وسیم ابو شعبان محافظ شهید اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس که همراه وی در تهران به شهادت رسید.

♨️لحظه باخبر شدن #اسماعیل_هنیه از شهادت ۳ فرزند و ۳ نوه‌اش. عجب صبر و اقتداری داشت😔 🇮🇷

ببینید عروس شهید #اسماعیل_هنیه چطور با صلابت از او یاد میکند. ما در معرکه جنگی هستیم که دیدار مجاهدین در جنت الاعلی خواهد بود.

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون ....چه مصیبتی 😭😭😭😭😭😭🌹هنیه مردمجاهد جبهه ی مقاومت شهادتت مبارک 😭😭😭😭🌹

❌ روایت صهیونیست ها را تکمیل نکنیم 🔻مراقب تکنیک های عملیات روانی صهیونیست ها باشیم 1⃣ شهادت اسماعیل هنیه، موجب همبستگی اضلاع محور مقاومت برای تسریع نابودی رژیم خونخوار صهیونیستی خواهد شد؛ خط اصلی عملیات روانی ما بر همین کلان روایت مبتنی شده است. 2⃣ بازوهای رسانه ای خائن صهیونیست ها در منطقه به دنبال القای روایت همدستی ایران با اسرائیل در خصوص مقاومت فلسطین هستند تا ملت های منطقه را به ایران بی اعتماد کنند 3⃣ رسانه های صهیونیستی و عوامل نفوذی آنان در فضای مجازی در راستای ممانعت از اوج گیری حس انتقام از اسرائیل در ملت ایران، اقدام به اختلاف افکنی داخلی و گرفتن انگشت اتهام به سوی رئیس جمهور منتخب و جریان متبوع او خواهند کرد، در حالی که همچنان مسئولین و وزرای دولت سابق حاکم هستند و دولت جدید اساسا هنوز مستقر نشده است. بنابراین مراقب طرح موضوعات چالشی انتخابات اخیر و گسترش دعواهای داخلی باشیم و توصیه رهبر انقلاب را در روز تنفیذ جدی بگیریم. 4⃣ خود تحقیری و خط تخریب نیروهای مسلّح جمهوری اسلامی خواست رژیم منحوس است؛ تضعیف نیروهای مسلح و حافظان امنیت را خطر جدی در راستای منافع اسرائیل تلقی کنیم 5⃣ مطالبه انتقام، سوخت موشک های جمهوری اسلامی ایران بوده و هست؛ مراقب باشیم دچار شتابزدگی و زیر سوال بردن تدبیر فرماندهی کل قوا و تاکتیک های فرماندهان نظامی نشویم. در عملیات وعده صادق، ابتدا موازنه وحشت را در طول دو هفته حاکم کردیم سپس با یک عملیات ترکیبی حساب شده انتقام تاریخی گرفتیم. مراقب خطوط تحلیلی غلط کانال های هیجانی یا مشکوک در فضای مجازی باشیم.

🚫 ماهی گیران از آب گل آلود را بشناسیم ❗️این دو گروه در حال بازی در زمین صهیونیست ها هستند 🔹نوکران گفتمان صهیونیسم در لباس فعالان جبهه انقلاب، برای تخریب ارکان جبهه مقاومت و نیروهای نظامی باز هم از لانه‌ی‌ خود بیرون آمده اند؛ همان‌هایی که قبل از شهادت آیت الله رئیسی مشغول تخریب دائمی او به نام مطالبه گری با انواع تهمت ها بودند و بعد از شهادتش ناگهان خونخواه او شدند و شروع به دستاوردسازی برای اسرائیل کردند و اطلاعیه های هیئت تحقیق و تفحص ستاد کل نیروهای مسلح را غیر واقعی و دروغ خواندند و تاکیدات مکرر رهبر انقلاب را در سخنرانی ها مبنی بر شهید خدمت دانستن شهید رئیسی را مصلحت اندیشی و برای حفظ ظاهر عنوان کردند، حالا با شهادت شهید اسماعیل هنیه خط تخریب و تضعیف نیروهای نظامی و امنیتی کشور را در دستور کار خود قرار داده اند. 🔹آنان بدون توجه به عصبانیت صهیونیست ها از اظهارات ضد صهیونیستی پزشکیان در مراسم تحلیف، انگشت اتهام را به سمت مسئولین دولت شهید رئیسی (که همچنان بر سر کارند) و رئیس جمهور منتخب گرفته اند تا اتحاد ملی برای مطالبه عمومی انتقام را خنثی کنند و با اختلاف افکنی در بین مردم و دولت، بذر #نقار و تفرقه بیافکنند. 🔹از سوی دیگر برخی سکولارهای حوزوی و غیر حوزوی حرف از خویشتنداری مطلق و صبر استراتژیک میزنند تا مبادا کشور به جنگ کشیده شود، در حالی که ما در دوران پساعملیات وعده صادق قرار داریم و معادلات جنگ با اسرائیل متحول شده است و انتقام ممکن است برای ایجاد موازنه وحشت با تاخیر و ایجاد مرگ تدریجی برای صهیونیست ها همراه شود اما تردیدی در انتقام و پاسخ محکم به رژیم صهیونیستی وجود ندارد. 🔹متحجرین و سکولارها دو لبه یک قیچی و سرمایه های اسرائیل در ایران هستند، هشیار باشیم که فریب ماهی گیران از آب گل آلود را نخوریم.

🚨🚨ایدی کوئین خطاب به ایرانیان: اکنون فهمیدید چه کسی هلیکوپتر ریاست جمهوری را سرنگون کرد؟! ⚠️پ ن: نتیجه کتمان ترور آیت الله رئیسی توسط اسرائیل با کمک رژیم صهیونیستی آذربایجان ، زبان باز کردن این نجس ها و وقیح شدن و جری تر شدن آنها شده است. 🪧#محو_کامل_اسرائیل 🪧#اسماعیل_هنیه 🎯@noqtahzan🔜#نقطه_زن

🌹#مدافع_عشـــــق #قسمت_شصت_و_نهم ❤️ #هوالعشــــــق فاطمه مرا دلسوزانه به آغوش میکشد و در حالیکه سرم را روی شانه اش قرار داده زمزمه میکند _امروز فردا حتمن زنگ میزنه،مام دلتنگیم... بغضم را فرو میبرم و دستم را دورش محکم تر حلقه میکنم."بوی علی رو میدی..."این را در دلم میگویم و میشکنم. فاطمه سرم را میبوسدو مرا از خودش جدا میکند _خوبه دیگه بسه... بیابریم پایین به مامان برا شام کمک کنیم بزور لبخند میزنم و سرم را به نشانه باشه تکان میدهم. سمت در اتاق میرود که میگویم _تو برو...من لباس مناسب تنم نیست...میپوشم میام _آخه سجاد نیستا! _میدونم!ولی بالاخره که میاد... شانه بالا میندازدو بیرون میرود.احساس سنگینی در وجودم،بی تابی در قلبم و خستگی در جسمم میکنم.سردرگم نمیدانم باید چطور مابقی روزهارا بدون تو سپری کنم.روسری سفیدم را بر میدارم و روی سرم میندازم...همان روسری که روز عقد سرم بود و چادری که اصرار داشتی بااون رو بگیرم. لبخند کمرنگی لبهایم را میپوشاند.احساس میکنم دیوانه شده ام...با چادر در اتاقی که هیچ کس نیست رو میگیرم و از اتاق خارج میشوم.یک لحظه صدایت میپیچد _حقا که تو ریحانه منی! سر میگردانم... هیچ کس نیست...! وجودم میلرزد...سمت راه پله اولین قدم را که برمیدارم باز صدایت را میشنوم _ریحانه؟...ریحانه ی من...؟ اینبار حتم دارم خودت هستی.توهم و خیال نیست! اما کجا...؟ به دور خودم میچرخم و یکدفعه نگاهم روی در اتاقت خشک میشود. از زیر در...درست بین فاصله ای که تا زمین دارد سایه ی کسی را میبینم که پشت در،داخل اتاقت ایستاده...!احساس ترس و تردید...! با احتیاط یک قدم به جلو برمیدارم... بازهم صدای تو _بیا!... آب دهانم را بزور از حلق خشکیده ام پایین میدهم.با حالتی آمیخته از درماندگی و التماس زیر لب زمزمه میکنم _خدایا...چرا اینجوری شدم!بسه! سایه حرکت میکند.مردد به سمت اتاقت حرکت میکنم.دست راستم را درازمیکنم و دستگیره را به طرف پایین آرام فشار میدهم.در با صدای تق کوچک و بعد جسر کشیده ای باز میشود.هوای خنک به صورتم میخورد.طعم تلخ و خنک عطرت در فضا پیچیده.دستم را روی سینه ام میگذارم و پیرهنم را در مشتم جمع میکنم.چه خیال شیرینی است خیال تو...!سمت پنجره اتاقت می آیم...یاد بوسه ای که روی پیشانی ام نشست.چشمانم را میبندم و با تمام وجود تجسم میکنم لمس زبری چهره مردانه ات را... تبسمی تلخ...سرم میسوزد از یاد تو! یکدفعه دستی روی شانه ام قرار میگیرد و کسی از پشت بقدری نزدیکم میشود که لمس گردنم توسط نفسهایش را احساس میکنم. دست از روی شانه ام به دورم حلقه میشود.قلبم دیوانه وار میتپد. صدای تو که لرزش خفیفی بم ترش کرده در گوشم میپیچد _دل بکن ریحانه...از من دل بکن! بغضم می ترکد.تکانی میخورم وبا دو دستم صورتم رامیپوشانم.بازانو روی زمین می افتم ودر حالی که هق میزنم اسمت را پشت هم صدا میکنم.همان لحظه صدای زنگ تلفن همراهم از اتاق فاطمه را میشنوم. بیخیال گوشهایم را محکم میگیرم. نمیخوام هیچی بشنوم... هیچی!!! ✍ ادامه دارد ...

🌹#مدافع_عشـــــق #قسمت_هفتادم ❤️ #هوالعشــــــق زنگ تلفن قطع میشود و دوباره مخاطب سمج شانسش را امتحان میکند. عصبی آه کشیده و بلندی میگویم و به اتاق فاطمه میروم.صفحه ی گوشیم روشن وخاموش میشود. نگاهم به شماره ناشناس می افتد...تماس را رد میکنم "برو بابا..." کمتر از چند ثانیه میگذرد که دوباره همان شماره روی صفحه ظاهر میشود. "اه چقدر سیریش!" بخش سبز روی صفحه را سمت تصویر تلفن میکشم _بله؟؟ _سلام زن داداش! باتردید میپرسم _آقا سجاد؟ _بله خودم هستم...خوب هستید؟ دلم میخواهد فریاد بزنم خوب نیستم!!...امااکتفا میکنم به یک کلمه _خوبم!! _میخوام ببینمتون! متعجب در حالیکه دنبال جواب برای چند سوال میگردم جواب میدهم _چیزی شده؟؟ _نه!اتفاق خاصی نیست... "نیست؟پس چرا صدایش میلرزید" _مطمئنید؟...من الان خونه خودتونم! _جدی؟؟؟...تاپنج دقیقه دیگه میرسم _میشه یکم از کارتون رو بگید؟ _نه!...میام میگم فعلا یاعلی زن داداش و پیش از آنکه جوابی بدم، بوق اشغال در گوشم میپیچد... "انقدر تعجب کرده بودم که وقت نشد بپرسم شمارمو از کجا آورده!!!" بافکراینکه الان میرسد به طبقه پایین میروم.حسین آقا با هیجان علی اصغر را کول کرده ودر حیاط میدود.هر از گاهی هم از کمر درد ناله میکند... به حیاط میروم وسلام نسبتا بلندی به پدرت میکنم.می ایستدو گرم با لبخند و تکان سر جوابم را میدهد. زهرا خانوم روی تخت نشسته و هندونه ی بزرگی را قاچ میدهد. مرا که میبیند میخنددو میگوید _بیا مادر!بیا شام حاضریه!! گوشه ی لبم رابجای لبخند کج میکنم.فاطمه هم کنارش قالبهای کوچک پنیررا در پیش دستی میگذارد. زنگ درخانه زده میشود. _من باز میکنم این را در حالی میگویم که چادرم راروی سرم میندازم. حتم دارم سجاد است.ولی باز میپرسم _کیه؟ _منم!... خودش است!در را بازمیکنم.چهره ی آشفته و موهای بهم ریخته... وحشت زده میپرسم _چی شده؟ آهسته میگوید _هیچی!خیلی طبیعی برید توخونه...قلبم می ایستد.تنها چیزی که به ذهنم میرسد.... _علی!!!؟؟...علی چیزیش شده؟ دستی به لب و ریشش میکشد... _نه!برید... پاهایم را به سختی روی زمین میکشم و سعی میکنم عادی رفتار کنم.حسین آقا میپرسد _کیه بابا؟؟... _آقا سجاد! و پشت بند حرفم سجاد وارد حیاط میشود.سلام علیکی گرم میکند و سمت خانه میرود و با چشم اشاره میکند بیا... "پشت سرش برم که خیلی ضایع است!" به اطراف نگاه میکنم... چیزی به سرم میزند _مامان زهرا!!؟...آب آوردید؟ فاطمه چپ چپ نگاهم میکند _آب بعد نون پنیر؟ _خب پس شربت! زهرا خانوم میگوید _آره!شربت آبلیمو میچسبه...بیا بشین برم درست کنم. ازفرصت استفاده میکنم وسمت خانه میروم. _خدا حفظت کنه! در راهرو می ایستم و به هال سرک میکشم.سجاد روی مبل نشسته وپای چپش رابا استرس تکان میدهد _بیاید اینجا... نگاهش در تاریکی برق میزند بلند میشود و دنبالم به آشپز خانه می آید.یک پارچ از کابینت برمیدارم _من تا شربت درست میکنم کارتون رو بگید! و بعد انگار تازه متوجه چیزی شده باشم میپرسم _اصلاً چرا نباید خانواده بفهمن؟ ✍ ادامه دارد ...

🌹#مدافع_عشـــــق #قسمت_هفتاد_و_یکم و #هفتاد_و_دوم ❤️#هوالعشــــــق سمتم می آید، پارچ را از دستم میگیرد وزل میزند به صورتم!!این اولین باراست که اینقدر راحت نگاهم میکند. _راستش...اولن حلال کنید من قایمکی شماره شمارو ظهرامروز از گوشی فاطمه پیدا کردم...دومن فکر کردم شایدبهتره اول به شما بگم!...شاید خود علی راصی تر باشه... اسمت را که میگوید دستهایم میلرزد. خیره به لبهایش منتظر میمانم _من خودم نمیدونم چجوری به مامان یا بابابگم...حس کردم همسر از همه نزدیک تره... طاقتم تمام میشود _میشه سریع بگید... سرش را پایین می اندازد.با انگشتان دستش بازی میکند...یکلحظه نگاهم میکند..."خدایا چرا گریه میکنه.." لبهایش بهم میخورد!...چند جمله را بهم قطار میکندکه فقط همین را میشنوم _....امروز...#خبرررسید#علی...#شهید... و کلمه آخرش را خودم میگویم _شد! تمام بدنم یخ میزند.سرم گیج و مقابل چشمهایم سیاهی میرود. برای حفظ تعادل به کابینت ها تکیه میدهم. احساس میکنم میکنم چیزی در وجودم مرد! نگاه آخرت!...جمله ی بی جوابت... پاهایم تاب نمی آورد. روی زمین میفتم...میخندم و بعد مثل دیوانه ها خیره میشوم به نقطه ای دور... و دوباره میخندم...چیزی نمیفهمم.... "دروغ میگه!!...تو برمیگردی!!...مگه من چند وقت....چند وقت...تورو داشتمت..." گفته بودی منتظر یک خبر باشم... زیر لب باعجز میگویم _خیلی بدی...خیلی! فضای سنگین و صدای گریه های بلندخواهرها و مادرت... ونوای جگرسوزی که مدام در قلبم میپیچد!.. +این گل را به رسم هدیه تقدیم نگاهت کردیم حاشا اینکه از راه تو حتی لحظه ای برگردیم... #یا زینب... ✍ ادامه دارد ... 🌹#مدافع_عشـــــق #قسمت_هفتاد_و_دوم ❤️ #هوالعشــــــق چه عجیب که خرد شدم از رفتنت... اما احساس غرور میکنم از اینکه همسر من انتخاب شده بود! جمعیت صلوات بلندی میفرستد و دوستانت یک به یک وارد میشوند... همگی سر به زیر اشک میریزند... نفراتی که آخر از همه پشت سرشان می آیند...تورا روی شانه میکشند "دل دل میکنم علی!!دلم برای دیدن صورتت تنگ شده!"تورا برای من می آورند!درتابوتی که پرچم پر افتخارسه رنگ رویش را پوشانده.تاج گلی که دور تا دورش بسته شده آرام گرفته ای.آهسته تورا مقابلمان میگذارند.میگویند خانواده اش...محارمش نزدیک بیایند! زیر بازوهای زهرا خانوم را زینب و فاطمه گرفته اند.حسین آقاشوکه بی صدا اشک میریزد.علی اصغر را نیاوردند...سجاد زودتر از همه ما بالای سرت آمده...از گوشه ای میشنوم. _برادرش روشو باز کنه! به طبعیت دنبالشان می آیم...نزدیک تو! قابی که عکس سیاه و سفیدت در آن خودنمایی میکندمی آورند و بالای سرت میگذارند.نگاهت سمت من است!پر از لبخند! نمیفهمم چه میشود... فقط نوا تمام ذهنم را در دست گرفته و نگاه بی تابم خیره است به تابوت تو!میخواهم فریاد بزنم خب باز کنید.مگه نمیبینید دارم دق میکنم! پاهایم را روی زمین میکشم و میروم کنار سجاد می ایستم.نگاه های عجیب اطرافیان آزارم میدهد... چیزی نشده که!!فقط... فقط تمام زندگیم رفته... چیزی نشده... فقط هستی من اینجا خوابیده... مردی که براش جنگیدم... چیزی نیست... من خوبم! فقط دیگه نفس نمیکشم! همرازو همسفر من... علی من!... علی... سجاد که کنارم زمزمه میکند _گریه کن زن داداش...تو خودت نریز... 💞 گریه کنم؟چرا!!؟؟...بعد از بیست روزقراره ببینمش... سرم گیج میرود. بی اراده تکانی میخورم که سجاد با احتیاط چادرم را میگیردو کمک میکند بنشینم... درست بالای سرتو! کف دستم را روی تابوت میکشم... خم میشوم سمت جایی که میدانم که صورتت قرار دارد... _علی؟... لبهام رو روی همان قسمت میزارم... چشمهایم را میبندم _عزیز ریحانه...؟...دلم برات تنگ شده بود! سجاد کنارم مینشیند _زن داداش اجازه بده... سرم را کنار میکشم.دستش راکه دراز میکند تاپارچه را کنار بزند.التماس میکنم _بزارید من اینکارو کنم... سجادنگاهش را میگرداندتا اجازه بالاسری ها راببیند...اجازه دادند!! مادرت آنقدر بی تاب است که گمان نمیرود بخواهد این کار را بکند...زینب و فاطمه هم سعی میکنند او را آرام کنند...خون در رگ هایم منجمد میشود.لحظه ی دیدار... پایان دلتنگی ها... 💞 دستهایم میلرزد...گوشه پرچم رامیگیرم و آهسته کنار میزنم. نگاهم که به چهره ات می افتد.زمان می ایستد... دورت کفن پیچیده اند... سرت بین انبوهی پارچه سفیدو پنبه است...پنبه های کنار گونه و زیر گلویت هاله سرخ به خود گرفته... ته ریشی که من با آن هفتادو پنج روز زندگی کردم تقریبا کامل سوخته... لبهایت ترک خورده و موهایت هنوز کمی گردو خاک رویش مانده. دست راستم را دراز میکنم و باسر انگشتانم آهسته روی لبهایت را لمس میکنم...