داستانِ شب جمعه و دلتنگی ..

دست خورد و نیمه پر لیوانم ریخت رو زمین

و همیشه تهش به این میرسم که اگر الآن حرم بودم، حالم بهتر بود.

و چون زندگی سخت است، می‌روم که بخوابم.

و گاهی شب فرو‌ می‌ریزد روی خاطراتمان ..

[ تکرار توهم ] داشتم زندگی‌ام را می‌کردم. ظرف های روی هم تلنبار شده‌ را میشستم و سینک آشپزخانه را تمیز میکردم. یک دفعه دلتنگی‌ات به سراغم امد. مثل آمدن و رفتن هایت بی مقدمه بود جا خوردم، توقع نداشتم‌ فورا موسیقی غمگین را عوض کردم و جای آن را به آهنگی شاد دادم و با دستمال خیس به جانِ گاز افتادم. مثل احمق ها هر کاری کردم تا شاید ذهنم به موضوعی دیگر منحرف شود، اما نشد. کار خودت را کرده بودی، سر زده به سراغِ قلب خسته‌ام آمدی و آن را هوایی کردی. خسته بودم از جنگیدن با این قلب زبان نفهم، بیخیال میشوم و نظاره‌گر، میخواهم ببینم تا کجا پیش می‌روی .. #نطق

"... میخواهم ببینم تا کجا پیش می‌روی" داره هی پیش‌روی میکنه و من توان جلوگیری ازشو ندارم. مثل ریشه خودشو میدَوونه تو گلدونِ زندگی من .. و حالا میدونی قسمت بد ماجرا چیه؟ اینکه حالا که درخت شده باید قطعش کنم و این هرس هم برای من درد داره، هم برای تنه ی زخمیِ اون.

من و زینب ساعت دوازده و نیم شب وقتی تاحالا یه محبوب هم از نزدیک نداشتیم:

میشه سه‌تا الهی به رقیه بگید؟ خدا خیرتون بده.

یار آن بُود که صبر کند بر جفای یار ترک رضای خویش کند در رضای یار ..

حداقل الان مطمئنُم‌ نِنِه‌عباس راست می‌گفت ، کسی‌ که عاشقِ کشورش نباشه‌ بی‌شرفیه‌ که معلوم‌نی‌ از کجا اومده ! #بندرعباس با نوایِ علی‌رضا ، و قلمِ ترمه .

*