من بلد نیستم، یاد ندارم مراقب خودم باشم. شما بزرگی. مادرِ ثانیِ امام حسینی. عزیزکرده‌ی اربابی، حواست به ماهم باشه رقیه‌خاتون. ما امام زمان‌مونو از خودت می‌خوایم. کربلامونو به تو سپردیم. دستامونو به دستای کوچیک خودت گره زدیم، دست‌مونو ول نکن دورت بگردم.

من همینم. وسط روضه گوش‌هامو می‌گیرم که نشنوم. اینجوری نمی‌خری؟ ولی من هنوز امید دارم.

تو خلوتِ خودم، بیشتر از روضه‌ها اشک می‌ریزم.

غم دارم. غمِ زیاد.

آدمی‌زاد همینه. سر یک‌سری مسائل هیچ‌جوره نمی‌تونم ناراحت نشم. مخصوصاً اگه مربوط به تو باشه.

دانی چه ذوق دارد، دستِ تورا گرفتن؟