خواستارِ بودن در مشهد و محکوم به بودن در شهری آلوده، اعتراض؟ وارد نیست

همیشه بعد از گذر کردن از یک مشکل یا یک لحظه سخت و نفس‌گیر میرم جلوی آینه و به آدمه داخل آینه نگاه میکنم، بعضی اوقات از حالت چشم و طرز نگاه کردنش میفهمم بشدت عصبی و داغونه گاهی وقتا هم لابه‌لای خوشحالیی که از تک‌تک اجزاء صورتش پیداست تعجب و شگفتی معلوم میشه، شاید واقعا باورش نمیشه که اون تونسته و موفق شده، جدا چرا موفقیت هرچند کوچک و جزئی برای انسان‌ها دور از تصور و بنظر غیرقابل دست یابیه ؟؟ هرچی که هست تعجب آروم آروم جاشو به تحسین میده؛ فرد بیرونِ آینه از دیدن برقِ تو چشمای فرد درونِ آینه خوشحاله ..✨

بعد از ساعت‌ها فکر کردن درباره خودم و تجزیه تحلیل مسائل اطرافم همیشه یک لیوان چایِ بزرگِ لب‌سوز میچسبه.

*

گفتم من خیلی تنهام .. جواب داد، آدما تنها نیستن فقط از حضور خدا تو تک‌تک لحظاتشون غافلن

برای هرجور درسی که تو دنیا مثال بزنی به وفور جزوه و کتاب و فیلم آموزشی و استاد و کلی چیزای دیگه هست بجز درس زندگی؛ فقط اونه که باید با گوشت و پوست و جون و استخونت تجربش کنی تا یاد بگیریش تا جواب سوالاتشو پیدا کنی، تازه خیلی اوقاتم نمیفهمی دقیقا چرا همچین امتحان سختی ازت گرفته شده ها ولی تا دلت بخواد درس و پند و نکته مهم به خورد باورهات رفته ‌..

رسیده حضرت معشوق ِبی پایان ِدوران‌ها همان ساده ترین راه ِرهایی بخش ِحیران‌ها ؛

إلى أينَ ؟ إلى الحسين دائماً💚؛

[ الحُب يَبدأ بِحاءالحُسين ] عشق از حاء‌الحسین آغاز می‌شود : )

من ؟ . . بنده‌ی محروم زِ صفای حالِ بین‌الحرمین