وقتی به یه نفر که حالش بهتر از خودمه دلداری و امید به فردایی سبز میدم یاد این شعر میوفتم: "خود خزانیم و دم از شوق بهاران میزنیم" ای بابا ..
واقعا دوسش داری مگه نه ؟ این یه سوال روانشناسیه که بدون بردن اسم باعث میشه یه فرد خاص بیاد تو ذهنت .
مهمتر از محتوای سخن، صاحب سخنه. از قلب قرمز بعضیا بی توجه رد میشی و با دیدن گل سرخ یه نفر تا صبح خوابت نمیبره.
رابطه ی واقعی چیه؟ داشتن یه نفر که بشه باهاش در مورد هرچیزی بحث و دعوا کرد، و بعد از هر بحثی به جای دور شدن از هم، بهم نزدیک تر بشید ، این تعریف یه رابطه ی واقعیه .
نیاز دارم اتفاقی بیوفتد و از من بپرسند؛
خب بگو ببینم چه احساسی داری؟
و من در جواب بگویم:
«سر از پا نمیشناسم»
بهترین رابطه، رابطهای است که با داشتن شناخت و آگاهی از همهی موانع ، هنوز میل به حفظ آن زنده باشد .