🎞 برگزاری مراسم نیایش توسط زرتشتیان یزدی به یاد شهید آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی @ferghenews_com

📱#تازه‌های_شبکه‌های_اجتماعی از خواب زمستانی مدعیان کثرت‌گرایی تا ادای احترام زرتشتیان اصیل به شهدای خدمت @ferghenews_com

🎞 تذکر قطب دراویش سلطانعلیشاهی (معروف به گنابادی) برای شادی در عزای شهدای خدمت 🔺سید علیرضا جذبی قطب دراویش سلطانعلیشاهی (معروف به گنابادی) در ایران، به دراویشی که در پی واقعه شهادت رئیس جمهور شادی کردند تذکر داد. 🔺این دراویش غالبا خود را جدا از سیاست می‌دانند و اظهار می‌دارند که در امور سیاسی دخالت نمی‌کنند اما بعد از نورعلی تابنده که چهره‌ای سیاسی بود، این فرقه بیش از قبل در امور سیاسی ورود کرد. 🔺هرچند قطب فرقه به حامیان خود تذکر می‌دهد اما بعد از تابنده همزمان صلاحی و مصطفی آزمایش که خارج نشین است هم ادعای قطبیت دارند و به نوعی تبدیل به اپوزسیون علیه جمهوری اسلامی شده‌اند. @ferghenews_com

🎞 شرح دیدار حاخام یهودی با آیت‌الله رئیسی در نیویورک! @ferghenews_com

مازوخیسم فرهنگی ا ناامیدی و خودتحقیری امیدواری و ناامیدی،دو مفهومی که می تواند موتورحرکت جامعه را روشن و یاخاموش کند و یاموجب پیشرفت و یا پسرفت جامعه شوند. از این رو یکی ازاهداف دشمنان درجنگ روانی، تزریق روحیه ناامیدی و یاس و گرایش افراد جامعه به سوی افکارمنفی است. بزرگ نمایی اخبار منفی و کوچک نشان دادن اخبار مثبت از جمله ترفندها و سیاست هایی است که در جنگ رسانه ای صورت می گیرد در این میان (مزدوران داخلی و‌ روشنفکران غربگرا‌ و بیمار و برخی سلیبرتی ها) نقش مازوخیست های داخلی را بازی می کنند و ماموریت دارندجامعه با تزریق روحیه یاس و نامیدی جامعه را به یک بُن بست سیاسی و فرهنگی دچار کنند. از سویی دیگر رسانه های سادیسمی که از تحقیرملت ایران لذت میبرند روی مازوخیست های داخلی حساب باز می کنند. تبلیغات سیاه وگرایش مردم به افکار منفی چنان رفتار سیاسی و فرهنگی مردم را تحت شعاع قرار می دهد که اگر از نکات منفی و مشکلات بیشتر گفته شود یشترمورداستقبال عمومی قرار می گیری و اگر از نکات مثبت بگویی به دیده شک وگمان نگریسته می شود. این نوع از مازوخیسم جامعه ما را دچارنوعی بی هویتی وخود تحقیری می کند و به قول امیل سیوران؛ (( ناامیدی جمعی مهم ترین عامل انهدام ملت هااست و ملتی که دچار آن می شود هرگز نخواهد توانست دوباره روی پای خود بایستد)) بنابراین باید با نگاهی منتقدانه نه منتقمانه ضمن بیان پیشرفت ها،علل پسرفت ها را مورد بازیابی قرار داد.‌ونباید اجازه داد مازوخیست های داخلی(دشمنان داخلی) با کمک سادیسم های خارجی (دشمنان خارجی) با تبلیغات سیاه و پروپاگاندای روح جامعه را دچار خمودگی کنند یک معلم

♦️انتظار برخورد با توهین‌کنندگان به شهدای خدمت 🔹هنوز یک هفته از شهادت رئیس‌جمهور مغتنم و هیات همراه نمی گذرد که برخی از اینفلوئنسرهای اینستاگرامی از خواب چند روزه بیدار شده و با توهین به رئیس جمهور شهید بر زخم جامعه نمک پاشیده‌اند، حال سوال اصلی این است که آیا مدارا و سکوت مقابل این افراد هنجارشکن باید ادامه پیدا کند؟ 🔹همان طور که در چند روز گذشته شخصیت های مختلف برخورد متواضعانه و با گذشت را از مهم ترین ویژگی‌های شخصیتی رئیس‌جمهور بیان کردند، همه بر این موضوع واقف هستند که رئیس‌جمهور شهید  همواره در حین حیات در مقابل نقدها گوش شنوا داشت و هیچ‌گاه برخورد تندی با مخالفان خود نکرد. و شکایتی از آنها نداشت، ولی حالا وقت آنست دستگاه‌های ذی‌ربط و مسئول و متولی با جدیت باب این توهین‌ها و تمسخرها را ببندند و با خاطیانی که فرهنگ و اصالت ایرانی را که همواره به ادب و احترام شهره بوده‌اند، ببندند و به تکالیف قانونی خود عمل کنند.

اعتقاداتتون رو فریاد بزنید، شهدا واسش جون دادن ! شھیدصابری

🎥 دعایی که رهبر انقلاب در دیدار خانوادۀ شهید رئیسی توصیه به خواندن آن کردند ☫به جمع سربازان گمنام بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/3617980416C11748e2114

🎥 تسلیت فارسی هندی‌ها به رهبر انقلاب و مردم ایران در پی شهادت رئیس‌جمهور و همراهان 🛑‍ @Armane_jahani12

✍️ بهنام افشار 🖊 هنر سکوت کردن (به شنیدن حریص باشیم تا به گفتن) دنیای پرهیاهوی امروز، اقتضائات خاص خود را دارد؛ یکی از این اقتضائات کاذب، تمایل و رقابت افراط‌گونه‌ انسان‌ها برای دیده شدن و شهرت‌طلبی است. میل به دیده شدن و خودنمایی، در وهله اول در زیاده‌گویی و پرحرفی آدم‌ها با بهره‌گیری از زبان و در شکل گفتاری و نوشتاری آن، نمایان می‌شود. زبان برای افراد شهرت‌طلب، ابزاری برای کسب اعتبار و منزلت اجتماعی است و به همین دلیل چنین آدم‌هایی، از هر فرصتی برای ابراز وجود و اظهار نظر بهره می‌برند، گویی که در همه زمینه‌ها صاحب‌ رای و نظراند و اصلا برایشان فرقی نمی‌کند کجا باشند و موضوع مورد بحث چیست و چه تخصصی می‌طلبد! این دسته از آدم‌ها، اصولاً حرف تازه، جذاب و تاثیرگذاری که زاییده اندیشه‌شان باشد، ندارند، بلکه حرف‌های‌شان تکرار مکررات و بیان اندیشه‌های دیگران است، اما چون ژست سخنوری به خود می‌گیرند، حرف‌هایشان برای مخاطبانی که از قضا کمتر اهل مطالعه و تحقیق هستند،‌ جذابیت پیدا می‌کند و زبان به ستایش او می‌گشایند و اینجاست که چنین ستایش‌های فریبنده‌ای، آدمی را برای خودنمایی و پرحرفی حریص‌تر می‌کند، در واقع پرحرفی آدم‌ها پیش از آنکه ناشی از اعتماد به‌نفس‌شان باشد، ناشی از خودشیفتگی آن‌ها است. انسان‌های زیاده‌گو و پرحرف، دچار توهم دانایی‌اند و گویی با خواندن چند کتاب و مقاله و حفظ کردن چند جمله فانتزی و اصطلاح علمی و ادبی و با گرفتن ژست سخنوری، عرصه‌های مختلف علم و دانش را فرا گرفته و دیگر در قامت یک صاحب‌نظر، مکلف به حرف زدن آن هم در همه جا و در باب همه چیز هستند و انگار نمی‌دانند علم بر عمل است و علم بی‌عمل حکایت همان چارپایی است که بر او کتاب بار کرده‌اند: «علم چندان که بیشتر خوانی / چون عمل در تو نیست نادانی / نه محقق بود نه دانشمند/ چارپایی بر او کتابی چند»(سعدی) دامنه آفات زبان و حرافی آدم‌های خودنما، گسترده است، چنان‌که شاید بتوان گفت بخشی از مشکلات امروز جامعه، معلول حرافی و زیاده‌گویی آدم‌هایی است که نباید حرف بزنند، ولی حرف می‌زنند: «ظالم آن قومی که چشمان دوختند / زان سخن‌ها عالمی را سوختند / عالمی را یک سخن ویران کند /  روبهان مرده را شیران کند» از بد روزگار و در ارزش‌گذاری‌های وارونه عصر جدید، پرحرفی و زیاده‌گویی در جامعه امروز، به یک ارزش و افتخار بدل شده و متعاقب آن آدم‌های پرحرف که در همه جا و در باب همه چیز داد سخن می‌دهند، به‌عنوان آدم‌های خلاق، همه‌چیزدان و فعال مورد تمجید و ستایش قرار می‌گیرند و قدر و منزلت پیدا می‌کنند و متعاقب آن آدم‌های متفکر، خلاق، صاحب‌نظر و در عین حال اخلاق‌مدار که از روی تواضع، زبان در کام می‌گیرند و سکوت پیشه می‌کنند، به انزوا می‌روند. اگر نیک بنگریم و واقع‌بینانه نظر کنیم، کم‌گویی و گزیده‌گویی هنر است، نه زیاده‌گویی و پرحرفی آن هم به قصد خودنمایی‌، و از همه مهم‌تر اینکه اولیای دین و ارباب معرفت، سکوت را لازمه و شرط تقوا دانسته‌اند و گفته‌اند آنان که سکوت و خاموشی را بر زیاده‌گویی و پرحرفی ترجیح می‌دهند، به درک اسرار حقیقت محق‌تر و واصل‌تراند: «گوش آن کس نوشد اسرار جلال / کو‌ چو سوسن صد زبان افتاد و لال»(مولانا) خاموشی و سکوت، گرچه امری مستصعب است، اما در عوض به شخصیت آدمی، متانت روح و وقار می‌بخشد، و بی دلیل نیست که علمای اخلاق در نکوهش زیاده‌گویی و در مدح و ستایش سکوت کردن، سخنانی پرمغز و تأمل برانگیز دارند؛ از جمله مولانا در باب لزوم خاموشی در جمع و پرهیز از خودنمایی، می‌گوید: «چون‌که در یاران رسی، خامُش نشین / اندر آن حلقه مَکن خود را نگین» امام محمد غزالی نیز گفته است: «ملاک در سخن گفتن این است، آنجایی که دلت می‌خواهد سخن بگویی، نگویی و آنجایی که دلت می‌خواهد نگویی، سخن بگویی.» پس چه خوب و پسندیده است که در کنار کسب و ترویج مهارت «چگونه با هم حرف زدن» و «چگونه به هم گوش دادن»؛ «هنر سکوت کردن» را هم بیاموزیم و بیش از آنکه در قامت سخنگویی پرحرف خودنمایی کنیم، شنونده‌ای عاقل باشیم و به تعبیر امام علی(ع)، به شنیدن حریص‌تر باشیم تا به سخن گفتن.🌷

🔹سرباز ولایت 🔸رمز ماندگاری خادم ملت را در این کلیپ کوتاه جویا شوید.