این پیاما خیلی دوست‌داشتنی‌ان. انقدری که گریه آدمو در میارن. نچ. ولی خب به‌جز رفیقای مجازی، من یه زهرا دارم که هم مجازیه هم غیرمجازی و همشهری. درسته که یه بار دیدمش، ولی قرار نیست تا آخرم فقط یه بار دیده باشمش که؟ پس می‌تونم با عروس شدنش گریه کنم. خوبه.

روزی صدبار با خودم مرور می‌کنم "اگه وجیهه عروس شه چقلطی کنم؟" بعد می‌بینم الان بخاطر کارای دانشگاه‌ش فرقی با یه عروس نداره. می‌شینم غصه می‌خورم.

.

عزیزِدلم، چه‌زیبا اجابت‌کننده‌ی خواسته‌های زودگذری.

خب، دعا کنید برام لطفاً. زیادِ زیادِ زیاد. سپاس.

- تکرار غریبانه‌ی روزهایت چگونه گذشت؟ + با بدبختی.

خدایا از خوش‌خنده بودنم بکاه و به خوش‌حال بودنم بیفزا.

من دست و پا ندارم، چهارتا تیکه یخ بهم وصله.

شب‌ها به هنگامِ تحلیلِ روزها، تنها چیزی که در برنامه‌ام چشمک می‌زند، یادِ توست. به‌راستی چگونه می‌شود بدونِ تو؟