چالشی تربن موزیک ویدئوی این روزها @GOOLLEYAS

📽 تو کدوم وَری هستی؟ دو راه بیشتر نداری! 🎙 #استاد_پناهیان @GOOLLEYAS

🎥 لحظه شهادت یکی از مدافعان حرم؛ ‌با لبخند و خرسند ... انگار نه انگار که درحال شهادته 🌹شادی روحش صلواتی هدیه کنید @GOOLLEYAS

. . #شهیدانه #شهدا اینقدر مهربانند😇 که ☘ دست من و شما رو میگیرند😘و تو سفره پربرکت #شهید و #شهادت دعوت میکنن...👌 مطمئنا کسی که #خالصانه و با تمام وجود 💪 بهشون #متوسل بشه دست خالے بر نمیگرده🖐🏻🌱 #شهید_محمدحسین_محمدخانی . @GOOLLEYAS

دستور مهم رهبر انقلاب به افسران جنگ نرم @GOOLLEYAS

✍🏻سرگذشت_واقعی #شهیده_زینب_کمائی قسمت 9️⃣2️⃣ بابای مهران ما را سوار یک کامیون کرد. کامیون دو کابینه بود. همه ی ما توی اتاقک کامیون نشستیم و به سمت پل ایستگاه ۱۲ رفتیم. پل را بسته بودند و اجازه ی عبور از پل را نمی دادند. اجباراً به زیارتگاه «سید عباسی» در ایستگاه ۲۱ رفتیم. دخترها در زیارتگاه حسابی گریه کردند و متوسل به سیدعباس شدند که راه بسته بماند. تعداد زیادی از مردم در زیارتگاه سید عباسی و خیابان های اطراف منتظر بودند که پل ایستگاه ۱۲ یا ۷ باز شود. چند ساعتی گذشت که خبر باز شدن پل ایستگاه ۷ را دادند و ما توانستیم از آن مسیر از شهر خارج بشویم. روز خارج شدن از آبادان برای همه ی ما روز سختی بود. با کامیون به ماهشهر رفتیم. خانه ی عمه ی بچه ها در منطقهٔ شرکتی ماهشهر بود. جمعیت آنها زیاد بود و جایی برای ما نداشتند. ما فقط یک شب مهمان آنها بودیم و روز بعد به رامهرمز به خانه ی پسرعموی بابای مهران رفتیم. مینا و مهری از روز خارج شدنمان از آبادان اعتصاب غذا کرده بودند و چیزی نمیخوردند. البته شهرام یواشکی به آنها بیسکویت و نان می داد. یک هفته در خانه ی پسرعموی جعفر ماندیم. آنها مقید به حجاب و رعایت مسایل شرعی نبودند. پسر بزرگ هم داشتند و دخترها خیلی معذب بودند. هرکدام که می خواستند دستشویی بروند یا وضو بگیرند من همراهشان میرفتم. آنها هر روز در خانه نوار می گذاشتند و بزن و برقصں می کردند. ما دیگر تحمل ماندن در آنجا را نداشتیم. سالها قبل ما از دختر آنها در آبادان، ماه ها پذیرایی می کردیم تا او دورهٔ تربیت معلم اش را تمام کرد. اما آنها در مدت اقامت را در خانه شان رفتار خوبی نداشتند؛ طوری که من و مادرم احساسی می کردیم و خار نشسته ایم. آبان ماه بود و سرما از راه رسیده بود. دخترها لباس کافی نداشتند. به بازار رفتم و برای آنها لباس خریدم. روزهای سختی بود؛ آدم، یک عمر حتی یک روز هم خانه ی کسی نرود و مزاحم کسی نشود، ولی جنگ بلایی بر سرش بیاورد که با پنج تا بچه در خانه ی فامیل آواره شود و احترامش از بین برود. در یکی از همان روزهای سخت، من بعد از خرید لباس برای بچه ها، مقداری گوشت و میوه و سبزی خریدم و به خانه برگشتم. زن پسرعموی جعفر و چند تا از زن های همسایه در کوچه ایستاده بودند؛ تا مرا دیدند و چشمشان به مواد غذایی افتاد، با تمسخر خندیدند و گفتند: مگر جنگ زِدِه یَل، برنج و خورش هم میخورند؟ انتظار داشتند که من به بچه هایم نان خالی بدهم. فکر می کردند که ما فقیریم. در حالی که ما در آبادان برای خودمان همه چیز داشتیم و بهتر و قشنگ تر از آنها زندگی می کردیم. بابای مهران دوباره به ماهشهر برگشت. باید ماهشهر می ماند. پالایشگاه آبادان از بین رفته بود. پسرها هم که آبادان بودند. من و مادرم و دخترها و شهرام در رامهرمز اسیر شده بودیم. یک روز از سر ناچاری و فشار، پرسان پرسان به سراغ دفتر امام جمعه ی رامهرمز رفتم. وقتی دفتـــر او را پیدا کردم و امام جمعه را دیدم، از او خواستم که به ما یک اتاق بدهد تا با دخترهایم با عزت زندگی کنم. حتی گفتم: کرایه ی خانه هم می دهم. شوهرم کارگر شرکت نفت است و حقوق می گیرد. امام جمعه جواب داد: جنگ زده های زیادی به اینجا آمده و در چادرهای هلال احمر ساکن شده اند. گفت: شما هم می توانید با بچه هایتان در چادر زندگی کنید. من که نمی توانستم چهار تا دختر را توی چادر که در و پیکر ندارد و امنیت ندارد، نگه دارم. چهار تا دختر جوان چطور در چادر زندگی کنند؟ بعد از اینکه از همه ناامید شدم، خودم هر روز دنبال خانه می رفتم. خیلی دنبال خانه گشتم، اما جایی را پیدا نکردم. پسرعموی جعفر کنار خانه اش یک خانه باغی داشت. وسط باغ، یک خانه ی کوچکی داشتند که سقفش از چندل بود و در تمام سقف، گنجشک ها و پرنده ها لانه کرده بودند. خانه باغی از چوب ساخته شده بود و موش های زیادی در آن زندگی می کردند. بعد از یک هفته عذاب همنشینی با فامیل نامهربان، و تمسخر و اذیت هایشان، به آن خانه رفتیم. حاضر شدیم با موش و گنجشک زندگی کنیم، اما زخم زبان فامیل را نشنویم. البته بعد از رفتنمان به خانه باغی، زخم زبان ها و اذیت ها چند برابر شد. از یک طرف، موش ها توی ساک و وسایلمان می رفتند و بعضی از لباس ها را خورده بودند و گنجشک ها روی سرمان فضله می ریختند، و از طرفی فامیل هم همچنان به ما دهن کجی می کرد. در خانه باغی یک میز قراضه ی چوبی بود که ما از سر ناچاری، وسایلمان را روی آن گذاشتیم. آن خانه آشپزخانه و حمام نداشت. به بازار رفتم و یک فِرِیمِز و یک بخاری فوجیکا خریدم. از درد بی جایی، فریمز را توی توالت می گذاشتم و هر وقت میخواستم غذا درست کنم، آن را توی راهرو می کشیدم و غذا درست می کردم. ادامه دارد... @GOOLLEYAS

⭕️ برای مردم فیلم بازی کنم؟ 🔺پاسخ جالب حجت الاسلام مومنی به یک سوال: «فرض کنید فرمانده عملیات هستید، به نیروهاتون چجوری دستور می‌دید؟» 🔺یک روایت تکان دهنده از جبهه @GOOLLEYAS

#کارگاه_انصاف ۳۰ 💢 گاهی ممکن است ما در معرض ظلم قرار بگیریم ؛ از سوی کسانی که حق ولایت بر گردن مان دارند.. حال این ظلم می‌تواند آگاهانه باشد، یا ناآگاهانه و ناخواسته! ▫️در چنین حالتی منصفانه‌ترین رفتار و واکنش از سوی ما چه می‌تواند باشد؟ #استاد_شجاعی 🎤 @GOOLLEYAS

🔴اشاره رهبرانقلاب به تکنیک وارونه نمایی حقیقت رهبرانقلاب: 🔹کار دیگر دشمن وارونه نمایی حقیقت است و اینقدر با جرات و قاطعیت این دروغ را میگویند که هرکسی گوش کند خیال میکند این راست میگوید 🔹الان 6 سال است که همدست عرب آمریکا مردم مظلوم یمن را در خانه و خیابان و بیمارستان و مدرسه بمباران میکند و آنها را محاصره اقتصادی و غذایی و نفتی کرده است و این با چراغ سبز دولت دموکرات وقت آمریکا انجام شد 🔹به مجردی که یمنی ها از خود دفاع میکنند و به بمباران های 6 ساله جواب میدهند صدای تبلیغات همه اینها بلند میشود و که حمله شد و سازمان ملل هم میگوید و زشتی کار سازمان ملل از آمریکا بیشتر است 🔹اون را برای 6 سال بمباران محکوم نمیکنند اما این را بخاطر دفاع محکوم میکنند @GOOLLEYAS

✨ حکمت 81 نهج البلاغه 🍃در کلام امیرالمومنین علی علیه السلام، ارزش هر انسان به چیست؟! شرح توسط:استاد حسن زاده پخش در برنامه گلستانه 🌸 #کاشان_پایتخت_نهج‌البلاغه 💐 وعده ما #جمعه_شبها ساعت ۲۱ پای درس نهج‌البلاغه شبکه پنج سیمای اصفهان 📺 ╭═◆💚◆═╮ @pnahj_ir ╰═◆💚◆═╯