راز قدرت نهفته اویاما از زبان خودش

اوياما در طول زندگي همواره بدنبال جنبه‌هاي مطلق بود كه هم به زندگي انسان تكامل ببخشيد و هم نيروي جسماني را تقويت كند بر اين اساس نظريه‌اي پايه گذاري كرد كه در آن انسان از طريق برخي از تمرينات مي‌تواند هر نوع مرز و محدوديتي را درنوردد و مي‌تواند با تلاشهاي مستمر و بي‌شائبه اين مرزها را كشف كرده و به اسرار آن پي ببرد يكي از سؤالات مهمي كه ذهن اوياما را سالها به خود مشغول كرده بود مقايسه انسان و حيوان در مبارزه بود او مي‌خواست دريابد آيا انسان با تمرينات مستمر و فراوان قادر است بر يك حيوان پيروز شود. بر اين اساس او تصميم گرفت جامعه را ترك كند و به زندگي پر رياضت و در انزوا در بالاي كوه (كيوسومي) بپردازد. در اين اثناء برخي از دوستانش سعي مي‌كردند كه او را از رفت به كوه و صرف اين همه انرژي براي انجام تمرينات دفاع شخصي و كاراته منصرف كنند، چون آنها معتقد بودند كه پس از همه تمرينات بدني، انسان حتي نمي‌تواند در برابر يك گلوله مقاومت كند و اين كار او را بيهوده مي‌پنداشتند. اما عده‌اي ديگر از دوستانش نيز عقيده داشتند كه در ميان اين همه جمعيت ژاپن بايد حداقل به يك نفر اجازه داده شود كه احمقانه رفتار كند. اوياما خود مي‌گويد من با وجود سرزنش‌ها و تحقيرهاي زياد دوستان و اطرافيانم با مجموعه‌اي از كتابهاي مياتوموساشي (درباره بيوگرافي نيمه افسانه‌اي استادان قديمي شمشيرزني) و نوشته‌هاي (اي جي يوشي كارا) و شمشيرها، نيزه‌ها و ظروف به كوهستان رفتم و بعد از دو سال تمرين و تلاش قدرت فوق‌العاده‌اي بدست آوردم. در ادامه گوشه‌اي از بعضي تجربيات و تمريناتش را بازگو مي‌كنيم : در كوهستان، روز من از ساعت 4 صبح شروع مي‌شد و از خواب برمي‌خواستم و به سوي بركه آب نزديك كلبه‌ام مي‌دويدم و پس از شنا و شستشوي خودم در آب دوباره به سمت كلبه‌ام مي‌دويدم و شروع به نرمش و تمرينات بدني مي‌كردم و بعد از ظهرها هم تمرينات تخصصي كاراته را انجام مي‌دادم يكي از اين تمرينات، اين بود كه شاخه‌هاي درخت را مي‌بستم و ضربات سي‌كن (مشت) شي‌و‌تو (لبه دست) نوكيته (نوك انگشت) و ضربات پا را بر روي آنها انجام مي‌دادم تا جايي كه بعد از دو سال تمام درختان اطراف كلبه‌ام خشك شده بودند.   غلبه بر نفس و ميل بازگشتن من حتي يك روز را هم بدون تمرينات طاقت‌فرسا به سر نمي‌بردم هنگام غروب در مقابل ديوار كلبه‌ام مي‌نشستم و به دايره‌اي كه روي آن كشيده بودم، خيره مي‌شدم بدين ترتيب من به تمركز حواس دست پيدا كردم و به كمك آن افكار مزاحم را از خود دور مي‌كردم. بعد از كمي اقامت در كوهستان، نيمه شبها با شنيدن زوزه روباهها احساس غم و تنهائي مي‌كردم من هنوز جوان بودم و مجبور بودم راهي براي جلوگيري از تمايل بازگشتم به جامعه انساني پيدا كنم. در يك لحظه فكري به نظرم رسيد و يكي از ابروهايم را تراشيدم و هنگامي كه خود را در آب نگاه كردم چهره يك هيولاي زشت را ديدم كه به من خيره مي‌نگريست. در نتيجه با چنين قيافه‌اي، حتي اگر هم خيلي مايل بودم، برگشتن به ميان مردم ممكن نبود. سه ماه گذشت تا ابرويم به اندازه طبيعي رشد كرد بنابراين هر سه ماه به سه ماه ابرويم را مي‌تراشيدم تا در كوهستان باقي بمانم.   پرش از روي گياه كتان من در جائي خوانده بودم كه استادان قديمي هنرهاي مرموز رزمي، قدرت پرش خود را به وسيله پريدن در طول روز از روي گياه كتان در حال رشد افزايش مي‌دادند من هم تصميم گرفتم همين عمل را انجام دهم (كتان گياهي است كه سريع رشد مي‌كند) پس تعدادي كتان در گوشه زميني كه در آن بعضي از سبزيجات مورد احتياجم را پرورش مي‌دادم كاشتم و روزي سيصد مرتبه از روي آن مي‌پريدم. در كاراته بر خلاف پرش طول و يا ارتفاع كه به شخص اجازه دورخيز مي‌دهد اين اجازه به شخص داده نمي‌شود و بايد از همان جائي كه شخص ايستاده است بطور ثابت و بدون دورخيز مستقيما به بالا بپرد. لازم است توضيح دهم كه يك گياه كتان كه كاملا رشد يافته باشد، در حدود 213 سانتيمتر بلندي دارد و پريدن از روي چنين ارتفاعي، آن هم بطور ثابت و بدون دورخيز غير ممكن است اما سعي و تلاش بسيار من باعث شد كه قدرت پرشم پيشرفت قابل ملاحظه‌اي پيدا كند.   تلاش من اين بود كه روشي پيدا كنم تا با يك ضربه گاو نر را بكشم اوياما به عنوان مرد گاوكش شهره عام و خاص است. او با از پاي در آوردن گاوهاي نر با دست خالي مبدل به يك افسانه زنده شده است. در ادامه، گزارشي از چگونگي ابداع اين عمل را بازگو مي‌كنيم البته از زبان خود اوياما: اولين بار كه من با يك گاو نر جنگيدم سال 1950 بود، من با موهاي ژوليده و لباسهاي مندرس از كوهستان (كيوسومي) پايين آمده و براي مهار انرژي زيادي كه داشتم با موقعيت سختي روبه‌رو بودم در طول راه با مشت به تيرهاي چوبي تلگراف ضربه مي‌زدم و جاي مشتهايم بر روي آنها باقي مي‌ماند سرانجام براي امتحان قدرت و روشم بر روي حيوانات به كشتارگاه محلي شهرك (تاته‌ياما) رفتم وقتي

نظرم جسته است كه عده زيادي از مردم جهان با نژادها و مليت‌هاي مختلف هم داراي يك وجه اشتراك هستند كه تنها با يك كلمه نشان داده مي‌شود (اوس). اوياما بيش از 23 كتاب نوشته است. او اولين كتابش را در سال 1958 ميلادي با عنوان "كاراته چيست؟" و دومين كتابش را كه به انجيل كيوكوشين معروف است در سال 1966 ميلادي با عنوان "اين كاراته است" و سومين كتابش را در سال 1970 ميلادي با عنوان "كاراته پيشرفته" و آخرين كتابش را با عنوان  "ذن بودو" (تمركز و فهم عميق روح جنگجويي كاراته) در سال 1992 م به جهانيان عرضه كرده تا منزلت كاراته (كيوكوشين) را دريابند. سوساي اوياما در ارديبهشت ماه 1372 به اتفاق چندتن از شاگردان بنام خود به ايران آمد و با كيوكوشين ايران از نزديك آشنا شد. او از مسابقات بين‌المللي كيوكوشين كه در تهران برگزار شد ديدن نمود و اين افتخاري بود بر تمامي كاراته‌كاران سبك كيوكوشين ايران و اين سفر مهم زماني به انجام رسيد كه كشورهاي زيادي از جمله شوروي سابق و آمريكا براي ميزباني از اوياما كه شخصيتي بين‌المللي دارد چندين سال بود، در نوبت بودند.   مقررات و نظم حاكم بر سبك كيوكوشين كاراته از مقررات و نظم حاكم بر اين سبك مي‌توان به چند جمله از مواردي مثل لباس يك هنرجو، قوانين و نحوه تمرين و مبارزه، لباس داوران و نحوه داوري اشاره كرد كه در ذيل به طور مختصر شرح مي‌دهيم. 1-  در وحله اول لباس يك هنرجو است كه يك دست سفيد بوده و از نصب آرم و نشان زائد پرهيز كرده، به غير از آرم سينه كه نوشته كيوكوشين به زبان ژاپني است آرم بازو كه در سمت چپ مي‌باشد اشاره مي‌كنيم كه كاراته كار را در بدو شروع هنر كاراته به نظافت و پاكيزگي دعوت مي‌كند همچنانكه پرسنل و كاركنان مراكز بهداشت و بيمارستانها از روپوش سفيد، در جهت ترويج  و حفظ نظافت و بهداشت استفاده ميكنند. همانطوركه مطلع هستيد رنگ سفيد به سهولت آلوده و كثيف مي‌شود و اين دليلي است كه كاراته كار در حفظ نظافت و پاكيزگي كوشا باشد و به موقع و مرتب لباس تمرين خود را بشوييد. 2- شروع كلاس كيوكوشين و انجام مسابقات اين سبك با صداي طبل كه اقتباس است از روح سامورايي در جنگهاي گذشته ژاپن و ساير كشورها كه در موقع شروع به جنگ و خبر و اطلاع رساني از صداي طبل استفاده مي‌كردند همچنانكه ما هم در كشور خودمان (ايران) در ورزش سنتي باستاني از صداي ضرب كه توسط مرشد اجراء مي‌شود بهره مي‌جوئيم و با نواختن ضرب در ورزشكاران يك شور و شوق و روحيه ايجاد مي‌شود و در اين سبك هم با به صدا درآمدن طبل به صورت‌ها و دفعات مختلف كه آن نيز تابع مقررات بخصوصي است استفاده مي‌شود. 3- لباس يك داور و نحوه داوري، در يك مبارزه پنج داور مسابقه را داوري مي‌كنند كه همگي با پاي برهنه (بدون جوراب) و با لباس يك دست سورمه‌اي به داوري مي‌پردازند و انتخاب اين رنگ هم با اطلاع و آگاهي هرچه تمام انتخاب شده، چون بنا به نظر روانشناسان و اساتيد و دانشمندان مسائل روح و روان آدمي رنگ سورمه‌اي را به عنوان رنگ عدالت‌خواهي و قضاوت و بي‌طرفانه و در نهايت مصلحت‌آميز ذكر كرده‌اند و اين دليلي است بر انتخاب اين رنگ براي داوران اين سبك. 4- نحوه مبارزه يك كيوكوشين‌كاي كار در مسابقه به صورتي است كه مبارز مي‌تواند به تمامي نقاط بدن حريف مقابل به غير از بيضه‌ها و مشت مستقيم به صورت ضربات سنگين و بدون كنترل وارد كند به صورتي كه بتواند در حريف ضعف و عدم تعادل به وجود آورد.       درگذشت اوياما سوساي اوياما در 4 ارديبهشت 1373 يعني يك سال بعداز سفر به ايران به علت ابتلاء به سرطان ريه در سن 73 سالگي دار فاني را وداع گفت و جامعه كيوكوشين جهان را به سوگ نشاند. او در وصيت‌نامه خود (شوكي ماتسويي) بهترين شاگردش را كه يكي از اساتيد ارشد و قهرمان وزن آزاد جهان در چندين سال متمادي بود را به عنوان جانشين خود انتخاب نمود. شوكي ماتسويي تنها فردي است كه در سايه تمرينات سخت و مستمر زير نظر شخص اوياما توانست در مدت دو ساعت و پانزده دقيقه (2:15) بدون استراحت با صد نفر مبارزه كند و بر تمامي حريفان فائق آيد و اين كاريست بس مشكل و طاقت‌فرسا كه از عهدة هر فردي بر نمي‌آيد.   از اين رويداد بزرگ فيلمي در اختيار تمامي انجمن‌هاي كيوكوشين جهان از جمله ايران قرار گرفته است تا جهانيان قدرت و منزلت كيوكوشين را بدانند البته فيلم‌هاي متعددي از مسابقات جهاني، آموزش و زندگي اوياما، نوع تمرينات و مبارزه با گاوهاي وحشي در اختيار انجمن‌ها قرارگرفته‌است و اين خود دليلي بر بي‌ريايي و بي‌غل و غش بودن اين سبك غني مي‌باشد. اميد براين است كه ما پيرو اهداف انساني سوساي اوياما، ابرمرد كاراته جهان باشيم

تمرینات سخت اویاما

این گزارش در سال 1966 در مجله black belt، در زمان حیات اویاما منتشر شده بود. ماس اویاما از نظر اخلاقی مرد بزرگی است همراه با قدرت و استقامت فیزیکی یک گاو نر.تاریخ کاراته در ژاپن سرشار است از شاهکار ها,قدرت و شور جستجوی شیرین کاری همانند مبارزه با گاو های وحشی و یا کشتن سگهای درنده با مشتهای خالی. امروز کمی پیرتر شده است در دوران میانسالی اش است، و کارش مدیریت دوجوی کیوکوشین کای است که خودش بنیان نهاده است و شعبه هایی در کشور های مختلف دارد.بیشتر ترجیح می دهد به عنوان رهبر کیوکوشین کاراته باشد و میدان رقابت و جستجوی محبوبیت را برای جوانتر ها خالی کند. اما در یک چیز اویاما هنوز عوض نشده است و آن هم عشقش به تمرین در خارج از دوجو و در هوای آزاد است که کاراته کا را تا نهایت تحمل فیزیکیش صیقل می دهد.همیشه این نوع تمرین را در طبیعت رام نشده انجام می دهد و بر این باور است که شاگردان و رهروانش هم باید این کار را انجام دهند.  با وجودی که کمی مسن تر و سنگین تر شده است دسته ای از شاگردان ماجراجویش را همراه خود، سالی دو بار به بیرون، برای تمرینی می برد که به ندرت خارج از ژاپن می توانید ببینید، تا به قولی از آنها مردی مبارز بسازد. هر سال در زمستان،می توانید او را که سردسته شاگردانش است ببینید که بقیه همانند قطار،با پای برهنه به دنبال او در دامنه های شیبدار و برفی کوه میتسومین حرکت می کند.در تابستان هم گروه شاگردانش ، تمرین در کوهستان را ادامه می دهند و یا گاهی در ساحل موجهای عظیمی را به مبارزه می طلبند که از دریا به ساحل می رسند. قدرت و توانایی نظر اویاما در مورد تمرین در طبیعت به فلسفه او در تمرین کاراته گره خورده است.تا این اواخر او شدیدا به قدرت و استقامت بدنی معتقد بود که مطمئنا از سبک نرم و لطیف گوجوریو که آن را آموزش دیده بود سرچشمه نمی گرفت. استقامت آمیخته با سرعت و تکنیک سه ستون از سیستم تمریناتی او بوده اند.فقط این اواخر که پخته تر شده است، اقرار می کند که قدرت تنها کافی نیست و تمرکز ذهن هم می تواند انسان را به همان هدف برساند.با اینحال در کمپ های تمرین در طبیعت این اویامای جا افتاده با فلسفه ای ساده و کمتر پیچیده نسبت به قبل است که روانه کوهستانی می شود که تمرین در آن تحمل مرد را محک می زند. اویاما همیشه عاشق کوهستان بوده است از آن زمان که یک سال و نیم مشقت را در کوهستان تحمل کرد.اولین بار که برای تمرین به کوهستان پناه برد در اوایل 20 سالگیش بود. آن زمان به دنبال این بود تا خود را منظم سازد و کاراته اش را بی عیب.

شاگرد جوانش نمی تواند طاقت بیاورد اویاما در اصل به همراه یکی از شاگردان جوانش به کوهستان رفت اما بعد از گذشت چند ماه شاگردش نتوانست بیشتر از این تحمل کند و از کوهستان گریخت.برای فهمیدن علت آن کافی است یک بار پاراگراف زیر را که در مورد نحوه تمرین روزانه آنهاست بخوانیم. هر روز ساعت 5 صبح از خواب بلند می شدیم و تمرینمان دویدن به بالای کوه و پایین آمدن از آن شروع می شد. روزی 2000 بار سیکن زوکی را بر روی تنه درختان تمرین می کردیم و شاخه های درختان را با شوتو می شکستیم به آنها همچون رقیبانمان می نگریستیم. این کار هر روزمان بود برای تقویت بازوهایمان روزی چند صد بار شنا می رفتیم و هزاران بار با پا به کیسه ی شنی ضربه می زدیم و در نهایت جیو کومیته تمرین می کردیم. اینکه برای چند ماه اول در اعماق کوهستان تنها بودند امتحانی برای تست میزان شجاعتشان بود." در شب صدای باد همانند صدای پای شیطان بود.شب ها کابوس می دیدیم و بار ها از خواب می پریدیم گاهی وحشتمان چنان بود که انگار که ما تنها بازماندگان زمین در آخرالزمان هستیم و یا اینکه در قعر جهنم تنها مانده ایم. اما بعد از اینکه اویاما به شهر برگشت در نهایت قدرت و آمادگی بدنیش بود.در کوهستان وحشی نظم و تکنیک را با هم آموخت.مدت کوتاهی بعد از اینکه از کوهستان برگشت در رقابت شرکت کرد و همه آنهایی را که در ژاپن اسم و رسمی داشتند را شکست داد.(اویاما در کره متولد شده بود، اما در سن 15 سالگی به ژاپن رفت و باقی عمرش را در آنجا سپری کرد) امروزه در تابستان و زمستان،اویاما به کوهستان بر می گردد به کوه میتسومین که اکنون در معبد میتسومین دوجویی را راه اندازی کرده است. معبد و دوجو در 150 کیلومتری غرب توکیو در میان انبوه درختان کاج قرار گرفته اند جایی که به گفته مردم 2500 سال قبل اولین معبد آنجا بنا نهاده شده است. برای تمرین کمپ تابستانی اویاما، معمولا 150 نفر کاراته کا را با خود همراه می کند تعدادی از خانمها هم در این کمپ حضور می یابند.آنها هر روز صبح چندین کیلومتر را در تپه های شیب دار می دوند  و باقی روز  را به تمرین و مبارزه و مدیتیشن ذاذن  سپری می کنند کاراته برای بدن و جسم کاراته تمرینی برای ذهن و جسم است. این گفته اویاماست و در تمریناتش به هیچکدام بی توجهی نمی کند. شاگردانش در محلی در معبد که برای آنها تهیه شده است می خوابند.خانمها در قسمتی مربوط به خود و آقایان هم در قسمتی جداگانه.در کمپ تابستانی خانمها هم همانند آقایان شرکت می کنند و همانند آنها در تمرینات استقامتی و مبارزات شرکت می کنند. روز کاری زود شروع می شود قبل از طلوع آفتاب، ابتدا شاگردان صبحانه خود را آماده می کنند و بعد دوجو را قبل از اینکه برای دو در کوهستان بیرون روند تمییز می کنند. اویاما به شدت به تمرین در رودخانه و آب اعتقاد دارد.اعتقاد او این است که آب به خوبی، تعادل داشتن را به شاگردان آموزش می دهد و مجبورشان می کند تا نیروهایشان را با استفاده از قدرت مقاومت آب، در زمان اجرای کومیته و کاتا توسعه دهند. به دلیل همین طرز فکر روشن در مورد آب، اویاما گروهش را در تابستان از کوهستان به کنار ساحل می آورد تا موجها را به مبارزه بطلبند.این روش، تمرین در آب است در نهایت سختی اش.موجها آنقدر بلندند که به راحتی می توانند یک مرد یا زن را که در شرایط بدنی خوبی نباشد را با خود ببرند. نیروی موجها،هم در رفت و هم در برگشت، باعث تقویت ماهیچه های پا می شود و تعادل ورزشکار را بهبود می بخشد.رفت و برگشت موج باعث می شود تا ورزشکاری که در مقابل حریفش به تمرین کومیته می پردازد علاوه بر حریف باید مراقب محیط اطرافش هم باشد کاری که در خشکی ضروری نیست. موجها آنقدر قوی هستند که گروه با طنابی که به کمر خود بسته اند به صورت زنجیر به هم متصل شده اند تا موجها کسی را به داخل دریا نکشند. تمرینات زمستانی طاقت فرسا هستند تمرینات تابستانی برای اویاما و رهروانش لذت بخش است اما این تمرینات زمستانی است که یک مرد را از یک جوان ناپخته جدا می کند.این تمرینات واقعا طاقت فرسا هستند و تنها گروهی متشکل از 30 نفر از خشن ترین و پرطاقت ترین کاراته کاها جرات این را دارند که در تمرینات زمستانی او را برای یک هفته تمرین همراهی کنند.معمولا یک یا دو زن هم آنها را همراهی می کنند اما تمرینات آنها محدود تر است. کف معبد به سختی گرم است و مردان تنها با یک پتو بر روی زمین می خوابند این هم تمرینی برای یکی کردن روح و جسم است. بعد از بیدار شدن در 5 صبح،گروه همراه با راهبان معبد از ساعت 5:30 تا 6:30 به تمرین مدیتیشن می پردازند. لازم به یادآوری نیست که هوا در زمان تمرین مدیتیشن بسیار سرد است با این حال کاراته کا باید بر روی زمین سرد بنشیند بی آنکه حرکتی انجام دهد و یا نشانه ای از سرما یا ناراحتی از خود بروز دهد. بعد از آن نوبت به صبحانه و تمیز کردن دوجو و کف معبد می رسد.بعد از

آن گروه در خارج معبد برای باقی صبح، به تمرین و کومیته می پردازد تمام این فعالیت ها را زمانی انجام می دهند که تنها پوشش آنها همان لباس نازک کاراته، گی است.حتی کفش هم در هنگام تمرین به پا نمی کنند. بعد از نهار تمرینات سخت شروع می شود. در حالی که اویاما پیشرو گروه است بالا رفتن از کوه با دو و سپس پایین آمدن به طرف رودخانه شروع می شود در لبه دریاچه گروه در داخل آب یخی شیرجه می زنند و در آب به تمرین کومیته و کاتا می پردازند.مردان سپس لباس کاراته خود را در می آورند و نفر به نفر به زیر آبشار می روند.در زیر آبشار در حالی که آب یخ با شدت بر آنان ریخته می شود سعی می کنند تا قوی و استوار در زیر آبشار برای مدتی ساکت بمانند و با مدیتیشن آثار سرما و ناراحتی را از خود دور کنند.البته مطمئنا دور کردن این ناراحتی آنقدر ها هم آسان نیست و فقط تعداد کمی از آنان قادر به اتمام تمرین هستند.این تمرین می تواند کامل اجانفرسا باشد. تاداشی ناکامورا یکی از شاگردان اویاما اینطور آن را توصیف می کند: طاقت آوردن زیر آبشار کاملا دردآور است تنها سرما نیست بلکه نیروی ریزش آب بر روی شانه ها بدتر است آنهم در حالی که کاملا سرما در جانتان نفوذ کرده است و ریزش آب مانند فرورفتن هزاران سوزن به صورت همزمان در بدنتان است که هرکدام به شدرت دردافزا هستند.

بعد از اینکه از زیر آبشار بیرون آمدند مردان ژاکت خشکی را که قبلا با خود آورده بودند می پوشند و گروه به کوهستان بر می گردد این رفت و برگشت حدود دو ساعت به طول می انجامد در این مدت آنها حتی به داخل معبد هم نمی روند و یا نزدیک آتش نمی شوند تا گوشت و استخوان سرما دیده خود را آرام بخشند. با این تمرینات سخت واقعا جای تعجب است که همه اعضای گروه سینه پهلو نمی گیرند. تعجب آور اینکه تنها چند نفر از آنها سرما خوردگی هم می گیرند البته یک دلیل این است که اکثر کسانی که در تمرینات زمستانی شرکت می کنند در نهایت شرایط فیزیکی هستند که جرات کرده اند در این تمرینات در کوهستان میتسومین شرکت کنند. سرمازدگی تازه کاران کمربند سفید هایی که اصرار داشته اند تا همراه گروه به کوهستان بیایند بیشتر از همه زجر می کشند تعدادی از آنها دچار سرما زدگی می شوند. فردی از گروه که آموزش های پزشکی را دیده است همیشه همراه گروه است تا در صورت  سرما زدگی یکی از اعضا، از او مراقبت کند و کمک های اولیه پزشکی را برای او انجام دهد. اما شاگردان قدیمی، کمربند سیاه ها، معمولا سرمازده نمی شوند این را ناکامورا می گوید آنها به این نوع تمرینات عادت کرده اند و بدنشان را سخت و ذهنشان را آموزش داده اند نیروی کی(چی) آنها بسیار قوی است. بعد از برگشت از آبشار،گروه به داخل معبد بر نمی گردد.بلکه در برف شروع به تمرین می کنند تا به اصطلاح سرد شوند آنها مسیر زیادی را از کوه بالا آمده اند. کسانی که دچار سرمازدگی شده اند مجازند تا به داخل معبد بروند و در تمرین شرکت نکنند و حمام آب ولرم بگیرند و در صورتی که بافت سرما زده عفونی شده بود مراقبت های لازم انجام گیرد.هر سال فقط 4 تا 5 نفر دچار سرمازدگی می شوند. با اینحال این افراد تمرینات را ول نمی کنند که به خانه بروند.آنها در معبد یکی دو روز می مانند و در داخل معبد کاتا تمرین می کنند و بعد از یکی دو روز، مجددا به داخل برف بر می گردند و زیر آبشار می روند. زمانی که تمرینات تمام شد هم زمانی برای استراحت وجود ندارد ابتدا باید حمام کنندو بعد باید شام را آماده کنند از 8 تا 9 شب گروه جلسه می گذارند و شاید قبل از خواب، مقداری هم مدیتیشن تمرین کردند و روز بعد روز از نو روزی از نو. این تمرینی است که اویاما همیشه دوست داشته است و از همه بهتر آن را می فهمد.تا زمانی که اویاما خودش توانایی داشته باشد از میتسومین بالا می رود و به دنبال یافتن چیزی بهتر در درون خود است و این را هم به شاگردانش یاد می دهد.

سخنان و اندیشه های آموزنده اویاما

استاد اویاما که بدون شک می توان او را جزء بزرگترین اسطوره های دنیای هنرهای رزمی دانست سخنان فلسفی و اخلاقی زیادی در مورد کاراته و حتی سبک زندگی بیان کرده است. او به جنبه های اخلاقی و معنوی هنرهای رزمی توجه خاصی داشت و بر این باور بود که بدون آنها یک رزمی کار هر چقدر هم حرفه ای باشد اما هیچ است. در ادامه این مقاله از سایت ژیار آنلاین سخنان سوسای اویاما را که پشت هر کدام از آنها دریایی از معانی نهفته است برای شما بازگو می کنیم: - ورزش کاراته با 1000 روز تمرین شروع شده و با 10 هزار روز تمرین به اوج خود خواهد رسید. - هر چند که برای یادگیری مطالعه و آموزش بسیار مهم هستند ولی برای کسی که می خواهد بودو را انجام دهد باید کل عمر خود را صرف آموختن آن کند. به همین دلیل نباید تنها به به مهارت و کسب قدرت توجه داشت بلکه زمینه های روحانی هم به همان اندازه مهم هستند. - انسان وقتی زندگیش پر از شکوه و قدرت خواهد شد که تعادل را در همه چیز رعایت کند. - انتخاب و خواندن کتاب خوب سبب پرورش افکار خوب شده و این افکار به پیدا کردن دوستان خوب کمک می کنند. - آرزوهای انسان باید خالص و بدور از خودخواهی بوده و از عمق روح نشات بگیرد. آرزوها و امیال درخواست هایی هستند که در عمق زندگی بشر رخنه می کند. این آرزوها مانند کشتی بدون سکان یا اسبی بدون افسار هستند. ـ راه و رسم کهن سامورائی ها برای انسان های معاصر نکته های بسیار آموزنده دارد. ـ درون گرائی در هنرهای رزمی باعث ایجاد هوشمندی می شود. همیشه اعمال خود را عمیقاً و موشکافانه ببینید تا پیشرفت کنید. - من در زندگی خود چیزی فراتر از یادگیری و آموختن کاراته نخواهم خواست. - در صورتیکه شخصی از من بپرسد که انسان باید زندگی خود را صرف انجام چه چیزی بکند به او خواهم گفت که بیش از آنکه بخوابد به تمرین و ورزش بپردازد. - انسان باید هر روز برای از بین بردن محدودیت هایش همه تلاش خود را بکند. ـ پشت هر پیروزی نقاط اوج جدیدی وجود دارند که باید فتح شوند. ـ تا زمانیکه می میرم دوست ندارم که از دوگی (لباس های کاراته)خود جدا شوم و هیچ وقت نمی خواهم که تمرینات دوجوی خد را قطع کنم. - بهترین راه برای مشهور شدن این است که از راه درست و پیشبرد حفظ عدالت پیروی کنید. ـ اگر به گفته ها، عقاید، افکار و اعمال خود اعتماد دارید و حداکثر تلاش خود را برای رسیدن به هدف انجام می دهید، اصلا نباید از موفقیت خود در انجام امور نگران شوید. امیدوار باشید که همه چیز دقیقا همان گونه اتفاق خواهد افتاد که شما دوست دارید. - موفقیت هر کس به اهداف درستی که دارد وابسته است. - به یاد داشته باشید که معنی درست و حقیقی بودو این بوده که نرمی بر سختی و کوچکی بر بزرگی غلبه می کند. - ایمان و اعتقادی که در کیوکوشین کاراته بدست خواهد آمد خالصانه و بدون هیچ تعصبی می باشد. -راه من راه کاراته است که راه بشریت هم هست و بالطبع با بهشت مربوط است. ـ هرکسی باید آداب زندگی را بداند و با تواضع و فروتنی آشنا باشد. امیدوارم تا جائی که می توانم به چنین افرادی آموزش دهم. - به هیچ عنوان مهم نیست که حریف تان به چه اندازه قوی و قدرتمند است، زیرا به باور من همیشه صحت و درستی برنده می شود. - زمانی شما به پیروزی واقعی دست خواهید یافت که با عدالت رفتار کنید. - کاراته بودو است و اگر بودو از کاراته حذف شود، کاراته چیزی بیش از یک ورزش، نمایش و مد کاراته نیست. ـ من به خودم اجازه نمی دهم که نسبت به هیچ یک از هنرهای رزمی که در حال حاضر وجود دارند غفلت نمایم. چراکه این غفلت باعث انحراف کسانی می شود که دنباله رو مسیر هنرهای رزمی هستند. - کاراته وسیله ای برای پرورش روح و تعلیم جسم است و راهی اخلاقی برای صعود می باشد ـ بی شک در میان افرادی که با یکدیگر زیاد تمرین می کنند و عرق می ریزند دوستی عمیقی به وجود می آید. جذابیت کیوکوشین در میان کاراته کاهای جهان در دوستی آنان است. مفهوم واقعی دوستی در بی اعتنائی به منافع شخصی است. ضرب المثل چینی می گوید: برای دوست خوب سر خود را هم بده. - یادگیری هنر رزمی مانند بالا رفتن از یک صخره بلند می باشد که شما باید بدون استراحت رو به جلو حرکت کنید زیرا استراحت باعث عقب گرد و کندی شما می شود و پشتکار سبب پیشرفت شما خواهد شد. - مبارزه 100 نفره در میان تمرینات سخت کیوکوشین، از دشوارترین ریاضت ها می باشداین مبارزه ای است که مرد باید یک بار آن را در زندگی اش انجام دهد.

چگونه مبارزه ای عالی در کیوکوشین داشته باشیم؟

نکات زیادی وجود دارند که در نهایت تعیین کنند که برنده یک مبارزه چه کسی می باشد. اما در کل می توان گفت که برنده یک مبارزه شخصی است که در بهترین زمان ممکن از مناسب ترین تکنیک استفاده کند. این تکنیک حتی می تواند یک " آشی بارای " باشد بدین معنی که لازم نیست که تکنیک باید بسیار پیشرفته و پیچیده باشد. اکثر رزمی کارهای کیوکوشین در هنگام مبارزات ضربات خود را فی البداهه می زنند که می تواند باعث کسب امتیاز شود. ولی با این وجود، مبارزه ای زیبا است که فایتر علم کاملی بر روی تکنیک ها داشته و از انجام دادن آنها اطمینان دارد. ضرباتی که فایتر در مبارزه می زند نه تنها از روی عادت نمی باشد بلکه آن را بر اساس موقعیتی که در آن قرار گرفته است انجام داده و به صورت آنی تصمیم می گیرد که کدام تکنیک را انجام دهد. مانند " لیچی قربانف " که در اکثر مبارزاتی که انجام داده توانسته است حریفش را به کنترل خود درآورد. برای اینکه فایتر مبارزه ای زیبا و مهیج انجام دهید باید از اعتماد به نفس بالایی برخوردار باشد. اکنون چگونه می توان این اعتماد به نفس بالا را به وجود آورد؟   یک فایتر زمانی از اعتماد به نفس بالایی برخوردار خواهد بود که قدرت بدنی زیادی داشته و از نظر فیزیکی قوی باشد و همچنین بر روی اجرای تکنیک ها نیز تسلط کافی داشته باشد. رزمی کار نباید از اینکه ضربه بخورد ترسی داشته باشد و تمرکز خود را بر روی حریف و ضرباتی که می خواهد بر او وارد کند بگذارد. بیشتر مبارزان رشته کیوکوشین از اینکه در مبارزه با حریف شان ضربه بخورند می ترسند و به همین جهت بر روی مبارزه و ضرباتی که می زنند تمرکز چندانی ندارند. داشتن قدرت بدنی کافی و استقامت می تواند راهی برای این مقدمه باشد که چرا با این کار فایتر از بدن خود یعنی زیر ناحیه جودان و از ناحیه گدان اطمینان دارد. اما این تمام راه حل نمی باشد، هر رزمی کار برای اینکه تکنیک ها را به صورت صحیح و در سریع ترین زمان انجام دهد باید هر کدام از تکنیک ها را بارها و بارها تمرین کنید تا در ضمیر ناخودآگاه او قرار بگیرد و به جزئی از غریضه او تبدیل شود. در نهایت برای اینکه مبارزه ای موفق داشته باشید باید هر کدام از خصوصیات زیر را داشته باشید: -    از استقامت کافی برخوردار باشید. -    ضربات خود را با سرعت بزنید. -    ضربات تان قدرت کافی داشته باشند. -    از انعطاف پذیری مطلوبی برخوردار باشید. -    قدرت روحی خود را بالا ببرید. -    تکنیک های دفاعی و تهاجمی را آنقدر تمرین کنید تا در ضمیر ناخود آگاه شما جایی بگیرند.

#سوسای_اویاما ✅كاراته ابتداداره ولی انتهایی براش وجود نداره انتهای كاراته روزيه كه كاراته كا از دنيا رخت ببنده كاراته كای واقعی رو فقط مرگ می تونه از كاراته جدا كنه اوس 💪@HrazmiVpahlvani💪 کانال هنرهای رزمی.. ورزش پهلوانی

زندگی نامه سوسای اویاما و کانچو ماتسویی و برخی از قهرمانان

مختصری از زندگی نامه سوسای اویاما و کانچو ماتسویی و برخی از قهرمانان کیوکوشین لطفا به ادامه مطلب بروید زندگی نامه سوسای اویاما : سوسای اویاما مرد پر آوازه کاراته جهان, پس از چندین سال تمرین, ریاضت در کوهستان و پشتکار در فراگیری هنرهای رزمی و کسب تجربیات فراوان, توانست کاراته ای را ابداع نماید که محور آن بر پایه مبارزه آزاد, ذن (تمرکز), تامه شیواری ( شکستن اجسام سخت) و بدن سازی بود. او معتقد بود مبارزه آزاد اوج کاراته می باشد, تا زمانی که کاراته کا نتواند مهارت های لازم را در مبارزه آزاد کسب نماید, نمی تواند مطمئن باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته است. اگر کاراته کا به چند تکنیک کلاسیک, نمایشی و اجرای حرکات با پا و حرکات توبی(پرشی) اکتفا کند و تصورش این باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته, بی شک در اشتباه می باشد, چرا که در این صورت می توان گفت او شکل ساده ای از ژیمناستیک را یاد گرفته نه کاراته را. اگر چه یک ژیمناستیک کار بهتر از یک کاراته کا یا رزمی کار می تواند حرکات نمایشی همراه با تعادل را به خوبی انجام دهد, ولی نمی توان به او گفت یک رزمی کار. او همچنین معتقد بود ممکن است هر یک از ما در قبال مسائلی ترسو باشیم, همه ما از باخت و یا از مرگ می ترسیم, اما عدم مقابله با مشکلات تنها باعث می شود که ما تا آخر عمر ترسو باقی بمانیم. شهامت تنها در عرصه مبارزه حاصل می شود و راه مطمئن برای پیروزی در مبارزه, آمادگی و اشتیاق برای به خطر انداختن جان است و من معتقدم تمامی اقشار مردم باید با انواع مسائل, مشکلات و خطرات روبرو شوند تا یاد بگیرند در هنگام بحران های شدید با آنها بجنگند و از آنها فرار نکنند. پس انجام مبارزه (فول) به طریقه فنی و صحیح که هم مستلزم کار زیاد و هم کسب مهارت در اجرای تکنیک ها می باشد, ما را به این مسیر سوق خواهد داد. همچنین تا زمانی که در هنرهای رزمی اثری از رقابت های سنگین وجود نداشته باشد به چیزی شبیه رقص تبدیل خواهد شد و این گفته که: « ما هر وقت اراده کنیم, می توانیم همان ضربات و تکنیک هایی را که آموزش داده ایم با تمام قدرت به حریف وارد نماییم» توجیحی بیش نیست و صرفاً قصد امیدوار کردن هنرجویان را دارد. این مهم زمانی تحقق می یابد که هنرجو و استـاد, در مبارزه آزاد, روی حرکات و ضـربات واقعی تمرین نمایند؛ لذا در تمرینات کلاسیک این مهم محقق نخواهد شد. به نظر اویاما اگر قدرت به منظور زنده ماندن از دست برود, این شکست است و شکست یعنی نابودی. پیدایش هنرهای رزمی برای دستیابی به پیروزی است و به همین دلیل هم در هنرهای رزمی نیاز به رقابت احساس می شود. خلاصه ای از زندگی نامه اویاما: 1923 میلادی: ماسوتاتسو اویاما دان 10 و مبتکر کیوکوشین که بعداً به لقب سوسایِ سازمان جهانی کیوکوشین کای کان کاراته دست یافت در 27 جولای 1923 میلادی در جنوب غربی کره متولد شد. 1925: اویاما توسط والدینش به منزل خواهرش در منچوری فرستاده شد. 1930: در دوران اشغال کره توسط ژاپن به اتفاق خانواده اش به کشور ژاپن مهاجرت کرد و در آنجا به تحصیل و ورزش همت گماشت. 1936: اویاما وارد مدرسه ای در سئول شد. در همین حین شروع به یادگیری کمپوی چینی کرد و پس از دو سال تمرین به دان یک ارتقا پیدا کرد. 1938: در سن 15 سالگی پدرش او را به ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپیمایی جوانان یاماناشی (Yamanashi) به تعلیم بپردازد. در این حین اویاما کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی (Funaغیر مجاز می باشدhi Gichin ) آغاز کرد و هر روز دو ساعت به تمرینات خود با این استاد بزرگ ادامه داد. او قبل از اینکه کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی بیاموزد, برای مدت کوتاهی جودو را در زمانی اندک فرا گرفت. 1940: اویامای جوان در 17 سالگی موفق به اخذ دان 2 (Ni-Dan ) در کاراته شد و وارد دانشگاه تاکوشوکو (Takushoku) گردید. او پس از گذراندن دوره خدمتش در ارتش, دوباره به تمرین کاراته روی آورد. 1945: اویاما تحقیقات در مورد کاراته را در موسسه ایوا (Eiwa) در منطقه سوگی نامیکو (Suginami-Ku ) واقع در توکیو آغاز کرد اما پس از سپری شدن 6 ماه موسسه مذکور تعطیل شد. 1946: ماس اویاما وارد بخش تربیت بدنی دانشگاه واسدا (Waseda) گردید و در آنجا بود که با دو نفر از نویسندگان مشهور ژاپنی به نام های یوشی کاوا (Yoshikawa) و شیرو اوزاکی (Ozaki Shiro) آشنا و به مطالعات بیشتر درباره روش سامورایی پرداخت و پس از آن, جهت تمرین به منطقه مینوبو (Minubu ) رفت. اویاما زیر نظر معلمین مختلف کاراته تعلیم گرفت و خیلی سریع پیشرفت نمود و در همین سال (در سن 23 سالگی) به دریافت دان 4 کاراته دست یافت. 1947: ماس اویاما در اولین دوره مسابقات سراسری ژاپن در کیوتو شرکت کرد و موفق شد تمام قهرمانان کاراته ژاپن را شکست دهد و مقام قهرمانی را از آن خود کند. دوران بعد از جنگ جهانی دوم دوران آشفتگی و زحمت برای ژاپنی ها بود و در همین دوران ماس اویاما

اغلب دچار مشکلات ناشی از اشغال آمریکایی ها بود. 1948: اویاما تصمیم گرفت زندگی خود را وقف کاراته کند, به همین علت 18 ماه تمرینات خود را به تنهایی در منطقه کوهستانی کیوسومی (Kiyosomi) واقع در استان چیبا (Chiba ) آغاز کرد. او برای مدت طولانی با تمرینات روزانه به قوی نمودن بدن و قدرت خود مبادرت ورزید و اجرای تکنیک های خود را به حد عالی رساند. 1950: او پس از مراجعت از کوهستان در شهر چیبا اتاقی اجاره کرد و تمرینات خود را ادامه داد. ایشان تمرینات کشتن گاو را شروع کرد. به طور مثال طی چهار روز با 51 گاو وحشی به مبارزه پرداخت که چهار گاو را کشته و شاخ 47 گاو دیگر را با تیغه دست (شوتو) شکست و آنها را از پای درآورد. همچنین با یک گاو نر وحشی به مقابله پرداخت. 1951: سوسای آموزش کاراته را در ارتش آمریکا که در ژاپن مستقر بود, آغاز کرد و بعد نیز تمرینات جودو را در شهر چیبا آغاز نمود و به دان 4 این رشته دست یافت. 1952: سازمان کاراته شهر شیکاگو وی را به آمریکا دعوت کرد. او در حدود 11 ماه توانست 32 مورد کارهای نمایشی را به اجرا بگذارد. وی در ایالات مختلف درس داد و در هفت مبارزه که در مقابل بکسورها و کشتی کچ کاران آمریکایی شرکت نمود به پیروزی نائل گردید و سپس به ژاپن بازگشت. 1953: سوسای مجدداً به آمریکا رفت و این بار در شهر شیکاگو و در حضور تماشاچیان با یک گاو نر وحشی به مبارزه پرداخت و توانست این گاو را شکست دهد و شاخ او را نیز بشکند و با این کار در قاره آمریکا نیز بسیار مشهور شد. لازم به ذکر است سوسـای اویاما پس از شکسـت دادن گاو وحشی گفته است: هدف من قدرت نمـایی نبوده, بلکه می خواستم ثابت کنم انسان ها ذاتاً استعدادهایی دارند که اگر آنها را شکوفا سازند, می توانند بر همه چیز فائق گردند. 1954: سوسای به ژاپن بازگشت و پس از3 ماه توقف و تمرین مستمر در توکیو, موفق گردید در بوسو (Boso), اولین دوجوی خود را خارج از منطقه میجی رو (Mejiro) افتتاح نماید. معلمین این دوجو عبارت بودند از: «میزوشیما» و «یاسودا». 1955: سوسای به آمریکا دعوت شد, سپس به اروپا رفت, در این سفر با مردان بسیاری مبارزه کرد و برای اولین بار سر بطری شیشه ای را با تیغه دست خود شکست و موجب حیرت همگان شد. ایشان در شیکاگو مجدداً با یک گاو وحشی به مبارزه پرداخت, این امر موجب انتقاد باشگاه دوستی حیوانات گردید. 1956: سوسای اویاما دوجوی دیگری در پشت دانشگاه «ریک کیو» افتتاح نمود که معلمین آن عبارت بودند از: «میزوشیما», «یاسودا», « ایشی یاشی» و «مینای موتو». این دوجو شروع کیوکوشین کای کان (مرکز کیوکوشین کای) بود. 1964: در این سال توکیو هونبو (باشگاه مادر در توکیو) افتتاح شد و سازمان بین المللی کاراته تأسیس شد. اویاما به قدرت های فوق العاده ای دست پیدا کرده بود و این امر باعث شده بود اشکالات و نواقص دیگر سبک های موجود آن عصر را به آنها متذکر شود, اما آنها به جای اینکه عملکرد تمرین و شیوه های غلط خود را, برای انسجام بخشیدن و پر قدرت کردن هنر رزمی یک کشور تغییر دهند, با وی دشمنی کردند و یک شکارچی را برای کشتن وی اجیر کردند. شکارچی برای کشتن اویاما به جنگل رفت و او را پیدا کرد و در حالی که نزدیک اویاما می شد, اویاما نیز به نزدیکی وی می رفت, در یک لحظه در چند متری هم قرار گرفتند, شکارچی به محض نشانه رفتن به سمت اویاما با ضربه ناکایوبی اویاما مواجه شد (ضربه بند دوم انگشت بزرگ) و در دم جان داد. این امر باعث شد اویاما برای همیشه کاراته را کنار بگذارد. او به سمت منطقه کیوتو روانه شد و به محل زندگی شکارچی رفت. موضوع را به خانواده شکارچی گفت و با مشکلات زیاد یک سال رایگان برای آن خانواده کشاورزی کرد. او دیگر کیوکوشین را فراموش کرده بود و در طول این یک سال حتی یک تکنیک هم اجرا نکرد. در این مدت مردان زیادی برای حمایت اویاما به دیدنش می آمدند و از هر لحاظ به وی پیشنهادهایی می دادند, ولی اویاما به هیچ چیز غیر از خدمت کردن به خانواده آن شکارچی که ناخواسته کشته شده بود, فکر نمی کرد. بالاخره خانواده شکارچی به اویاما گفتند: تو دیگر وظیفه ای در قبال ما نداری و ما نیز از تو رضایت کامل داریم, تو نیز برای قوی تر شدن و خدمت به دیگران ما را ترک کن. اویاما بار دیگر به دنیای پر رمز و راز هنرهای رزمی بازگشت و خود ایشان بیان می کردند: پس از گذشت یک سال در حالی که حتی یک تکنیک هم نزده بودم, احساس می کردم قوی تر شده ام و تسلط بیشتری در اجرای فنون دارم. اویاما به یک کشتارگاه رفت و در آنجا ادعا کرد من می توانم با یک مشت خود, گاو را بکُشم. آنها تعجب کردند ولی برای ارضای حس کنجکاوی این مسئله را قبول کرده و به اویاما اجازه دادند که این کار را انجام دهد. اویاما روبروی یک گاو نر ایستاد و مشتی قوی به قسمت میانی سر گاو زد, گاو پس از خونریزی مغزی از پای افتاد و از آنجا بود که اویاما به نمایش خارق العاده خود, یعنی مبارزه کردن با گاو

های نر وحشی پرداخت. همچنین به مکان های مختلف جهان سفر کرد و این هنر خود را به نمایش گذاشت. او در طول زندگی خود با 51 گاو وحشی مبارزه کرد. اویاما برای به نظم درآوردن سبک خود, بسیار تلاش کرد؛ از جمله مبارزه کردن با افراد قوی دنیا. یکی از کارهای عجیب وی این بود که خود به نقاط دور دست دنیا سفر می کرد تا فردی قوی را برای مبارزه پیدا کند. یکی از سفرهای ایشان به تایلند و مبارزه با کبری سیاه بود. استاد اویاما برای مبارزه با قوی ترین مرد تایلند, که قهرمان جهان هم شده بود (در رشته موآی تای), به آنجا سفر کرد. در تایلند همراه مترجم خود, به روستایی که محل زندگی کبری سیاه بود رسیدند. یک روز قبل از اجرای مبارزه وی با اویاما, مترجم, اویاما را برای گردش به رودخانه دِه برد. پس از رسیدن به رودخانه, اویاما به صحنه ای برخورد که برایش عجیب بود. وی پسر بچه ای را دید که میان آب است و دست های خود را روی هم قرار داده و در همان حالت به درون آب نگاه می کند. دخترکی هم آن طرف رودخانه برادر خود را نگاه می کرد؛ گویا که هر دو منتظر اتفاقی بودند. اویاما از مترجم خود سوال کرد: آنها در حال انجام چه کاری هستند؟ مترجم در پاسخ گفت: صبر کن تا خودت ببینی! پس از چند لحظه پسرک آب جلوی پایش را به کمک پای راست خود به حالت دورانی, به شکل یک گرداب درآورد و ماهی ای را که میان این گرداب بالا آمده بود, با دستانش گرفت و برای خواهرش پرتاب کرد. اویاما گفت: اوه! عجب عکس العمل سر یع و چه پاهای پر قدرتی. او در پی کشف این قدرت برآمد. مقداری که جلوتر رفتند, دیدند که خانه های مردم دِه بالای درخت ساخته شده و مردم هم به خاطر این مسئله و برای اینکه هر روز می بایست چندین بار از این درختان بالا و پایین بروند, دارای پاهای قوی و سریعی هستند. بالاخره روز مسابقه فرا رسید, همه کبری سیاه را تشویق می کردند؛ وی دارای جثه ای قوی و کاملاً عضلانی بود. اویاما هم مصمم و با اطمینان کامل به میدان مبارزه نزدیک شد. مبارزه آغاز شد, تکنیک هایی با احتیاط کامل از هر دو مبارز رد و بدل می شد, تکنیک هایی که نمایانگر شناخت حریفان از یکدیگر بود. از یک سو کبری سیاه دارای پاهایی قوی بود و استقرار وی که به زبان ژاپنی داچی گفته می شود, بسیار فشرده و ضربات وی انفجاری و مهلک بود, از سوی دیگر مردم شعار می دادند: کاراته کار ژاپنی باید بمیرد! اویاما به مبارزه سختی دعوت شده بود. کبری سیاه حمله هایی فوق العاده سرعتی با گام های بلند داشت؛ اویاما در یک لحظه حرکتی به ذهنش خطور کرد که از یک پسر بچه کوچک دیروز یاد گرفته بود. او مانند پسرک ماهی گیر پاهایش را دور زانوی کبری سیاه حلقه کرد و با تمام قدرت, وی را به سمت بالا پرتاب کرد و با این حرکت غافلگیرانه, حریف به پشت نقش بر زمین شد و به نفس نفس زدن افتاد. اویاما دستش را گرفت و از او پوزش خواست و گفت این هنر را از پسر بچه ای که اهل همین دِه است, دیروز یاد گرفته ام و امیدوارم کارساز بوده باشد. کبری سیاه احترام عمیقی به اویاما کرد و ماجرا به خوبی تمام شد. یکی دیگر از کارهای فوق العاده مرحوم اویاما شکستن سر بطری بود. وی بارها و بارها این کار را در مکان های مختلف انجام داد. او همچنین قادر بود سنگ های رودخانه را با دستان خالی خرد کند, اما کاری که ایشان در مبارزه با تعداد زیادی از مبارزان و جنگجویان قوی کرد, بسیار جالب تر از مقام و لقب پدر شکستن اجسام سخت بود.

در تاریخ هنرهای رزمی قبل از اویاما, یک کندوکار (هنر رزمی که توسط چوب دستی, شمشیر و ... انجام می شود), توانسته بود مبارزه 200 نفره را با موفقیت انجام دهد, اما اویاما تصمیم گرفت با 300 نفر از بهترین مبارزان که بیشتر آنها از شاگردان قوی خود او و از قهرمانان جهان هم بودند مبارزه کند. او آنها را فراخواند و در سه روز پیاپی در هر روز با 100 نفر به مبارزه پرداخت و در آخر با اینکه ایشان آسیب دیده بودند باز اعلام آمادگی کردند, ولی دیگر کسی ابراز وجود نکرد. شاید به جرأت بتوان استاد ماسوتاتسو اویاما, این مرد اسطوره ای هنرهای رزمی را پیشگام و پیشرو معرفی هنرهای رزمی مشرق زمین در جهان معرفی کرد. این استاد کره ای الاصل که نام اصلی اش «جوی یونگ ای» می باشد, پس از 40 سال مطالعه و تحقیق جامع, بنیانگذار سبکی در کاراته شد که در واقع تلفیقی از کاراته ژاپنی, کمپوی چینی و ته کیهون کره ای بود. این سبک بعدها نام «کیوکوشین کاراته» را به خود گرفت و در حال حاضر این هنر اصیل در اقصی نقاط جهان تدریس و تمرین می شود. اگر بازیگرانی همچون بروس لی با بازی در فیلم های رزمی سهمی عمده در شناساندن این هنرها بخصوص «کانگ فو» در جهان ایفا کردند, استاد «ماسوتاتسو اویاما» این نقش را سال ها پیش, یعنی در سال1950 و در جریان اولین نمایش مبارزه خود با یک گاو نر وحشی که در شیکاگو انجام داد, به نمایش گذاشت. در این نمایش, استاد در مبارزه ای نفس گیر از پس این گاو وحشی برآمد. وی ابتدا با مشت مرگباری که به پیشانی گاو زد او را کاملاً گیج کرد و سپس با یک دست یکی از شاخ های گاو را از جا کند و با ضربه تیغه دست (شوتو اگه اوچی) شاخ دیگر گاو را شکست به طوری که شاخ گاو بین تماشاچیان پرتاب شد و جالب اینکه بعدها به اویامای گاو کُش مشهور گشت. استاد اویاما مؤلف چندین کتاب کاراته نظیر: «کاراته چیست؟», « این هست کاراته» و «کاراته پیشرفته» نیز می باشد. ایشان به موازات فعالیت های انتشاراتی, به اقصی نقاط جهان سفر می کرد و به معرفی و نمایش هنر رزمی ویژه اش همت می گماشت. « طریقت کیوکوشین» آخرین کتاب این استاد فقید است که درباره مهمترین جنبه های فلسفی و اخلاقی «کیوکوشین کاراته» نگاشته شده است و همچنین درباره مشکلاتی که در آن زمان برای گسترش هنرهای رزمی وجود داشته است, به تفصیل به بحث می پردازد. سوسای ماسوتاتسو اویاما سرانجام در73 سالگی (1996 میلادی) و پس از 63 سال زندگی آمیخته با ریاضت در هنرهای رزمی, به علت ابتلا به سرطان ریه, دار فانی را وداع گفت و جامعه کاراته جهان را به اندوه و تأثر نشاند. سوسای طی وصیت نامه ای « شوکی ماتسویی» بهترین شاگردش را که یکی از اساتید ارشد و از قهرمانان وزن آزاد جهان در چندین سال متمادی بود, به عنوان جانشین خود انتخاب نمود. شوکی ماتسویی تنها فردی است که در سایه تمرینات سخت و مستمر زیر نظر شخص اویاما توانست در مدت دو ساعت و پانزده دقیقه بدون استراحت با صد نفر مبارزه کند و بر تمامی حریفان فائق آید و این کاری است بس مشکل و طاقت فرسا که از عهده هر فردی بر نمی آید. اویاما در زندگی دچار تحولات زیادی شد, سختی های بسیاری را تحمل کرد و ریاضت های زیادی برای ارتقای این هنر والا کشید, پس چنین نتایجی فقط و فقط برازنده ایشان است و بس. شاید برخی ها با خواندن این داستان ها و عجایبی که اویاما خلق کرده, با خود بگویند در تعاریف از اویاما اغراق شده است, اما لازم به ذکر است هر آن چیزی که تاکنون نوشته ایم و خواهیم نوشت, واقعیت دارد و در صورت تمایل می توانید نوشته های معتبر در مورد اویاما, خاطرات اویاما در مقاله های مختلف و حتی فیلم های مستند این استاد بزرگ را مشاهده کنید تا به این باور برسید که اویامـا یک واقعیت در هنـرهای رزمی بود و دیگر مسداق وی را نخواهیم یافت. اسم کیوکوشین توسط سوسای اویاما به کاراته ابداعی و جدید, که از نظر فنی کاملاً متفاوت با کاراته سنتی ژاپن بود, اطلاق شد و توانست ظرف مدت نه چندان زیاد نظر رزمی کاران, کارشناسان و دیگر علاقمندان داخلی و خارجی را به خود جلب نماید. اکنون با گذشت سالیان متمادی نه تنها رنگ کهنه گی چه از نظر فنی و چه از نظر استقبال عمومی نداشته, بلکه هنوز یک سبک رزمیِ دارای شخصیت و جاودان می باشد که دیگر سبک ها از این کاراته واقعی متأثر می باشند. امروزه کیوکوشین کاراته در تمام قاره های دنیا نفوذ کرده است. دنیای رزمی به خصوص کاراته دیگر شاهد تولد چنین مبتکر و استادی نخواهد بود. بعد از فوت این ابَرمرد که فقدانی بس بزرگ بود, پندها و اندرزها و تمرینات جسمی و روحی وی همانند یک یادگاری با ارزش, محفوظ و ماندگار است و هر ساله در سالروز فوت ایشان, نفرات برجسته ملی و بین المللی برای ادای احترام به زحمات و قدردانی بر سر مزار وی حضور می یابند.