ما برون را ننگریم و قال را.. ما درون را بنگریم و حال را !

مثلِ یک گل که تنش پر شده باشد از خار.. خوبم و از همه‌ی غصه‌ی عالم سرشار)

صبر را عاجز کند دردی که بیش از طاقت است.

نمی‌خواهم کسی با من کند ابرازِ همدردی ،، که از همدردیِ این مردمِ بی‌درد می‌ترسم ..

تا خنده تو می‌چکد از گوشه لب ها بیچاره بمی ها و غم نرخ رطب ها ..

‏ای غم شیرین تنهایی؛ کجا با این شتاب ؟ بیشتر در خانه‌ام بنشین، صفا آورده‌ای !

خليجِ فارس ميخواهي؟! چنين گستاخ ميگويي؟ تو خوزستان همي خواهي؟ بدان اين را، ميان آبهاي نيلگونش غرق می‌گردی سر راه صدايت را، ميان راه تاريك گلو بندم همان گونه كه روم باستان از پاي افكندم تورا بر خاك بنشانم به پيش آن دروغين رب بي چيزت،سيه روزت بگردانم تورا بر خاك بنشانم! نميداني، نميداني من و هم‌میهنان من به پاس يك وجب زين خاك جاويدان چه خونها خونبهاي اين سرا كرديم. خليجِ فارس ميخواهي؟ چنين گستاخ ميگويي؟ تو خوزستان همي خواهي؟ بدان اين را، ميان آبهاي نيلگونش غرق مي گردي! - شعر خليج فارس از سروده هاي شهيد سرگرد آريافر.

به جز این گنه ندانم که محب و مهربانم..