضی خواهد بود.» ۱۷ @Fedayeen

💠 عدل الهی راز دیگر صبوری و آرامش مؤمن، صفت عادل بودن خداوند است (عدل تکوینی، تشریعی و جزایی). خداوند هر کسی را به اندازة کار خود جزا می‏دهد: فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ؛ «پس هر کسی به قدر ذرهای کار نیک کرده باشد (پاداش) آن را خواهد دید. و هر کسی به قدر ذره‌ای کار زشتی مرتکب شده، به کیفرش خواهد رسید.» این اعتقاد که خدای عادل در مقابل صبرش، او را جزایی در خور خواهد داد؛ سبب آرامش مؤمن می‌باشد. پیامبر می‏ فرمایند:‏ «مَنْ‏ صَبَرَ عَلَى‏ مُصِيبَةٍ فَلَهُ مِنَ الْأَجْرِ بِوَزْنِ‏ جِبَالِ‏ الدُّنْيَا؛ کسی که بر مصیبت صبر کند، جزای او به وزن کوه‏های دنیاست.» البته تبلور عدالت واقعی، در قیامت است؛ به همین خاطر یکی از پشتوانه ‏های اعتقادی مؤمن برای رسیدن به این صفت خداوند، اعتقاد به قیامت می‏باشد و اعتقاد به قیامت و معاد - حتی در سطح اطمینان ظنی - برای تحقق صبر و شکیبایی بسیار موثر است. کسانی که به آخرت ایمان دارند، انسانهای صبوری می‌شوند؛ زیرا اگر مصیبتی از سوی دشمنان و مخالفان به آنان وارد شود و ناتوان از دفع آن باشند، امید دارند که خداوند در آخرت آنان را مجازات می‌کند و همین مسئله، صبرشان را می‌افزاید و اگر هم در جنگ با دشمن قرار گیرند، استقامت می‌ورزند و حاضرند در این راه شهید شوند و از حق دست بر ندارند و در هر حال پیروز، آنانند: هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاّ إِحْدَى اَلْحُسْنَيَيْن؛ «آیا شما (منافقان) جز یکی از دو نیکویی (بهشت یا پیروزی) چیزی می‌توانید بر ما انتظار برید؟»؛ زیرا چه کشته شویم و چه بکشیم، باز ما پیروزیم و به یکی از دو نیکی دنیا و آخرت دست می‌یابیم. قرآن کریم در تعلیل صبرپيشگى سپاهيان طالوت در برابر دشمن، علت صبوری ایشان را در ساية اعتقاد آنان به معاد و اطمینانی می‌داند که نسبت به قیامت داشتند: فَلَمّا فَصَلَ طالُوتُ... قالَ اَلَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اَللّهِ کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِيرَةً بِإِذْنِ اَللّهِ وَ اَللّهُ مَعَ اَلصّابِرِينَ «پس هنگامی که طالوت لشکر کشید... آنان که به لقای رحمت خدا و ثواب آخرت معتقد بودند (ثابت قدم مانده)، گفتند: چه بسیار شده که گروهی اندک، به یاری خدا بر سپاهی بسیار غالب آمده‏اند، و خدا با صابران است.» ۱۸ @Fedayeen

💠 نصرت الهی یکی از صفاتی که مؤمنان را به صبر دعوت می‏کند، صفت ناصر بودن خداوند است: إِنّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا فِي اَلْحَياةِ اَلدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ اَلْأَشْهاد«ما رسولان خود و اهل ایمان را هم در دنیا ظفر و نصرت می‌دهیم و هم روز قیامت که گواهان (اعمال نیک و بد) به شهادت برخیزند.» یکی از عواملی که باعث جزع و فزع و بی‏ صبری می‏شود، احساس تنهایی و بدون یاور بودن است. مؤمن هیچ‌گاه خود را تنها نمی ‏بیند؛ زیرا می‏داند که خدا همیشه با اوست. امام صادق می ‏فرمایند: «إِنَّ الْمُؤْمِنَ وَلِيُّ اللَّهِ فَيُعِينُهُ وَ يَنْصُرُهُ وَ يَصْنَعُ لَه‏؛ مؤمن‏ ولىّ خداست، پس خداوند او را کمک و يارى‏ می ‏کند و برایش می‌سازد.» خداوند در آیة 83 سورة یوسف می‌فرماید که صبر يعقوب در برابر مشکل فراق فرزندانش در ساية اميد به خدا امکان‏ پذیر شد: قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَکُمْ أَنْفُسُکُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اَللّهُ أَنْگ يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ اَلْعَلِيمُ اَلْحَکِيمُ؛ «(يعقوب) گفت نفس (و هوي و هوس) مساله را چنين در نظرتان تزيين داده، من شکيبائي مي‏کنم شکيبائي جميل (و خالي از کفران)، اميدوارم خداوند همه آنها را به من باز گرداند چرا که او عليم و حکيم است.» خداوند باور و توجّه به امداد الهى را زمينه‌ساز صبر و تحمّل دانسته و از انسانها می‌خواهد به این امر در تحقق صبر و افزایش آن استعانت جویند و از آن بهره‌ گیرند. يا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا اِسْتَعِينُوا بِالصَّبر وْ اَلصَّلاةِ إِنَّ اَللّهَ مَعَ اَلصّابِرِين ؛ «ای اهل ایمان! از صبر و مقاومت کمک گیرید و به ذکر خدا و نماز توسّل جویید که خدا با صابران است.» ۲۰ @Fedayeen

💢 نتیجه گیری ممکن است کسی اشکال کند: چرا شما صبر داشتن افراد را هدیة دین و پایبندی مؤمنان به دین می‏شمارید، در حالی که وقتی مصیبت یا مشکلی بر کسی وارد شد، گریزی جز صبر ندارد؛ چه مسلمان باشد، چه نباشد؟ پاسخ: توجه به این مثال راهگشا است: افرادی را در نظر بگیرید که هر کدام سرمایه‏ های مختلفی دارند، سپس این افراد هر کدام مقداری پول خود را گم می‏کنند. واکنش و مقدار فشار و سختی این افراد یقیناً یکسان نیست؛ زیرا کسی که تمام سرمایه ‏اش را از دست داده، در نهایت سختی و فشار است؛ ولی این فشار برای کسی که بخش کوچکی از مالش را گم کرده، کم‏تر است. در بحث صبر نیز داستان همین است. سرمایة افراد ایمان آنهاست؛ هرچه این ایمان بیش‏تر باشد، میزان فشار حاصل از مصیبت یا مشکل کم‏تر است و به همین خاطر تحمل آن آسان‏تر می‏شود. اینجاست که گفته می‏شود صبر، حاصل ایمان به خدای متعال با صفات کمالیه است؛ اما کسی که ایمان ضعیفی داشته و یا ایمان نداشته باشد، در مقابل کوچک‏ترین مشکلی بی‏تابی می‏کند و چه بسا نتواند صبر کند. بر این اساس، مؤمنین ارادة خود را قوی و عزم خود را جزم می‏کنند؛ چراکه خداوند می‏فرماید: وَ اِن تَصبِروا و تَتَّقوا فَاِنَّ ذلِکَ مِن عَزمِ الاُمور ؛ یعنی این عزم و اراده قوی بر امور است که موجب صبر و تقوای الهی می‌شود. اتمام عرایض✅ ۲۱ @Fedayeen

🌟 بِسْمِ‌‌اللّه‌الرَّحْمَٰنِ‌الرَّحِيمِ 🌟 با سلام و آرزوی قبولی طاعات خدمت اعضای محترم🌹 ♻️ موضوع کنفرانس: #مجازات‌های_بازدارنده ؛ تدبیر جهت #امیدآفرینی برای مردم 📆 زمان : یکشنبه ۱۴٠٠/۲/۵ ⏰ ساعت : ۷:۳۰ 📝 ارائه کننده کنفرانس: #جناب_استاد_دایی 🍃از اعضای محترم دعوت میشود زمان برگزاری کنفرانس حضور فعال داشته باشید. از همراهی شما سپاسگزاریم.🍃 امام خامنه ای عزیز🌹: ما باید خود را برای #سربازی‌امام‌زمان‌🕋ارواحنافداء آماده کنیم... ادرس #ابرگروه_فدائیان_امام‌_خامنه‌ای_عزیز https://eitaa.com/joinchat/2128871435C7db9a13d97 آدرس آرشیو کنفرانس ها @Fedayeen ارتباط با مدیریت گروه @HASAN_1524

🌺🌸🌺 بسم الله القاصم الجبارین 🌸🌺🌸 با عرض سلام و تحیت 🌺 خدمت همه خواهران و برادران عزیز 🌸 ضمن آرزوی بهره مندی شما از ماه رحمت و استجابت دعا جهت مجازات دنیوی و اخروی برای مانع تراشان مسیر کمال انسان ها 🌺 موضوع : « مجازات های بازدارنده ؛ تدبیری جهت امید آفرینی برای مردم » 🌸 منتظر اعلام نظر کارشناسی دوستان عزیز پیرامون این طرح پیشنهادی هستم. ✍ #جناب_استاد_دایی صفحه ۱

🌹 خدای متعال ارحم الراحمین است و ماه رمضان هم ماه رحمت گسترده است ولی با حساب و کتاب! 🌹 در واقع اگر در همین هنگامه رحمت و عفو ، فردی سوء استفاده کرده و دستور عمومی روزه را از روی تخلف ترک کند و روزه نگیرد ، آنگاه است که حداقل مجازات دنیوی اش آنست که نه یک روز ، در برابر یک روز نه دو برابر نه ده برابر نه به اندازه کل ماه رمضان بلکه به اندازه دو تا ماه رمضان کامل یعنی ۶۰ روز ، باید روزه بگیرد 🌹 این مجازات یعنی در کنار رحمت الهی ، حکمت و حساب و کتاب هم هست و باید به شدت اجرا شود 🌹 « مجازات بازدارنده» برای متخلفین روزه خوار ، اجرای عدالتی است از طرف خدای پرمهر و محبت تا افراد حواس شان را جمع کنند. ✍ #جناب_استاد_دایی صفحه ۲