فکر کنم آخرشم تو حسرت ندیدن اینجا، میمیرم.

مرا ببر به آرامش مطلق به آن لحظه که در آغوشت اشک می‌ریزم.

غم کل وجودم و بغل گرفته.

درمانی جز این پیدا نمی‌کنم براش خب.

من هنوز چفیه‌م بوی تورو می‌ده. چجوری نمی‌رم برات؟

مغزم تموم کردنِ همه چی‌رو طلب می‌کنه.

؛

آقاااا. خیلی خوبید شما=) کاش می‌شد باهات دوست شم.💚

قسم به لحظه‌ی دیدار؛ به بوسه‌های بر زمین، از شوقِ رسیدن.

قسم به لحظه‌ی دیدار؛ به بوسه‌های بر زمین، از شوقِ رسیدن. دنیا به چه دردی می‌خورد؟! آمده‌ایم در دنیا چیکار کنیم؟! دنیا به غیر از وصل و تلاش برای رسیدن معنایی دیگر هم می‌دهد؟! اگر بناست در این روزگار و دقیقه‌هایی که لحظه‌هایش پر از رنج است، یار دل‌آرامی نباشد چه معنا می‌دهد روی چوب خط هایش خط بکشیم و بگذرانیم؛ گذشتن به چه قیمت؟! اگر کسی، برای جنگیدن و رسیدن نیست، اصلا چرا جنگ؟! لابد جنگ برای رفتن به نقطه‌ای دیگر از تنهایی؛ دنیا برای زیارت روی محبوب است که هر نگاهش مرهمی‌ست برای رنج‌های حاصل از ایامی که می‌گذرد. دنیا برای جنگیدن در راه معشوقی‌ست که نوازشش غم از کنج سینه‌ات بیرون می‌کشد. دنیا اگر بناست محل جنگیدن برای تنهایی‌ها باشد، همان بهتر که نباشد. -من-