[به روایت حَسرت]💔

+صِدای [یاحُسین] می پیچد و دَست ها بالا میرود تا تابوت شَهید را در آغوش بگیرد...

و مَن، گوشه ای پشت دوربین کادر میبندم...:)

دقیقا همینجا و همین لحظه زمان دیگر برای من ایستاده است و در خیالم گاهی به گذشته می روم وگاهی به آینده:)

اما هر چه قَدر که میگردم چیزی به شیرینی [شَهادت] پیدا نمیکنم:)💔

[شَهادت] شیرین است... حتی شیرین تر از زندگی...

آنقدر شیرین که وقتی نِگاهم به تابوتِ شَهید گره میخورد زندگی کردن را فراموش میکنم و نَفس کِشیدن برایم سَخت میشود...💔 #دل‌وامونده...

حالَم می شود شبیه پَرنده ای پر شِکسته که با حَسرت پرواز دسته پرنده ها را نِگاه میکند...:) +تباه...💔

به گُواه چشم های بارانی و دل پَریشانم، من پُشت دوربین میسوزم در این حَسرت که کاش من هم روی دست می رفتم در یک تابوت که روی آن نوشته اند [شَهید]💔 +آه...

+ و نَفس دیگر بالا نمی آید...

+و باز هم جامونده...💔