تو پارت ‌قبلی ‌با دوتا‌ از اهرم‌های‌ بازدارنده ‌‌گناه آشنا شدیم، سومین ‌اهرم ‌‌توجه ‌به ‌شخصیتمونه واقعا ًچرا قدر خودمونو ‌نمی‌دونیم؟!

حالا‌ بریم ببینیم ‌ارزش ‌ما‌ چقدره؟! «و سَخّر لَکم ما فِی السّموات و ما فِی الأرض جَمیعاً منه» یعنی هر‌چی‌ تو ‌آسمون ‌و زمینه ‌برای ما ‌آفریده شده، قدر ‌خودتو ‌بدون ‌مومن ؛ «و لَقد کرَّمنا بنی آدم» ‌و ما ‌بنی ‌آدم ‌را ‌گرامی ‌داشتیم . خود خدا داره ‌میگه ‌تو ‌با ارزشی(:

خدا‌ تو سوره ‌توبه ‌میفرمان «أرَضیتم‌بِالحَیوة‌الدّنیا» آیا شما به ‌زندگی ‌دنیا راضی ‌شده‌اید؟!

یعنی‌ تو‌ شخصیتت ‌خیلی ‌بالاتر ‌از‌ دنیاست، خودتو نفروش ؛ ببین ‌مثلاً ماشین ‌گرون ‌قیمت ‌ِنو ‌داشته ‌باشی‌ میبریش‌ جاده‌ خاکی؟! نه! چرا؟! چون ‌با ارزشه، حیفه ‌‌ببریش ‌تو ‌اون ‌جاده ‌. خب ‌چرا ‌قدر ‌خودمونو‌ نمی‌دونیم ‌پس؟!

امیرالمومنین‌ میفرمایند : «انّه‌لیس‌لاَنفُسکم‌ثَمنٌ‌الاّ‌الجّنة‌ فلاتَبیعوها‌الاّ‌بها» بدانید ‌که‌ جان‌ شما‌ هیچ‌ بهایی‌ جز بهشت‌ ندارد پس ‌آن ‌را به ‌کمتر از بهشت ‌نفروشید .

گرفتی‌ چیشد؟! ارزش ‌تو ‌بهشته ‌نه ‌چیز ‌دیگه نه‌ تباهی‌! نه‌ غرق ‌شدن ‌تو ‌این ‌دنیای ‌فانی .

بازدارنده‌ی‌ بعدی ‌ایمان ‌به‌ معاده؛ یعنی ‌توجه‌ به‌ ‌قیامت ‌و ‌اینکه ‌ما ‌نتایج ‌اعمال‌ خوب ‌و‌ بدمونو‌ می‌بینیم‌ تو‌ ارتکاب‌ گناه ‌تاثیر داره(:

موقعی‌ که ‌عقیل ‌برادر ‌امام ‌علی‌علیه‌السلام‌ از‌ حضرت ‌تقاضای ‌کمک ‌اضافی ‌از بیت‌ المال‌ کرد، حضرت‌ علی‌السلام آهن‌ تفتیده‌ و‌ سوزانی‌ راو نزدیک ‌دست ‌برادرش ‌عقیل برد، وقتی ‌فریاد عقیل ‌بلند شد مولا ‌گفت: تو ‌از‌ شعله‌ آتش‌ کوچکی ‌‌که ‌بازیچه‌ دست‌ انسانه فریاد زدی و فرار‌ کردی، اما برادرت ‌رو به‌ سمت آتشی‌ می‌کشونی که ‌شعله ‌قهر و غضب ‌پروردگار اون رو افروخته . اینجوری ‌موقع ‌گناه ‌یاد معاد ‌بیفتیم(:

خب رفقا، بحثمون ‌بمونه ‌تا‌ همینجا‌، فکر کنید راجبش و منتظر ‌پارت ‌بعدی ‌باشین(: ‌ان‌شاء‌الله‌ که ‌تو ‌ترک ‌گناه‌ ‌موفق ‌باشیم🌱 .

به رسم ادب یا فاطمه الزهرا ؛

#حامیم #دهمین‌قدم