حالا شما آهنگ "برای" شروین و تا ناموس زیاد نکنی هم ما می‌فهمیم آزادی می‌خوای.

با چشم‌های همانند کاسه خون، قرمز و سردرد نرفتی مهمونی بفهمی چی می‌گم.

آقا جایی فور می‌زنید کانال‌تون رو بفرستید برام، عذاب وجدان می‌گیرم که نیستم خب عه.

اگه امروز زهرا رو می‌دیدم آدمِ خوشحال‌تری می‌بودم با خنده‌هاش.

واقعا همین.

چه زود دو صفر شد بابا.

بیاید فرض کنیم دلتون پاکه دعا کنید

اینجا همه بیس‌چاری سر سجاده‌ان، معلومه که دلاشون پاکه. رعایت کنید لطفا عه.

شکنجه؟ نه ممنون، به‌جاش حافظه‌ی خوبی دارم...

به هر ترفند می‌کوشم فراموشت کنم اما دلم سرسخت می‌جنگد، و این معنای آسیب است...

حالا خوبه شما تو مهد و پیش‌دبستانی با جنس‌مخالف بودید، من شش سالم بود رفتیم کربلا اونجا با یه پسر ۲ سال بزرگ‌تر از خودم دوست شده بودم. کف اتوبوس می‌نشستیم خاله‌بازی می‌کردیم تخمه می‌خوردیم. اولین شکست روهم وقتی خوردم که می‌رفت با پسرای رئیس کاروان‌مون و داداشم (که هفت سال بزرگ‌تر بودن) حرف می‌زد و من مجبور می‌شدم با داداشش که سه سال کوچیک‌تر ازم بود بازی کنم یا با دختر رئیس کاروان‌مون که ۲۰ سالش بود حرف بزنم یا با خواهرم سر چیزای الکی دعوا کنم و تو اون بیست روز وقتی باهاش قهر می‌کردم سر همین قضیه می‌گفت قهر نکن دیگه، توهم بیا جای ما حوصله‌ت سر نره. =) روز آخری که برگشتیم مشهد باهاشون رفتیم زیارت و اونا داشتن برمی‌گشتن شهر خودشون، و اونجا شکست عمیقی خوردم و با گریه خداحافظی کردم ازشون.