🍃 زمانی که به نظر می‌رسد هیچ‌چیز کمکی نخواهد کرد، می‌روم و به سنگ‌تراشی نگاه می‌کنم که برای صدمین بار روی سنگ ضربه وارد می‌کند، بدون این‌که ترکی ایجاد شود؛ امّا در صدویکمین ضربه سنگ به دو تکه خرد می‌شود و می‌دانم که آخرین ضربه نبود که آن‌را خرد کرد، بلکه تمام آن ضربه‌های پیشین مسبب آن بود... پ.ن: اگر هنوز نتیجه‌ای نمی‌بینی، ادامه بده؛ شاید فقط یک ضربه تا پیروزی فاصله داری. #انگیزشی 🌱 | @Javane_ir

#کلیپ_تشکیلاتی "کاری که از عهده‌ی یک نفر برنمی‌آید، با تشکیل یک تیم که اعضایش به درک مشترک رسیده‌اند، قابل انجام است و به موفقیت می‌رسد. تیم‌ها چون بر اساس هدفی مشترک یا یک نیاز جمعی شکل گرفته‌اند، در هر شرایطی به خوبی می‌دانند برای حفظ خود، اعضا و آرمان‌های گروه، چه واکنشی لازم است." #جوانه‌ها🌱 @Javane_ir

🍃این زن نگاه نکرد، شروع کرد و سپس ... ‌ این فیلم ضبط شده از یک رخداد واقعی را حتما نگاه کنید. خوب دقت کنید و ببینید: 🔸 چگونه یک نفر شروع کرد. 🔹 چگونه دیگران پیوستند. 🔸 و چگونه یک حرکت جمعی از دل یک تصمیم جسورانه شکل گرفت. #کلیپ_تشکیلاتی ‌🌱 | @Javane_ir

🎬 تحلیل تشکیلاتی فیلم 👆 در نگاه سطحی، این فیلم صرفاً روایت نجات یک انسان است. اما از نگاه تشکیلاتی، این صحنه دقیقاً فرمول «تولد تشکیلات در دل بحران» را به نمایش می‌گذارد. 🔸 آغاز حرکت ، از احساس مسئولیت تا اقدام زنِ حاضر در صحنه، دچار یک احساس درونی از مسئولیت اجتماعی می‌شود؛ او نه مأمور است، نه فرمان دارد و نه ساختار و منشور اخلاقی پشت سرش دارد. اما همین حس مسئولیت، جایگزین تمام منشورها و دستورالعمل‌ها می‌شود. 🔹شکل‌گیری هسته‌ی اولیه‌ی تشکیلات در گام بعد، دیگران واکنش نشان می‌دهند. اما جالب این است که واکنش آن‌ها نه به خطر، بلکه به کنش آن زن است. آن‌ها حرکت می‌کنند چون «حرکت را دیدند». در منطق تشکیلات، این یعنی هسته‌ی خودجوشِ میدان‌محور. تشکیلات واقعی گاهی از یک تصمیم الهام‌بخش فردی آغاز می‌شود، نه از یک بیانیه. در واقع، دیدن کنشگرِ جسور و در میدان بیش از هر منشوری، انسان‌ها را به جمع می‌کشاند. 🔸تبدیل کنش فردی به کنش جمعی وقتی افراد به او ملحق می‌شوند، بدون رهبر رسمی و منصوب، بدون تقسیم کار، در چند ثانیه هماهنگی طبیعی بین آنها شکل می‌گیرد. یکی در را می‌گیرد، یکی فرمان را، یکی ماشین را نگه می‌دارد. این همان چیزی است که در ادبیات کار جمعی به آن می‌گوییم:“خودسازمان‌یافتگی” (Self-organization) ؛ یعنی در بستر هدف مشترک، جمع خودبه‌خود نظم پیدا می‌کند. 🔹 پایان ماجرا ، نتیجه و معنا ماشین متوقف می‌شود، جان انسان نجات می‌یابد. اما اثر اصلی ماجرا این نیست؛ اثر اصلی، تولد یک تجربه‌ی جمعی از ایمان و همکاری اجتماعی است. از نگاه تشکیلاتی، این یعنی: تشکیلات زمانی معنا دارد که در بحران، توانایی خلق کنش مؤثر و الهام‌بخش داشته باشد. نه فقط در آرامشِ جلسات و ازدحام کارتابل‌ها و تئوری کارگاه های انبوه . #تحلیل_تشکیلاتی ‌🌱 | @Javane_ir

💐ولادت ستاره پرفروغ کوثر ، بانوی فصاحت و اعجاز حضرت زینب علیها السلام مبارک باد. ‌🌱 | @Javane_ir

🍃کنش های آموزنده تشکیلاتی حضرت زینب(س) حضرت زینب‌(س) الگویی کامل برای مدیریت تشکیلات در شرایط بحران است. او در لحظه‌ای که ساختار ظاهری جبهه‌ی حق از هم فروپاشیده بود، با حفظ آرامش و انسجام کاروان، مانع فروپاشی روح جمعی شد؛ این یعنی «مدیریت بحران در تشکیلات». زینب‌(س) مأموریت نهضت را از «میدان عمل» به «میدان تبیین» منتقل کرد و نشان داد هر حرکت تشکیلاتی، برای ماندگاری، باید پیوست رسانه‌ای و تبیینی داشته باشد. در برابر قدرت سیاسی یزید، با شجاعت و منطق سخن گفت؛ و الگویی از «اقتدار نرم» را که نه از ابزار، بلکه از ایمان و بصیرت می‌جوشد به نمایش گذاشت. او با تبدیل تهدید اسارت به فرصت تبلیغ، نشان داد رهبر تشکیلاتی باید تهدیدها را بازتعریف و در خدمت مأموریت قرار دهد. در طول مسیر اسارت، تربیت نیرو را متوقف نکرد و کودکان و نوجوانان کاروان را در خط ایمان و امید نگه داشت؛ این یعنی استمرار تربیت در دل بحران. پس از شهادت امام حسین(ع)، مسئولیت فرماندهی کاروان و هدایت جمع را به عهده گرفت و با هماهنگی کامل با امام سجاد(ع)، مدیریت تشکیلات را از یک رهبر به رهبر بعدی منتقل کرد و الگویی بی‌نظیر از «انتقال فرماندهی در شرایط بحرانی» را به منصه ظهور گذاشت. همه‌ی این نقش‌ها در چارچوب مولفه ای به نام ولایت‌محوری انجام شد؛ یعنی تصمیم، تحلیل و اقدام، همگی بر محور امام زمانش تنظیم شد. از حضرت زینب(س) می‌آموزیم که تشکیلات در محور ولایت، حتی از دل شکست ظاهری نیز مسیر پیروزی می‌سازد. ‌🌱 | @Javane_ir

🎥 #کلیپ_تشکیلاتی یک‌نفر به تنهایی، می تواند یک مشکل داشته باشد و در مقابل ، یک راه حل. اما یک تیم که با همان مشکل روبروست، به اندازه ی تعداد اعضا، راه حل و توان مقابله دارد. ‌🌱 | @Javane_ir

🍃علامه طباطبایی رضوان‌الله تعالی علیه: «برای رسیدن به عرفان کامل دو راه و دو مکان بیشتر وجود ندارد: یا در حرم اباعبدالله الحسین یا در مجلس اباعبدالله الحسین علیه‌السلام» ‌🌱 | @Javane_ir

🔰 تحلیل تشکیلاتی کلام علامه طباطبایی (ره) 🔸علامه طباطبایی با این جمله، مسیر عرفان را از خلوت‌های ذهنی و ریاضت‌های فردی به عرصه حضور در میدان های اجتماعی منتقل می‌کند. در این نگاه، عرفان نه گریز از اجتماع است و نه گوشه عزلت گزیدن، بلکه رشد و تعالی در بطن فعالیت‌های جمعی و اجتماعی است. این همان نقطه‌ی تلاقی عرفان با تشکیلات اسلامی است؛ زیرا تشکیلات اسلامی نیز از لحاظ کارکردی ، «مدرسه» ای است برای رشد و تربیت آدم های تشکیلات در عرصه فعالیت های میدانی، نه در انزوا و خلوت گزینی. 🔸حرم اباعبدالله الحسین (ع) مکانی است که انسان در آن، بازگشت به حقیقت خویش و تجدید عهد با امام را تجربه می‌کند. در الگوی تشکیلات اسلامی نیز، «حرم» به‌مثابه مرکز بازسازی هویت و اتصال عمیق تر تعاملات و همبستگی های اجتماعی، عمل می‌کند؛ جایی که نیرو پس از خستگی میدانی، دوباره «خودِ الهی و مأموریت‌مدار» خویش را بازمی‌یابد. در واقع، حرم در باور انسانِ تشکیلاتی، همان حلقه‌ی وصل با اهداف و آرمان های غایی تشکیلات در «مدار ولایی» است. 🔸از منظر علامه، عرفان کامل عبارت است از وصول به توحید عملی؛ یعنی ذوب‌شدن همه‌ی «من»ها در «او». در نظام تشکیلات اسلامی، این مرتبه زمانی تحقق می‌یابد که اعضا از خودمحوری عبور کرده و در آرمان جمعی و اهداف ولایی فانی شوند. از این‌رو، عرفان میدانی در تشکیلات اسلامی، تمرین مستمرِ عبور از خویش در مسیر خدمت به امت و امام است. کادر حقیقی در چنین نگاهی، سالکِ اجتماعی‌ای است که در بستر کار جمعی و مجاهدت تشکیلاتی، به مراتب معرفت، توحید و عرفان حسینی نائل می‌گردد. ‌🌱 | @Javane_ir

🌀 وظیفه جدید 🌀 یک نیروی #تشکیلاتی بی کار نمی ماند! ❌ ◆ هر وقت مسئولیت هایش اندک یا کار هایش رو به پایان باشد خودش به دنبال کسب وظیفه و کار جدید از تشکیلات می رود و نباید منتظر بماند که تشکیلات دنبال او بیاید تا وظیفه ای به او دهد. فَإِذا فَرَغتَ فَانصَب 🌱| @Javane_ir