من آرزوی آرامش دارم، برای آنکس که از من بدگویی می‌کند.
من آرزوی ثروت دارم، برای آنکس که به دستاوردهای من حسادت می‌کند.
من آرزوی موفقیت دارم، برای آنکس که موفقیت من غمگینش می‌کند.
من آرزوی شادیهای بی‌شمار دارم، برای هر آنکس که به شادیهای من غبطه می‌خورد و آرزوی خوشبختی دارم برای تمام آدم‌ها...
گاهی واکنش آدم‌ها برآمده از احساسشان نسبت به ما نیست، آدم‌ها گاهی حالشان از ناکامی‌های جهانشان خوب نیست و دنبال سیبلی برای پرتابِ خشم و اندوهشان می‌گردند و گاهی این ماییم که بی‌خبر از همه‌جا، گزینه‌ی پرتابشان قرار می‌گیریم بااین هدف که قدری سبک‌تر شوند...
حسادت و بخالت و بدگویی و بدخواهی، ریشه در کمبودهای درونی و بیرونیِ آدم‌ها دارد. اگر حال همه خوب باشد، اگر تمام آدم‌ها راضی و خوشحال باشند، اگر ناکامی و شکست در جهان آدم‌ها کمتر از آستانه‌ی تحملشان باشد؛ چه دلیلی دارد آدمی با آدم دیگر بد باشد؟!
کاش آنقدر مناعت طبع داشته‌باشیم که بپذیریم؛ دیگران هیچ نقشی در ناکامی‌های ما ندارند و احساساتمان نسبت به آدم‌ها را از احساسات سرکوب شده‌ای که در وجودمان داریم، تفکیک کنیم. همین...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
لطفا هر جا واستون ارزش
قائل نبودن، هرجا بودن
یا نبودنتون فرقی نداشت،
هر جا حالتون خوب نبود،
هر جا حس کردین جایی ندارید،
چه تو دل یه شخص؛
چه تو یه رابطه ی عادی؛
یا اصلا هرجا ..!
برای خودتون ارزش قائل شید
و اونجا رو ترک کنید ...
به قول سعید صاحب علم میگه:
"هر جا هوا مطابق میلت نشد، برو !
فرق تو با درخت ؛ همین پای رفتن است..."