جبران نمی‌شوی، حتی به گریه‌های عمیق.

جبران نمی‌شوی، حتی به نامه‌های بسیار.

جبران نمی‌شوی، حتی با دوستت دارم های نگفته.

چرا آدم دلش برا خرا تنگ می‌شه؟

چون خرن. خر بودن دوست‌داشتنیه شاید

عه پس تو خیلی دوست‌داشتنی هسدی.

من عادی شدن و دوست ندارم. نذارید عادی و تکراری شم براتون لطفاً.

این پیاما خیلی دوست‌داشتنی‌ان. انقدری که گریه آدمو در میارن. نچ. ولی خب به‌جز رفیقای مجازی، من یه زهرا دارم که هم مجازیه هم غیرمجازی و همشهری. درسته که یه بار دیدمش، ولی قرار نیست تا آخرم فقط یه بار دیده باشمش که؟ پس می‌تونم با عروس شدنش گریه کنم. خوبه.

روزی صدبار با خودم مرور می‌کنم "اگه وجیهه عروس شه چقلطی کنم؟" بعد می‌بینم الان بخاطر کارای دانشگاه‌ش فرقی با یه عروس نداره. می‌شینم غصه می‌خورم.

.

عزیزِدلم، چه‌زیبا اجابت‌کننده‌ی خواسته‌های زودگذری.