﷽؛ 🚨 نقل شده : " هنگامی که شمر روی سینهٔ حضرت امام حسین نشست و ارادهٔ کشتن آن جناب را داشت دید لبهای مبارک آن جناب حرکت می کرد ، شمر یقین داشت که او را نفرین می کند ، چون سر خود را پیش برد ، شنید که آن حضرت می فرماید : خداوندا ! من به عهد خود وفا کردم و جان را در راه تو نثار نمودم ، تو نیز به عهد خود وفا کن و گناهکاران امّت جدّم را به من ببخش ، و می دانم که در عهد تو خلافی نیست . هاتفی آواز داد که ؛ ما هم به عهد خود وفا می نماییم ". #ریاض_الشهادة #تذکرة_الشهداء @Javanmardi_langarudi

✅ روضه شب دوازدهم محرم ؛ مصيبت امام زين العابدين (علیه السلام) 📝 « امام علي بن الحسين عليهما السلام» ـ ملقب به «سجاد»، «زين العابدين»، و «سيد الساجدين» ـ در کربلا حدود 22 سال سن داشت . 📝 فرداي روز عاشورا «عمر بن سعد» جنازه‌هاي لشکر خويش را جمع کرد و بر آنان نماز خواند و دفن کرد ؛ و امام حسين (علیه السلام) و اصحاب او را همچنان در بيابان باقي گذاشت و فرمان حرکت به سوی کوفه را صادر کرد . هر يک از قبايل کوفه و عرب ، براي آنکه خود را نزد «ابن زياد» عزيز کنند ، سرهاي مطهر شهداء را بين خود تقسيم کردند و آنها را بر نيزه زدند و آماده حرکت شدند . 📝 آنگاه زنان و کودکان اهل بيت (ع) را بدون حجاب مناسب بر شتران و چارپايان بدون زين نشاندند و همچون اسراي کفار به سوي کوفه بردند .  📝 چون ابن سعد با اسيران نزديک کوفه رسيد مردم شهر براي تماشا جمع شده بودند . زني از اهل کوفه که از بلندي بر اسيران مشرف بود پرسيد : «شما اسيران کدام طايفه‌ايد» گفتند : «اسيران آل محمد»! آن زن فرود آمد ؛ چادر و مقنعه و جامه‌هايي آورد تا خود را بپوشانند .  📝 اينک ، حال امام سجاد (ع) را تصور کنيد ؛ از يک سو بيماري بر آن حضرت مستولي است ، تب و ضعف بر آن حضرت فشار مي‌آورد؛ از سوي ديگر غم از دست دادن پدر و برادران و عموها و عموزادگان قلبش را مي‌فشارد؛ از طرف ديگر سر بريده شهداء را در جلوي چشمانش دارد ؛ و از همه سخت‌تر و دردناک‌تر اينکه ـ اين مظهر غيرت الهي ـ عمه‌ها و خواهران خود را مي‌بيند که با آن وضع در معرض ديد خائنان و دشمنان هستند …  📝 پيش از ورود اسرا به دارالحکومه ، رأس مطهر امام حسين (ع) را در مقابل ابن زياد گذاشتند . وي عصايي از چون خيزران به دست گرفته بود و با آن بر لب و دندان امام مي‌زد . 📝 اين جسارت وي ، اعتراض بسياري از حاضران را برانگيخت. «زيد بن ارقم» صحابي پيامبر (ص) و از ياران اميرالمؤمنين (ع) در جنگ صفين بود و در آن هنگام پيرمرد شده بود به عبيدالله نهيب زد : «چوب خود را بردار ! به خدا سوگند پيغمبر را ديدم که همين جاي چوب تو را مي‌بوسيد» و سپس شروع به گريستن کرد .  📝 ابن زياد گفت : «اگر نه اين بود که پيرمردي خرف و ديوانه شده‌اي گردن تو را مي‌زدم» . زيد برخاست و در حالي که بيرون مي‌رفت گفت:«اي عرب! از امروز بنده شديد . پسر فاطمه را کشتيد و پسر مرجانه را امارت داديد . به خدا قسم نيکان شما را خواهد کشت و اشرار را به کار خواهد گرفت». 📝 ديگر از کساني که حضور داشت «انس بن مالک» بود که با ديدن سر مطهر امام (ع) و جسارت عبيدالله گريست و گفت : «شبيه ترين مردم است به پيغمبر». 📝 سپس اسرا را بر ابن زياد وارد کردند . وي هنگامي که امام سجاد (ع) را ديد پرسيد :«کيستي؟» فرمود : «علي بن الحسين». 📝 آن ملعون گفت : «مگر علي بن الحسين را خدا نکشت؟» امام فرمود : «برادري داشتم علي نام داشت. مردم او را کشتند». ابن زياد گفت:«خدا کشت» امام فرمود:«الله يتوفي الانفس حين موتها» ابن زياد خشمگين شد و گفت : «در پاسخ من دليري مي‌کني؟ او را ببريد و گردن بزنيد». پس حضرت زينب گفت:«اي پسر زياد! هر چه خون از ما ريختي بس است» و امام را در آغوش گرفت و فرمود:«والله از او جدا نمي‌شوم. اگر مي‌خواهي او را بکشي مرا نيز بکش». 📝 ابن زياد کمي به آن دو نگريست و گفت : «عجبا که اين زن دوست دارد با برادرزاده‌اش کشته شود ! او را رها کنيد که با اين بيماري که دارد خواهد مرد»… امام سجاد (ع) سپس رنج سفر به شام و غم اسيري و عذاب در دربار يزيد را تحمل کرد… و تا پايان عمر شريفش، همواره در اندوه مصيبت کربلا بود… 📝 روايت کرده‌اند که مردي بطّال و دلقک در مدينه زندگي مي‌کرد که به هزل و مزاح خود مردم مدينه را مي‌خنداند . وي روزي گفت: «علي بن الحسين مرا مانده و عاجز گردانده است ؛ چرا که هر چه تلاش کردم هيچ نتوانستم وي را به خنده افکنم».  📝 امام سجاد (ع) در محرم سال 94 (يا 95) هجري ، هنگامي که 57 سال داشت، با زهر يکي از فرزندان «عبدالملک مروان» مسموم شد و در بستر احتضار افتاد . 📝 حضرت در اين ايام ، تمامي فرزندان خود را جمع کرد و فرزند بزرگوارش «محمد بن علي عليه السلام» - که او نيز در مصيبت کربلا حضور داشت و در آن زمان کودکي 4 ساله بود – را وصي خود قرار داد و وي را «باقر» ناميد و امر ساير فرزندان خود را به آن جناب واگذار کرد و به آنان موعظه و وصيت نمود .  📝 سپس امام باقر را به سينه چسباند و فرمود : « تو را وصيت مي‌کنم به آنچه وصيت کرد مرا پدرم در هنگام شهادت خود و گفت که پدرش او را وصيت کرده بود به اين وصيت در هنگام وفات خود که : زنهار ستم مکن بر کسي که ياوري بر تو غير از خداوند ندارد » . 📝 آورده‌اند که چون حضرت (علیه السلام) وفات کرد، تمامي مدينه در ماتمش عزادار گشت و مرد و زن و سياه و سفيد و صغير و کبير در مصيبتش نالان شدند و از زمين و آسمان آثار اندوه نمايان بود . 👇👇👇

👆👆👆 👈الا لعنة الله علي القوم الظالمين و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون👉 #نکته آنچه بايد بدان توجه فراواني داشت اينکه آن حضرت ، فقط در سفر کاروان امام حسين (علیه السلام) از مکه به کربلا ، و در روزهاي منتهي به عاشورا بيمار بود . راز اين امر هم آن زمان آشکار شد که تمامي فرزندان و اهل بيت امام (علیه السلام) ـ حتی علي اصغر شش ماهه ـ در روز عاشورا به شهادت رسيدند یا به سختی زخمی شدند . هنگامي که «شمر» با اراذلش به خيمه‌ها حمله کرد مي‌خواست آن حضرت را بکشد اما يکي از لشکريان دشمن به نام «حميد بن مسلم» ـ و نيز گفته‌اند خود «عمر بن سعد» ـ بيماري حضرت را به شمر يادآور شد و با تلاش بسيار ، مانع از شهادت ايشان گرديد . پس بيماري حضرت سجاد (علیه السلام) تنها منحصر به همان چند روز بود ؛ و زشت است براي شيعه اهل بيت (علیه السلام) که اين را نداند و از آن حضرت با القابي همچون « زين العابدين بيمار » ياد کند ! #منابع 1. شيخ عباس قمي ؛ منتهي الآمال ؛ با کوشش و تلخيص آيةالله رضا استادي ؛ قم : دفتر نشر مصطفي ، 1380 2. سيد بن طاووس ؛ اللهوف في قتلي الطفوف ؛ قم : منشورات الرضي ، 1364 3. شيخ عباس قمي ؛ نفس المهموم ؛ ترجمه و تحقيق علامه ابوالحسن شعراني ؛ قم: انتشارات ذوي‌القربي ، 1378

🌷 وقایع شام عاشورا و آتش زدن خیمه ها  📝 از جمله مصائب سختی که به اهل بیت : وارد شد ، آتش زدن خیمه ها به وسیله ی دشمن بود. این مصیبت سنگین را مقتل ابومخنف ، ارشاد مفید ، بحارالأنوار ، معالی السبطین ، مُثیر الأحزان ابن نُما و ناسخ التواریخ نقل کردند . [1] 📝 وقتی اهل بیت : با دیدن منظره ی اسب و یقین به شهادت امام علیه السلام  پیدا کردند صدا به گریه و ناله بلند کردند ، عمر سعد با عصبانیت فریاد زد : « وَیلَکُم أکُبّوا عَلَیهِم فی الخیام وَ ضرِّموها ناراً وَ أحرِقوها مَن فیها » وای بر شما ، خیمه ها را به سر این گریه کنندگان فرو بریزید ، آتش در آن ها بیندازید و آن ها را با هرکس در اوست بسوزانید . سپس شمر فرمان داد آن چه در خیمه هاست غارت کنید . از طرفی دشمن خیمه ها را  غارت کردند ، از طرف دیگر آتش به خیمه ها زدند . 📝 حمید بن مسلم میگوید : جمعیتی با شمر به خیمه ی حضرت سجاد  علیه السلام  در حالی که به شدت مریض بود و روی فرشی افتاده بود ، حمله کردند ، من دیدم فرش را از زیر پای حضرت زین العابدین علیه السلام کشیدند . به شمر گفتند این جوان مریض را نمی کشی ؟ من گفتم : شگفتا ، چه می کنید ؟ دست برداشتند، تا عمر سعد رسید ، فریاد زد : کاری به این جوان نداشته باشید . 📝 در هر صورت اهل بیت : از میان شعله ها فرار کردند و هر کدام به طرفی رفتند . ولی دشمن دنبال آنان می آمد و با تازیانه و گره نی به آن داغدیدگان حمله می کرد ، دستبند و گوشواره و خلخالشان را به غارت می برد ، و گوششان با کشیدن گوشواره پاره میشد . در چنین حال عجیبی ارشاد مفید صفحه ی صد و هشتاد ، می گوید : اهل بیت: که دیگر همه ی مصائب به آن ها هجوم آورده بود ، در حال فرار نزدیک کشته ها آمدند ، با دیدن آن بدن ها فریاد برداشتند ، لطمه به صورت زدند ، راوی می گوید : والله من زینب را فراموش نمی کنم که در آن حال برای ابی عبدالله علیه السلام  می گریست و با صدای جان سوز و قلبی سوزان می گفت : « وا مُحمداه ، صَلّی عَلَیکَ مَلیکُ السَّماء هذا حُسینٌ مُرَمَّلٌ بِالدِّماء مُقَطَّعُ الأعضاء وَ بَناتُک سبایا » ای حبیب خدا که فرشتگان آسمان بر تو درود می فرستند ، این حسین توست که در میان بیابان افتاده ، به خونش غلتیده، اعضایش قطعه قطعه شده ، دخترانت اسیر شدند ، نسلت را کشته اند ، باد بیابان بر آنان می وزد ، « بِأبی مَن أضحی عسکَرَهُ فی یَومِ الإثنَینِ نَهبا » پدر و مادرم فدای آن که یاران و سرا پرده ی جلالش را روز دوشنبه ، در ثقیفه به غارت بردند ، و خیمه هایش را واژگون کردند . پدر و مادرم فدای آن مسافر غریبی که امید بازگشت برای او نیست . پدر و مادرم فدای بدن چاک شده ای که جای درستی در بدن او وجود ندارد و برای معالجه و درمان کارش از کار گذشته است . 📝 پدر و مادرم فدای آن که جان من تنها، فدای او باد . پدر و مادرم فدای آن که غرق محنت بود تا جان سپرد. پدر و مادرم فدای آن که با لب تشنه شهید شد و محاسن شریفش به خون سرش رنگین شد و از محاسنش خون می چکید . پدر و مادرم فدای آن که جدّش پیامبر خداست . پدر و مادرم فدای آن که نوه ی رسول هدایت است . پدر و مادرم فدای محمد مصطفی و علی مرتضی علیه السلام  و خدیجه ی کبری سلام الله علیها  و فاطمه ی زهرا سلام الله علیها  سیده ی نساء . 📝 راوی میگوید : والله قسم ، دوست و دشمن به این حال گریه کردند ، سپس سکینه آمد خودش را روی بدن پدر انداخت ، گلوی بریده را به آغوش گرفت و رها نمی کرد . امّا « فَجتَمَعَ عِدَّة مِنَ الأعراب حَتي جَرّوها عَنه » عده ای از این اعراب جمع شدند و او را به زور از بدن پدر بزرگوارش جدا کردند .   #پی_نوشت 🍃 [1] - وقعة الطف، الإرشاد ، ج2 ، ص112 ؛ بحارالأنوار ، 45 ، ص58-60 ؛ معالی السبطین ، ج2 ، ص88 ؛ مثیر الأحزان ، ص77-78 ؛ ناسخ التواریخ  #منابع #مقتل سيدالشهدا (علیه السلام) از مدينه تا مدينه #نوشته حضرت استاد حسین انصاریان 

#سوال ⁉️ مگر نمی گویند بدن مبارک امام حسین (علیه السلام) بعد از شهادت قابل تشخیص نبود ، پس چگونه امام سجاد (علیه السلام) آن بدن مطهر را شناخت و دفن کرد ؟ #پاسخ 🔸تکه تکه شدن بدن امام حسین (علیه السلام) به معنای متلاشی شدن آن بدن بطوری که قابل شناسائی نباشد نبوده است مضافاً به اینکه بدن امام معصوم غیر از بدنهای عادی و معمولی است و نوری که از آن بدن ساطع است هر بیننده ای را به خودش آشنا می کند . 🔹علاوه بر همه اینها کسی که بدن حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) را دفن کرد خود امام سجاد (علیه السلام) بود که هم فرزند بزرگ امام حسین (علیه السلام) بود و هر فرزندی بدن پدرش را بهتر از هر کسی می شناسد و هم امام معصوم بود و به قدرت امامت و شناخت حقیقی اشیاء می تواند بدن امام دیگر را تشخیص دهد . 🎆💎{ کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی از قم المقدسه }💎🎆 @Javanmardi_langarudi

﷽؛ 🚨 بیماری امام سجاد(ع) یک مصلحت الهی #پرسش آیا درست است که به امام سجاد(علیه السلام) امام بیمار گفته شود؟ #پاسخ_اجمالی امام چهارم تنها در كربلا مدت كوتاهى بيمار بوده است و پس از آن بهبود يافته و در حدود 35 سال از سلامت جسمى بر خوردار بوده است. بى شك بيمارى موقت آن حضرت در آن حادثه، عنايت خداوندى بوده است تا بدين وسيله از وظيفه جهاد معذور گردد. بيمارى ایشان، هرگز به معناى ضعف روحى و ناتوانى در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرائط دشوار اسيرى، پناهگاه اسيران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بلکه با دشمن با شجاعت برخورد مى كرد و سخنراني ها و مناظرات پر شور آن حضرت در كوفه و شام گواه اين معناست. #پاسخ_تفصیلی متاسفانه بسیارى از مردم نا آگاه، از امام چهارم(علیه السلام) به عنوان امام بیمار یاد مى کنند و با ذکر این لقب، در ذهن آنان شخصى رنجور و ناتوان با چهره اى زرد و پژمرده و روحى افسرده تداعى مى شود در حالى که واقعیت غیر از این است، زیرا امام چهارم تنها در کربلا مدت کوتاهى بیمار بوده است و پس از آن بهبود یافته و در حدود 35 سال همچون سایر امامان از سلامت جسمى بر خوردار بوده است. بى شک بیمارى موقت آن حضرت در آن حادثه، عنایت خداوندى بوده است تا بدین وسیله از وظیفه جهادمعذور گردد(1) و وجود مقدسش از خطر کشتار مزدوران یزیدمحفوظ بماند و از این رهگذر، رشته امامت تداوم یابد. اگر حضرت بیمار نبود مى بایست در جهادبا یزیدیان شرکت کند و در این صورت همچون سایر فرزندان و یاران پدرش به شهادت مى رسید و نور هدایت خاموش مى شد. «سبط ابن الجوزى» مى نویسد: على بن الحسین چون بیمار بود کشته نشد.(2) «محمد بن سعد» مى نویسد: آن روز(عاشورا) که على بن الحسین همراه پدرش بود، بیست و سه یا بیست و چهار سال داشت و هر کس بگوید که او در آن زمان کوچک بوده و موى بر نیاورده بوده، بى اساس است؛ بلکه او آن روز بیمار بود و به همین جهت در جنگ شرکت نکرد.(3) «ابن سعد» همچنین گزارش مى دهد که: پس از کشته شدن حسین بن على، شمربه سوى على بن الحسین آمد و او بیمار بود و در بستر خوابیده بود. شمرگفت: این را بکشید. یکى از همراهان وى گفت: سبحان الله! آیا جوانى را که بیمار است و در جنگ هم شرکت نداشته بکشیم؟ در این هنگام «عمر بن سعد» در رسید و گفت: با این زنان و این بیمار کارى نداشته باشید.(4) «شیخ مفید» از«حمید بن مسلم»، یکى از سپاهیان یزید، چنین نقل مى کند: (روز عاشورا) به چادر على بن الحسین رسیدیم، او سخت بیمار و بر بسترى خوابیده بود. شمربا گروهى از پیادگان آمد، به او گفتند: آیا این بیمار را نمى کشى؟ من گفتم: سبحان الله! آیا کودکان را هم مى کشید؟!(5) این کودکى است و بیمارى او را از پا در خواهد آورد، و چندان از این سخنان گفتم تا آنان را از کشتن او باز داشتم. در این هنگام «عمر بن سعد» آمد. زنان به روى او فریاد زدند و گریستند. او به افراد خود گفت: هیچ کس از شما به خانه هاى این زنان داخل نشوید و متعرض این جوان نشوید.(6) چنانکه ملاحظه شد، بیمارى امام چهارم، مصلحتى الهى بود که موجب حفظ حیات آن حضرت گردید و هرگز به معناى ضعف روحى و عجز و ناتوانى او در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرائط سخت و دشوار اسیرى، ملجا و پناهگاه اسیران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بکله با دشمن با شجاعت و شهامت بر خورد مى کرد و سخنرانی ها و مناظرات پر شور آن حضرت در کوفه و شام گواه این معناست. چنانکه پس از انتقال اسیران به کوفه، به دنبال گفتگوى تندى که در مجلس عبید الله بن زیاد بین او و امام صورت گرفت، عبید الله خشمگین شد و دستور قتل حضرت را صادر کرد، اما امام فرمود:«مرا به کشتن تهدید مى کنى؟! آیا نمى دانى که کشته شدن، براى ما یک امر عادى بوده و شهادت براى ما کرامت و فضیلت است»؟(7)، (8) @Javanmardi_langarudi 👇👇👇

☝☝☝ #پی_نوشت 🍃 (1). مسعودى، اثبات الوصیه، ص 167 و ر. ك به: سبط ابن الجوزى، تذكره الخواص، نجف، المطبعه الحيدريه، 1383 ه. ق، ص 324. 🍃 (2). سبط ابن الجوزى، تذكره الخواص، نجف، المطبعه الحيدريه، 1383 ه. ق، ص 324.324 و ر.ك به: ابن العماد الحنبلى، شذرات الذهب فى اختيار من ذهب، الطبعه الأولى، بيروت، دارالكفر، ج 1، ص 105. 🍃 (3). الطبقات الكبرى، بيروت، دار صادر، ج 5، ص 221. 🍃 (4). الطبقات الكبرى، ص 212 و ر. ك به: ابن كثير، البدايه و النهايه، الطبعه الثانيه، بيروت، دار المعارف، 1977 م، ج 9، ص 104. 🍃 (5). احتمالاً حميد بن مسلم عمداً به منظور جلب ترحم آنان، حضرت را(كه لاغر و ضعيف گشته بود) كودك ناميده است و يا بعدها چنين كارى را به خود نسبت داده است تا نزد شيعيان قدرى از بار گناه خود بكاهد.اخطب خوارزمى، مقتل الحسين، تحقيق و تعليق: شيخ محمد سماوى، قم، مكتبه المفيد، ج 2، ص 43. 🍃 (6). الارشاد، قم، مكتبه بصيرتى، ص 242 و ر. ك به: محمد بن جرير الطبرى، تاريخ الأمم و الملوك، بيروت، دار القاموس الحديث، ج 6، ص 260(حوادث سال 61)؛ اخطب خوارزمى، مقتل الحسين، تحقيق و تعليق: شيخ محمد سماوى، قم، مكتبه المفيد، ج 2، ص 38. 🍃 (7). اخطب خوارزمى، مقتل الحسين، تحقيق و تعليق: شيخ محمد سماوى، قم، مكتبه المفيد، ج 2، ص 43. 🍃 (8). گردآوري از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390هـ.ش، ص 238. @Javanmardi_langarudi

❓#سوال ⁉️ مدت بیماری امام سجاد(ع) در واقعه عاشورا چقدر طول کشید؟ 🔸بیشتر روایات و نقل های معتبر، بیماری حضرت زین العابدین(ع) را تنها در همان شب و روز عاشورا عنوان می کنند که ممکن است اثر آن تا چند روز بعد از آن نیز باقی بود. 1⃣ امام سجاد(ع): «هنگامی که پدرم نزدیک مغرب در شب عاشورا اصحاب را جمع کرد برای این که آنها را مرخص کند. من نزدیک او شدم تا آنچه را برای آنها می گوید بشنوم و من در آن هنگام مریض بودم. 2⃣ امام سجاد(ع): «من در آن شبی که پدرم در صبحش به شهادت رسید نشسته بودم و عمه ام حضرت زینب(س) نزد من مشغول پرستاری من بود»، در این هنگام پدرم در پنهانی از اصحابش کناره گرفت و نزد او «جُوَین»(یا جون یا حویّ] غلام ابوذر غفاری بود و او شمشیرش را اصلاح می کرد و پدرم اشعاری را می خواند. آن اشعار را دو بار یا سه بار تکرار کرد تا آن که من آن را فهمیدم و آنچه را می خواست، دانستم. پس گریه راه گلویم را بند آورد. اشک هایم را پاک کردم و سکوت کردم. 3⃣ شیخ مفید(م 413ق): «حمید بن مسلم گوید: ... به على بن الحسین(ع) که دارای بیماری سختى بود و روى فرشى افتاده بود، رسیدیم، گروهى از پیادگان همراه شمر سر رسیدند پس به شمر گفتند: آیا این بیمار را نمی کشى؟ من گفتم: سبحان الله آیا افراد کم سن و سال را هم می کشند؟ او نوجوانی است که همین بیمارى او را بس است؟ پس پیوسته آن جا بودم تا آنان را از او دور کردم. 4⃣ محمد بن سعد(م 230ق) در «الطبقات الکبری»: «آن روز(عاشورا) که على بن الحسین همراه پدرش بود، بیست و سه یا بیست و چهار سال داشت و هر کس بگوید که او در آن زمان کوچک بوده و موى بر نیاورده بوده، بی اساس است؛ ولی او آن روز بیمار بود و به همین جهت کشته نشد. 5⃣ در «بلاغات النساء» چنین آمده است: حِذام یا حُذَیم اسدى گفت: سال 61 [هجرى ]، سال شهادت حسین(ع)، به کوفه وارد شدم. زنان کوفه را در آن زمان دیدم که بر سر و صورت خود می زنند و گریبان می درند و دیدم که زین العابدین(ع) با صدایى آهسته و پیکرى نحیف از بیمارى می گوید: «اى کوفیان! شما بر ما می گِریید؟! پس چه کسى جز شما ما را کُشت؟ 6⃣ امام صادق(ع)، از پدرانش چنین گزارش فرمود: «هنگامى که زنان را از کربلا به کوفه وارد کردند، زین العابدین(ع) بدنش نحیف شده و از بیمارى، رنجور بود... آنچه ما درباره مدت بیماری امام سجاد(ع) در منابع روایی یافتیم، همان است که ذکر شد. 👈 حضرت استاد شیخ حسین انصاریان

﷽؛ ✅ پاسخ به برخی سوالات پیرامون متن زیارت عاشورا 📝 زیارت عاشورا از کلام کدام امام معصوم صادر شده است؟ 📖 زیارت عاشورا آن گونه که از روایت امام صادق (ع) در کتاب مصباح شیخ طوسی به دست می‌آید ، از جانب خداوند و حدیث قدسی است ، یکی از تفاوت‌های حدیث قدسی با قرآن این است که رساندن آیات قرآن بلافاصله بعد از نزول آن به همه مردم واجب است ، ولی ممکن است یک حدیث قدسی از جانب خداوند به پیامبر اکرم (ص) عرضه شود ، بدون آنکه پیامبر (ص) آن را به یک نفر هم بگوید یا فقط به افراد خاص مثل سلمان و مقداد و … تعلیم دهد . زیارت عاشورا توسط خداوند بیان و توسط جبرئیل امین برای پیامبر اکرم (ص) هدیه آورده شد و امیرمؤمنان(ع) به امام مجتبی (ع) و ایشان به برادرش امام حسین (ع) و ایشان به امام سجاد (ع) و ایشان به فرزندش امام باقر (ع) و او به امام صادق (ع) انتقال دادند تا اینکه در زمان امام باقر و امام صادق (ع) که موقعیت بهره‌مندی خواص شیعیان از این حدیث قدسی ایجاد شد ، امام باقر (ع) به علقمه و امام صادق آن را صفوان بن مهران در نجف آموزش دادند ، ولی تنها روایتی که زیارت عاشورا را حدیث قدسی معرفی می‌کند روایت امام صادق (ع) در کتاب مصباح شیخ طوسی است . 📝 چرا زیارت عاشورا بعد از شهادت امام حسین (ع) توسط امام سجاد (ع) به شیعیان آموخته نشد ؟ 📖 اوج فتنه و ظلم بنی‌امیه در کربلای معلی در روز عاشورا اتفاق افتاد ، بنابراین دستگاه اموی برای تثبیت موقعیت خودش هر قیامی را سرکوب می‌کرد، همانند قیام توابین، قیام مختار و قیام حرّه در چنین موقعیتی با چنین خفقان کسی انتظار دارد که لعن یزید و معاویه و ابوسفیان که در زیارت عاشورا علناً آمده است ، توسط شیعیان بیان شود ، اما در زمان امام باقر (ع) و امام صادق (ع) که زمان اختلاف بین بنی‌مروان و بنی‌العباس است ، آن خفقان شدت خود را از دست داده است، به همین خاطر امام باقر و امام صادق (ع) به بیان آن پرداختند . 📝 زیارت عاشورا اولین بار در چه کتاب‌هایی ذکر شده است ؟ 📖 زیارت عاشورا به نقل از علقمه بن محمد حضرمی از امام باقر (ع) در کتاب کامل الزیارات و زیارت عاشورا به نقل از صفوان بن مهران از امام صادق (ع) در کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی شده است و زیارت عاشورای مشهور که در مفاتیح الجنان آمده است ، همان زیارت کتاب مصباح المتهجد است .  📝 اعتبار سند زیارت عاشورا در چه حد است ؟ 📖 زیارت عاشورا دارای دو سند و سه طریق است که با توجه به کتاب‌های علم رجال اشخاصی که در سند زیارت قرار گرفته‌اند همه مورد اعتماد هستند : 1⃣ نقل صالح بن عقبه 2⃣ نقل سیف بن عمیره 3⃣ نقل محمد بن خالد طیالسی که هر کدام توسط شیخ طوسی در کتاب فهرست اسناد آن آمده است . 📝 ویژگی‌های منحصر به فرد زیارت عاشورا چیست ؟ 📖 حدیث قدسی بودن ، ثواب و آثار منحصر به فرد ، لعن برخی اشخاص ، ذکر مهدویت و انتقام از دشمنان حضرت که در دو جای زیارت امام منصور و امام هدی آمده که این خود اشاره به ابراز اعتقاد به انتقام مهدوی در زمان اهل بیت (ع) دارد ،‌ سجده در مقابل خداوند در انتهای زیارت که این اوج پیوستگی زیارت امام حسین (ع) با عبودیت خداوند است که در هیچ زیارتی غیر از زیارت عاشورا در آخر آن سجده وجود ندارد،‌ دستور به انجام هر روزه آن هر چند زیارت عاشورا زیارت مخصوص روز عاشوراست، ولی در سایر روزهای ایام سال به قصد برآورده شدن حاجت و بهره‌مندی از آثار و ثواب‌های آن امام باقر و امام صادق (ع) توصیه کردند . 📝 عبارات زیارت عاشورا چند بخش است ؟ 📖 دارای دو بخش کلی «خطابی» یعنی خطاب به امام حسین ، «درخواستی» یعنی خطاب به خداوند است : «خطاب به امام حسین» که از وضعیت خود و درخواست‌های خود خبر می‌دهیم : 👈 تسلیم : السلام علیک … 👈 تعزیت : لقد عظمت الرزیه 👈 تضمین : انی سلم لمن … 👈 تبرئه : وابرا الی الله … 👈 تفدیه : بابی انت وامی 👈 مهدی یاوری : ان یرزقنی طلب … 👈 تقرب : انی اتقرب الی الله … 👈 توسل : بموالاتکم 👈 همراهی : معکم فی الدنیا 👈 درک شفاعت : یبلغنی المقام المحمود 👈 پاداش کامل : افضل ما یعطی 👈 لعن شخص : لعن الله آل زیاد… 👈 لعن شخصیت : دفعتکم عن مقامکم 👈 ثبوت در قدم : قدم صدق «درخواست از خداوند» 👈 وجاهت : وجیها 👈 صلوات و رحمت و مغفرت : صلوات ورحمه ومغفره 👈 حیات و ممات محمدی : محیای محیا… 👈 لعن شخص : اللهم العن اباسفیان و… 👈 تأکید در لعن شدید : فضاعف ، جمیعا ، خص 👈 درخواست عذاب دردناک : العذاب الالیم 👈 تقرب با برائت و ولایت : اللهم انی اتقرب 👈 لعن شخصیت : اول ظالم وآخر 👈شفاعت : اللهم ارزقنی شفاعه الحسین 👈 ثبوت قدم در راه حسین (ع) : وثبت لی قدم صدق . 🎆💎{ کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی }💎🎆 @Javanmardi_langarudi

﷽؛ 📝 از طرف وهابی‌ها مطرح می‌شود امام حسین ۱۳۸۰ سال پیش از دنیا رفته است ، چرا الان به زیارتش می‌روید و به او سلام می‌کنید ، این کار شما چه فایده‌ای دارد ؟ 📖 اولاً زیارت قبور مؤمنان جزو سیره پیامبر اکرم (ص) است ، در صحیح مسلم روایت شده است که پیامبر (ص) به زیارت قبور بقیع می‌رفتند و این گونه می‌فرمودند : «السَّلامُ عَلى‌ اَهْلِ الدّیارِ مِنَ المُسلِمینَ وَالمُؤمِنینَ أَنْتُم لَنا فَرَطٌ وَنَحْنُ اِنْ شاءَ اللّهُ بِکُمْ لاحِقُونَ»، این روایت پیامبر (ص) را هم اکنون در قبرستان بقیع تابلو کردند ، یعنی خود وهابی‌ها این کار را کرده‌اند و در آنجا قرار داده‌اند، پس یکی از پاسخ‌هایی که با روش خودشان می‌توان به وهابی‌ها داد، همین است که خطاب به قبور معمولی سلام می‌دهید ، حال اینکه به حضرت سیدالشهدا (ع) می‌رسد، به شیعه اشکال می‌کنید که چرا زیارت می‌کند و سلام می‌دهد . ثانیاً خود وهابی‌ها به زیارت پیامبر اکرم (ص) می‌روند می‌گویند : «السلام علیک یا رسول‌الله اشهد انک … جاهدت فی سبیل الله» این عبارت بین اذان و اقامه از تلویزیون سعودی همیشه پخش می‌شود و در مکتب شیعه سلام بر هر یک از ائمه همانند سلام بر رسول خداست . از منظر مکتب شیعه اعتقادمان این است که روح امام معصوم هیچ تفاوتی در زمانی که در حیات است با بعد از مماتش ندارد ، بنابراین در زیارت ائمه می‌خوانیم : «اشهد انک تشهد مقامی وتسمع کلامی وترد سلامی وانک حی عند ربک مرزوق»، شهادت می‌دهم که شما جایگاه من را می‌بینید و جواب سلام من را می‌دهید ، سخنم را می‌شنوید و سلامم را پاسخ می‌دهید ، شهادت می‌دهم که زنده‌اید و در نزد خداوند از روزی بهرمندید . و جمله معجزات و کراماتی که در حرم ائمه به خصوص حرم امام رضا (ع) صادر و ساطع می‌شود ، تصدیق مطلب فوق است اینکه مثلا بیمار سرطانی یا نابینایی شفا یافته است ، نشان از ارتباط اهل بیت (ع) با دنیا حتی پس از شهادتشان دارد . 📝 شبهه دیگری که وهابیت مطرح می‌کند این است که به جای اینکه یزید ، معاویه ، ابوسفیان را لعن کنید که از دنیا رفتند ، بهتر نیست به جای زبان لعن و نفرین که شما برای آن‌ها گشوده‌اید ، دست به دعا بردارید تا خداوند از سر تقصیرات آن‌ها بگذرد ؟! 📖 این افراد انسان‌هایی هستند که اهل عناد ، حقد ، کینه و معاند هستند ، اگر یزید دوباره زنده شود ، به همان ترتیب واقعه عاشورا را رقم می‌زند ، یعنی این طور نیست که بخواهند هدایت شوند ، همچنین این شیوه قرآنی است که شخصی را لعن کنیم، در قرآن کریم هم لعن شخص و هم لعن شخصیت داریم ، در قرآن کریم خداوند به صراحت ابلیس را لعن می‌کند : «وَإِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَهَ إِلَی یَوْمِ الدِّینِ»، همچنین ابوالهب ، اصحاب سبت «لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ»، اصحاب اخدود و …. یکی از دلایلی که قرآن با نام اشخاص را نام می‌برد و لعنت می‌کند این است که ممکن است در گذر تاریخ به فراموشی سپرده شوند ، لذا اگر در زیارت عاشورا یزید ، معاویه و ابوسفیان ، آل زیاد ، آل مروان ، آل بنی‌امیه ، عمر بن سعد و شمر را لعنت نمی کردند ، امکان داشت که سه نسل آینده نداند که چه اتفاقی رخ داده است و چه افرادی مسبب این واقعه هولناک بوده‌اند ، مثلاً اینکه چه کسی فرمانده سپاه دشمن را بر عهده داشته است، پس این سیاست خدا در زیارت عاشوراست که از کسانی که بانیان این ظلم بودند، به صراحت و با نام شخصی مانند ابوسفیان ، معاویه ، یزید بن معاویه و … نام ببرد، البته در زیارت دیگری امام هادی (ع) تک تک قاتلان را حضرت (ع) نام می‌برد و لعن می‌کند تا از تاریخ پاک نشود و کسی تاریخ را تحریف نکند . 🎆💎{ کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی }💎🎆 @Javanmardi_langarudi 🌧أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ🌧

﷽؛ 📝 مگر منتقم خون امام حسین(ع) امام زمان (عج) نیست ، پس بقیه شیعیان چه کاره هستند که خداوند می‌فرمایند طلب خون امام حسین (ع) را به همراه حضرت مهدی(عج) را نصیب کند ؟ 📖 منتقم اصلی خداوند است ، حضرت مهدی (عج) مجری این طرح است ، خداوند ابلاغ می‌کند ، امام اجرا می‌کند ، ولی به واسطه شیعیان ، یعنی این گونه نیست که خود حضرت یکی یکی قاتلان و مجریان را قصاص کند ، بلکه شیعیان او که در زمان ظهور هستند این کار را انجام می‌دهند . 📝 چرا به امام زمان (عج) امام منصور می‌گویند ؟ 📖 در بین تمام اهل بیت (ع) دو معصوم بوده‌اند که توسط خداوند منصور به رعب (وحشت) هستند، یکی پیامبر اکرم (ص) و یکی حضرت مهدی (عج) ، در مورد پیامبر (ص) قرآن می‌فرماید : در جنگ بدر و جنگ احزاب خداوند وحشت و الرعب را در قلوب کفار جای داد، به وسیله نزول سه هزار ملک در جنگ بدر، در آیه ۱۲۴ آل عمران و سوره انفال آیه ۶۵، امام صادق (ع) فرمودند : فرزندم مهدی نیز به وسیله رعب و وحشتی که در دل دشمنانش افکنده می‌شود خداوند او را یاری می‌کنند، منصور یعنی کسی که توسط خداوند یاری شده است . 📝 منظور از مقام محمود در زیارت عاشورا چیست ؟ 📖 در آیه ۷۹ سوره اسراء خداوند به پیامبر (ص) دستور می‌دهد که نماز شب را بپادار امید است که به مقام محمود برسی، در روایت امام صادق (ع) دارد که منظور از مقام محمود مقام شفاعت اهل بیت (ع) است ، در زیارت جامعه کبیره اشاره شده است ، از خداوند می‌خواهیم که ما را به آن مقام شفاعت برساند امام صادق (ع) فرمودند : زائر امام حسین (ع) خودش شافع محشر است و هر کس به غیر از دشمنان اهل بیت (ع) را می‌تواند شفاعت کند و یا اینکه طبق فراز سجده زیارت عاشورا به شفاعت امام حسین (ع) برسد . 📝 منظور از مضاعف شدن لعن چیست ؟ 📖 لعن به معنی دوری از رحمت خدا و رسیدن به عذاب الهی همان طور که رحمت خدا برای برخی چندین برابر می‌شود، همانند پاداش انفاق که به فرموده قرآن ۷۰۰ برابر می‌شود ، سوره بقره آیه ۲۶۱ ، لعنت خدا نیز برای برخی چند برابر می‌شود بستگی به گناه دارد ، در زیارت عاشورا از خدا می‌خواهیم که لعنت خود را بر بنی‌امیه مضاعف گرداند . 📝 مگر جهاد یک واژه مقدس نیست ، پس چرا زیارت عاشورا دشمنان امام حسین (ع) را با لفظ «جاهدت الحسین» یاد کرده است ؟  📖 جهاد یک معنای لغوی دارد که به معنای تلاش و کوشش است ، در قرآن کریم به همین معنا به کار رفته است ، در سوره لقمان آیه ۱۵ «وَاِن جاهداک» اگر پدر و مادر تلاش کردند تو را مشرک کنند ، از آن‌ها اطاعت مکن و همین معنا در این فراز زیارت به کار رفته است ، خدا لعنت کند گروهی را که علیه امام حسین (ع) در جنگ با او به هر نحوی تلاش کردند که پسر پیامبر (ص) را شهید کنند، چه با تیر چه با سنگ و … این معنا با جهادی اصطلاحی که ششمین فرع از فروع دین اسلام است تفاوت دارد ، جهاد در اینجا به معنی تلاش است و در زبان عربی به هر تلاشی جهاد می‌گویند . 📝 مگر حضرت علی اکبر (ع) جزو اولاد امام حسین(ع) نیست ، پس سلام به صورت کلی بر اولاد حسین (ع) کافی بود ، چرا علی اکبر (ع) را سلام اختصاصی دادند ؟ 📖 در بین فرزندان امام حسین (ع) که در کربلا به شهادت رسیدند ، هیچ کس مقامش به اندازه علی اکبر (ع) نیست ، برای همین امام سجاد (ع) او را در یک قبر ویژه پایین پای پدرش دفع کرد ، ولی بقیه ی شهدای کربلا مانند قاسم (ع) ، عبدالله (ع) ، عون (ع) ، عثمان (ع) ، جعفر (ع) و … را که شانزده نفر بودند ، را در یک گور دسته جمعی دفن کرد و این خود امتیاز علی اکبر (ع) به سایر شهدای اهل بیت (ع) را می‌رساند ، شخصیتی که در خلق و خُلق و سخن شبیه پیامبر (ص) بوده است و البته چون داغ علی‌اکبر (ع) بر سیدالشهدا بسیار گران بود ، خدا در زیارت عاشورا با سلام خاص به علی اکبر (ع) تسلی به سیدالشهدا (ع) نیز می‌دهد . 🎆💎{ کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی }💎🎆 @Javanmardi_langarudi 🌧أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ🌧