📸 💢 حلقۀ شهید زرگری 📚 سیر مطالعاتی 🗓 پنجشنبه ۲۵بهمن 🌷 پایگاه شهید چمران 🌴 حوزۀ شهید ورزنده @Gharargah_mehshekan

🍀 ورقی از کتاب ⭕️ انکار «من» در غرب چون به این موضوع اشاره کردیم که حضرت امیر (ع) فرمود: مَعْرِفَةُ النَّفْسِ أَنْفَعُ الْمَعارِفِ«غرر الحکم»، خوب است اشاره کنیم که غربی‌ها مسئله روح را به کلی انکار کردند. در باب مسئله روح، اولین مسئله‌ای که مطرح بوده، همین مسئله «من» بوده است. روح همان من است، یعنی همان که تو او را به عنوان یک «من» ادراک می‌کنی و حس می‌کنی. خودت هستی که «حس‌کننده» و «حس‌کرده شده» هستی و هردوی اینها یکی است. دکتر ارانی در کتاب پیسیکولوژی نظیر همین تعبیر را دارد [که برگرفته از غربی‌ها و از جمله هیوم است.] می‌گوید «من» چیزی نیست، حقیقتی نیست، «من» یک سراب و خیال است. آنچه که وجود دارد یک سلسله «تجسمات» پی در پی یا «تصورات» پی در پی است. یا تجسّمات است، یعنی حواس ما کار می‌کند و ذهن ما حکم آینه‌ای را دارد که در مقابل اشیاء قرار گرفته و تصویر اشیاء پشت سر یکدیگر درآن منعکس می‌شود، مثل یک آینه‌ای که از مقابلش صورت‌هایی عبور کنند. اینها را در اصطلاح می‌گویند «تجسّمات». یا «تصورات» است، یعنی به حکم اینکه ما دارای نیروی حافظه هستیم یک سلسله اشیایی که قبلا از جلوی حواس ما عبور کرده و در خزانه حافظه ما محفوظ مانده است باز از حافظه ما می‌آید و در جلوی ذهن ما به اصطلاح رژه می‌رود. دائما تجسّمات (احساسات) و تصورات [( احساسات و صورت‌های حسی که از حافظه می‌آیند)] به دنبال یکدیگر به سرعت مثل حلقه‌های یک زنجیر عبور می‌کنند. اگر ما اینجا بایستیم و یک «صف سرباز» دائما از جلو ما عبور کنند خیال می‌کنیم که یک امر واحد است و شیئی در مقابل ماست و حال اینکه هیچ وقت چنین چیزی در مقابل ما نیست، بلکه در مقابل ما در ثانیه اول یک سرباز بوده به اسم حسن، در ثانیه دوم سرباز دیگری بوده به نام دیگر، ثانیه سوم سرباز دیگری بوده به نام دیگر و همین طور. اینجا اگر هزارها ثانیه گذشته است در هر ثانیه یک سرباز در مقابل ما بوده، یک شیء خاصی [به نام صف سرباز] در مقابل ما نبوده است، هرچه بوده سربازهایی بوده که عبور می‌کرده‌اند. مثل نهر آب است. وقتی نهر آب را نگاه می‌کنیم، خیال می‌کنیم چند ساعت است که یک شیء واحد را در مقابل خودمان می‌بینیم و حال اینکه هیچ چیز در مقابل ما نایستاده است، مجموع مولکول‌های آب است که رد می‌شوند. آن مولکول‌هایی که در لحظه اول دیدیم، در لحظه دوم دیگر وجود ندارد، آنهایی را هم که در لحظه دوم می‌بینیم در لحظه سوم وجود ندارد. در اینجا یک شیء واحد نیست. نهر به اصطلاح فلاسفه «واحد اعتباری» است نه «واحد حقیقی». وقتی ما مجموع را یک واحد در نظر می‌گیریم، این اعتباراً واحد است، واقعاً واحد نیست. مثل اینکه ما اینجا که نشسته‌ایم بگوییم مجموع خودمان یک واحد هستیم. ما واقعا واحد نیستیم، هر فردی یک واحد است ولی مجموع ما واحد نیست. مجموع اساساً یک شیء نیست، موجود نیست؛ اصلا مجموع وجود حقیقی ندارد بلکه اعتباراً وجود دارد. اینها گفتند مسئله «من» هم یک چنین چیزی است. شما تصوری از پدرتان دارید، تصوری از مادرتان دارید، تصوری از این دیوار دارید، تصوری از آن غذا و تصوری از آن بوی خوش دارید، تصوری از آن شیء دیگر دارید. «من» یعنی مجموع این خاطرات، یعنی همین‌ها. اگر این مجموع خاطرات را از شما بگیرند چیزی باقی نمی‌ماند، همچنان که اگر مجموع سربازها را از شما بگیرند صف باقی نمی‌ماند و یک شیء [به نام صف] باقی نمی‌ماند؛ اگر همه سربازها نباشند، هیچ چیزی نیست. مادیین از اروپایی‌ها خیلی روی این مسئله‌ تأکید کردند که «من» چنین حقیقتی است. 📘 انسان شناسی قرآن 🌷 #شهید_مطهری @Gharargah_mehshekan

🍀 ورقی از کتاب 🔰رد نظر غربی‌ها درباره حقیقت «من» 🔹 اتفاقا درست قضیه برعکس است. اگر ما تمام اینها را بگیریم تازه آن وقت می‌بینیم من وجود دارد. در مقام تشبیه، مثَل «من» و مثل این خاطرات، بیشتر شبیه دریا و امواج است که اگر ما همه امواج را هم جدا کنیم باز آن دریا وجود دارد. اینها خیال کردند این که اشخاص می‌گویند «من» در اینجا وجود دارد فقط به این دلیل است که وقتی من می‌گویم دست من، پای من، فکر من، به خاطر صرف این انتساب، یک چیزی هست که همه اینها را به او نسبت می‌دهیم. اگر به این صورت بخواهیم بگوییم می‌گوییم تو، چرا بگوییم من؟ می‌گویم تو، دست تو، پای تو. یا در مورد این اتاق می‌گوییم: دیوار اتاق، سقف اتاق، در اتاق، کف اتاق. اتاق هم که یک مجموعه بیشتر نیست، اتاق که خودش غیر از در و دیوار و سقف و پنجره چیز دیگری نیست. نه، به خاطر صرف انتساب نمی‌گوییم «من» وجود دارد، به خاطر اینکه لفظ را در قالب مضاف و مضاف‌الیه تعبیر می‌کنیم نمی‌گوییم «من» وجود دارد، بلکه می‌گوییم شما در خودت دقیق شو و در خودت فرو برو، این تصورات را که می‌بینی، هر تصوری را متکی به چیزی می‌بینی که از آن چیز به «من» تعبیر می‌کنی. 🔹 این تصورات، مطلق نیست. شما که می‌گویید «من می‌اندیشم» یا «اندیشه در من وجود دارد» آیا «اندیشه» در تو وجود دارد یا «اندیشه‌ام» در تو وجود دارد؟ اندیشه‏ ام وجود دارد نه اندیشه مطلق، یک اندیشه بریده از میمِ من وجود ندارد. هرچه که شما در ذهن می‌بینید، اینها بریده از جای دیگر یا از خودشان - مثل سربازها که عرض کردم - نیستند، تمام اینها به آن چیزی متصل است که شما آن را به عنوان «من» احساس می‌کنید. وقتی می‌گوییم اگر در خود دقت کنید خود را پیش خود حاضر می‌بینید، یعنی وقتی که خوب در خودتان دقیق بشوید می‌بینید که همه چیزهایی را که در ذهن دارید وابسته به یک واقعیت درک می‌کنید. لذت را احساس می‌کنید ولی لذتِ مطلق احساس نمی‌شود، لذت من احساس می‌شود، لذت وابسته به یک واقعیت؛ رنج را که شما درک می‌کنید رنج مطلق را درک نمی‌کنید، رنج وابسته به من را درک می‌کنید. ❌ این حرف معروف دکارت که «من می‌اندیشم پس وجود دارم» اصلا حرف غلطی است. عین حرف دکارت را بوعلی نقل و رد کرده است. استدلال انسان معلّق در فضا را که بوعلی بیان می‌کند همین است. می‌گوید اگر انسان را از تمام اندیشه‌هایش ببُرند و اگر او را در حالی قرار بدهند که هیچ چیز را حس و لمس نکند و درِ حافظه‌اش را هم به روی او ببندند که هیچ چیز دیگری غیر از خودش را نبیند، خودش را درک می‌کند. خودش غیر از تصوراتی است که از حافظه‌اش بیرون می‌ریزد، خودش غیر از صورت‌هایی است که حواسش از بیرون برایش وارد می‌کنند، خودش چیز دیگری است. ✅ بعد می‌گوید بر این وجود «من» نمی‌شود استدلال کرد؛ نمی‌شود چیز دیگری را دلیل وجود من گرفت. اگر بگویی من چون فکر می‌کنم پس من وجود دارم، می‌گوید آن فکری که پیدا می‌کنی فکر مطلق است یا فکر وابسته به خودت؟ اگر فکر مطلق را پیدا کنی، فکر مطلق دلیل بر مفکر مطلق است؛ دلیل بر وجود تو نمی‌شود. این که فکری هست پس مفکری هم هست، چه ارتباطی به تو دارد؟ از کجا که مال تو باشد؟ اما اگر آن فکری که پیدا کرده‏‌ای فکر وابسته به خودت است، پس قبل از اینکه تو فکر را پیدا کنی خودت را پیدا کرده‌ای. چطور می‌خواهی از فکر، وجود خودت را پیدا کنی؟ قبل از اینکه اندیشه‌‏ات را پیدا کنی خودت را پیدا کرده‌ای. قبل از همه این تصورات و قبل از همه این تجسمات، انسان خودش را می‌یابد. من، حقیقی‌ترین شیئی است که انسان آن را کشف کرده و به دست آورده است چون هرچیز دیگر را انسان پیدا کند، تصویری از او دارد که معلوم نیست این تصویر چقدر با خود آن چیز انطباق دارد و چقدر انطباق ندارد. 📘 انسان شناسی قرآن 🌷 #شهید_مطهری @Gharargah_mehshekan

✊ «ما ترکناک یابن الحسین» 🥀جبران نمی‌شوی #سید_مقاومت 🕊 #سیدحسن_نصرالله ┈ •~❅✊🌷✊❅~•┈ @Gharargah_mehshekan

🛑 شناخت از دشمن امر تحقیقی است/کسی که دشمن را به خوبی بشناسد شکست نمی خورد... #حاج_قاسم ┈ •~❅✊🌷✊❅~•┈ @Gharargah_mehshekan

🎬 «سیاستِ اسرائیلی» 🔸 مهم‌ترین مسألهٔ ترامپ در منطقه، از نگاه #سردار_سلیمانی چیست؟ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #حاج_قاسم #اَللّٰهُمَّ_عَجِّلْ‌_لِوَلیِّکَ_الفَرَج ┈ •~❅✊🌷✊❅~•┈ @Gharargah_mehshekan

📋 جدول برنامه های هفتگی ┈┈••✾•🌼❄️🌼•✾••┈┈ 💢 حلقۀ شهید خادمی 🌱 ابتدایی 🗓 پنجشنبه ساعت۱۰:۳۰ 🌷 پایگاه ┈┈••✾•❄️•✾••┈┈ 💢 حلقۀ شهید کشتکار 🌿 متوسطۀ مرحلۀ دوم 🗓 پنجشنبه ساعت۱۹ 🌷 پایگاه ┈┈••✾•❄️•✾••┈┈ 💢 حلقۀ شهید زرگری 📚 سیر مطالعاتی 🗓 پنجشنبه ساعت۱۹ 🌷 پایگاه ┈┈••✾•❄️•✾••┈┈ 💠 حفظ قرآن 🗓 پنجشنبه ساعت۱۹:۳۰ 🕌 مسجد ┈┈••✾•❄️•✾••┈┈ #رسانۀ_انقلاب #انقلاب_رسانه ┈┈••✾•🌼❄️🌼•✾••┈┈ @Gharargah_mehshekan

📝 گزارش 💢 حلقۀ شهید کشتکار 🌿 متوسطۀ مرحلۀ دوم 🗓 پنجشنبه ۲۵بهمن 🌷 پایگاه شهید چمران 🌴 حوزۀ شهید ورزنده @Gharargah_mehshekan