به عکس‌هاش دوباره خیره‌‌ شده بود.نگاهش رو به آسمون داد کاری که همیشه برای بند اومدن اشک‌هاش انجام میداد.دست‌هاش رو ستون بدنش کرد و از جاش بلند شد‌.نفس‌هاش نامنظم شده بود و درد عمیقی اطراف قلبش رو آزار میداد‌؛سوزش گلوش هرلحظه بیشتر میشد.به لباسش برای آزاد شدن نفس‌هاش چنگی زد.با حس خیس شدن دست‌هاش اونهارو جلوی چشمهاش گرفت؛با دیدن خون نفس‌هاش نامنظم تر شد.چشمهاش‌درست کار نمیکردن اما میتونست گلبرگ ها و شاخه های بیرون زده از بدنش رو تشخیص بده.زیرلب با خودش زمزمه کرد:«هاناهاکی.»لبخند زیبایی روی لب های خشک شدش نشست و به دیوار تکیه زد.حالا میتونست نفس هاش رو بشماره.اشک‌از چشمهاش گونه های قرمزش رو نوازش میکرد.تنها چیزی که حس میکرد درد بود!خارها قلبش رو نوازش میکردند.سرش رو به دیوار تکیه داد و آخرین نفسش رو با درد ناشی از زخم های روحش به بیرون هل داد...

با دیدن تنت حس‌ میکنم توانایی فکر کردنم و از دست دادم

...

این خیلی نامردیه که همه رفتن دانشگاه تهران بعد من باید بشینم درس بخونم:/

شیطونه میگه برم بچه همسایمون و از پشت بوم پرت کنم پایین چته بچه چرا انقد جیغ میزنی عه

یکی اینارو بده من ببرم چرا فصل دوم و نمیسازن پ.ن:اسپویل داره

دلم درحد مرگ توکیو رونجرز میخواد درحد مررررررررگ

-EREN JAEGER

تازه اصلا دلم برا این بشر تنگ نشده😒