🥀شهادت جون در کربلا🥀 🌧 غلام سیاه ابوذر غفارى که در کربلا به شهادت رسید . جون بن حوى پس از شهادت مولایش ابوذر ، به مدینه برگشت و در خدمت اهل بیت درآمد . ابتدا خدمت امیر المومنین «علیه السلام » بود . سپس در خدمت امام حسن و امام حسین «علیهماالسلام » و بالاخره در خدمت امام سجاد «علیه السلام » بود . در سفر کربلا ، از مدینه همراه امام تا مکه و از آنجا به کربلا آمد . چون به اسلحه سازى و اسلحه شناسى آشنا بود ، به نقل ابن اثیر و طبرى ، شب عاشورا هم در کربلا به کار اصلاح سلاحها اشتغال داشت . با آنکه سن او زیاد بود ، ولى روز عاشورا از سید الشهدا «علیه السلام » اذن میدان طلبید . امام او را رخصت داد تا برود و آزادش کرد . ولى او با اصرار ، مى خواست در روزهاى شادى و غم و راحت و رنج ، از خاندان پیامبر جدا نشود .  به امام حسین «ع » عرض کرد : گر چه نسبم پست و بویم ناخوش و چهره ام سیاه است ، ولى مى خواهم به بهشت روم و شرافت یابم و روسفید شوم . از شما جدا نمى شوم تا خون سیاهم با خونهاى شما آمیخته شود . پس از نبرد ، وقتى بر زمین افتاد ، امام خود را به بالین او رساند و چنین دعا کرد : خدایا ! رویش را سفید و بویش را معطر کن و او را با نیکان محشور گردان . «اللهم بیض وجهه و طیب ریحه و احشره مع الابرار و عرف بینه و بین محمدو آل محمد» به دعاى امام ، بویش معطر گشت . امام باقر «ع »از امام سجاد «ع »روایت مى کند که : پس از عاشورا که مردم براى دفن کشته ها به میدان مى آمدند (و بنى اسد براى دفن شهدا آمدند) ، پس از ده روز ، بدن جون را در حالى یافتند که بوى مشک از آن به مشام مى رسید . #رجزهاےمختلفے براے جون نقل شده است . #ازجمله ( کیف ترى الکفار ضرب الاسود بالسیف ضربا عن بنى محمد اذب عنهم باللسان و الید ارجو به الجنه یوم المورد که نشان دهنده عمق بینش او در شناخت ولاى آل البیت و جبهه کفر امویان و دفاع همه جانبه او از خاندان رسالت است ).

🥀شهادت جون در کربلا🥀 🌧 غلام سیاه ابوذر غفارى که در کربلا به شهادت رسید . جون بن حوى پس از شهادت مولایش ابوذر ، به مدینه برگشت و در خدمت اهل بیت درآمد . ابتدا خدمت امیر المومنین «علیه السلام » بود . سپس در خدمت امام حسن و امام حسین «علیهماالسلام » و بالاخره در خدمت امام سجاد «علیه السلام » بود . در سفر کربلا ، از مدینه همراه امام تا مکه و از آنجا به کربلا آمد . چون به اسلحه سازى و اسلحه شناسى آشنا بود ، به نقل ابن اثیر و طبرى ، شب عاشورا هم در کربلا به کار اصلاح سلاحها اشتغال داشت . با آنکه سن او زیاد بود ، ولى روز عاشورا از سید الشهدا «علیه السلام » اذن میدان طلبید . امام او را رخصت داد تا برود و آزادش کرد . ولى او با اصرار ، مى خواست در روزهاى شادى و غم و راحت و رنج ، از خاندان پیامبر جدا نشود .  به امام حسین «ع » عرض کرد : گر چه نسبم پست و بویم ناخوش و چهره ام سیاه است ، ولى مى خواهم به بهشت روم و شرافت یابم و روسفید شوم . از شما جدا نمى شوم تا خون سیاهم با خونهاى شما آمیخته شود . پس از نبرد ، وقتى بر زمین افتاد ، امام خود را به بالین او رساند و چنین دعا کرد : خدایا ! رویش را سفید و بویش را معطر کن و او را با نیکان محشور گردان . «اللهم بیض وجهه و طیب ریحه و احشره مع الابرار و عرف بینه و بین محمدو آل محمد» به دعاى امام ، بویش معطر گشت . امام باقر «ع »از امام سجاد «ع »روایت مى کند که : پس از عاشورا که مردم براى دفن کشته ها به میدان مى آمدند (و بنى اسد براى دفن شهدا آمدند) ، پس از ده روز ، بدن جون را در حالى یافتند که بوى مشک از آن به مشام مى رسید . #رجزهاےمختلفے براے جون نقل شده است . #ازجمله ( کیف ترى الکفار ضرب الاسود بالسیف ضربا عن بنى محمد اذب عنهم باللسان و الید ارجو به الجنه یوم المورد که نشان دهنده عمق بینش او در شناخت ولاى آل البیت و جبهه کفر امویان و دفاع همه جانبه او از خاندان رسالت است ).