مطمئنید روزهای سخت میگذرن ! من احساس میکنم تا خودم به زور روحم رو از لابلای سختی‌ها و مشکلات بیرون نکشم نمیتونم این روزها رو بگذرونم .

بعد از مدتها داشتم پلی لیستم رو مرتب میکردم توجهم به این آهنگ جلب شد، و دیدم چقدر وصف حالِ این روزهای منه ؛

- 🪔

هر روز دقایقی رو جلوی قابِ عکست می‌ایستم و باهات صحبت میکنم فکر میکنم حالا دیگه به غیر از خدا توهم حرف‌های درونم رو میشنوی، هیچوقت نتونستم به چشمات نگاه کنم و حرف بزنم ولی حالا بدون خجالت و بی رودروایسی به چشمای سبزت زُل میزنم و کلمات مغزم رو پشت سرهم قطار میکنم، به جز مواقعی که خودم میام باهات صحبت کنم سعی میکنم چشمم به اون گوشه‌ی خونه که نشستی داخل یک قاب شیشه‌ای و با لبخند داری مارو نگاه میکنی نیفته ..

و چه سخت درونم رو به دنبال ذره‌ای صَبر برای تحمل نبودنت میجویم ،

عصرِ دلگیر عجیبیه ..

روزهایی که باباها خونه هستن یه حس و حال دیگه‌ای تو خونه در جریانِ و من از صبح اون حس و حال و دارم هر لحظه منتظرم یک صدای پخته‌‌ی مردونه اسممو صدا کنه یا بیاد درِ اتاقم رو بزنه و کارم داشته باشه یا خیلی یهویی با صدای بلند بگه بابا من دارم میرم بیرون چیزی نمیخوای ؟!

روزها عین خیالم نیست، امّا شب‌ها ..

واکنش غم و اندوه هرشب موقع حمله به قلبم مثل اون دختر بچه‌ایه که سرشو از تو پنجره ماشین میاره بیرون میگه : سَلام سَلام، سَلام

هوا واقعا خیلی مطلوبه کاش همینجا متوقف بشه : )

پرسید که داغِ پدر خیلی سخته ؟ نمیدونستم چی باید جواب بدم واقعا کلمه‌ای در خورِ سختی و عذابی که این مدت کشیدم پیدا نکردم، با هیچ واژه‌ای حق مطلب ادا نمیشه بهش گفتم، غیرقابل توصیف و تصوره من هرچی که بگم بازم تا خدایی نکرده تجربه نکنید متوجه نمیشین. اما پیش خودم زمزمه کردم کاش این سوال و نمیپرسیدی ..