ولی من الا باید با بچه ها تو اتاق فرهنگی مدرسه برا جشن بعدازظهرمون کارمیکردم نه اینکه اینجا از لرز و بدن درد برم زیرپتو‌

چرا واقعا اینجوری میکردیم/=

اگر دیدی در برابر حرفات کلم و تکون دادم فک نکن باهات موافقم و حرفی ندارم فقط حوصله ی حرف زدن ندارم!

کاش منم مثه اینایی بودم که جای خالیشون حس میشه منتها از بس همه جا هستم اصن جای خالیی نمیمونه🗿

فک کردین قراره غمگین بشه؟هاهاعمرا

آقا یه حمایت اندر ریزقولی لطف کنید🚶🏻‍♂

آفرین برید🌚

کاملا تکذیب میکنم از جمله چیزای لذت بخش باید به اتاقی اشاره کنم که هیچکس بهش دسترسی نداره و با خیال راحت میتونی فیلم و انیمه ببینی:>

لذتای واقعی: _خواب بعداز مدرسه _غذای بعد از استخر(به شدت میچسبه:>) _باز کردن دفتر نو _بوی تن نوزاد _پیتزایی که کش میاد:> _ماکارانی وقتی داری از گشنگی تلف میشی(قشنگ بهشتیه برا خودش) _ته دیگ سیب زمینی _سیب زمینی:") _شیرکاکائو با پچ پچ(تف دلم خواست) _و....

یو دونت نو می نات اِور سینگ یو نومی:>

اگه با لحن خودش خوندی بیا باهم بریم جهنم