امروز بیشتراز دیروز دوستتان ‌دارم و فردا بیشتراز امروز و این ضعف من نیست قدرت شماست… 🌷شهیدان #عمادی #عبادی_نیا #منطقی #مرادی #جعفری و... گردان جعفرطیار #شهدای_غواص @Karbala_1365

🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۵) 📝 .............. 🌾 از چادر رفتیم بیرون و رفتیم طرف تانکر آب و نشستیم به وضو گرفتن. ✨چادر اجتماعی داشت رنگ و بوی جماعت نمازخوان را به خودش می گرفت. گفتم: غواصی ما براساس ابتکارمان است یا انتخاب قرارگاه؟ 💦 گفت: شکل حرکت ما غواصی در سطح است. و غواصی ِ یکی دو یگان با اِشنوگِل..عده مان هم طبق نظر آنها باید یک گروهان باشد و از جمع ۴یگانی که با غواص هاشان خط شکنی کنند ما باید بعد از همه بزنیم به آب. گفتم : مگر همه غواص ها نباید تو یک زمان بروند برسند آن دست آب؟ گفت: بعضی ها از جاهای عریض تر اروند می زنند به آب . بخاطر همین بعضی از غواص ها باید چندساعت زودتر از ما بزنند به آب و فین بزنند که همزمان با ما برسند پای کار..👣 💫«الله اکبر.. الله اکبر» هر دومان برگشتیم و به موذن پیر گردان نگاه کردیم که با صدای خوش اذان می گفت. 🌾 از کجا باید میدانستم که تا چند دقیقه دیگر باید باز تعجب کنم از آن جوانی که کریم گفت: اسمش #نادر است و حالا آن کلمن را کنار گذاشته و عمامه ای دور سرش پیچیده و آمده جلوی صف بچه ها ایستاده و بلند می گوید : "حیّ علی خیرالعمل…! " 😳 🌾🌾🌾 آنجا کنار رودخانه گتوند مثل شهر نبود که زندگی از طلوع آفتاب شروع بشود . ✨ چادر پرستاره شب که کشیده میشد روی سرمان , جنب و جوشی در چادرها می افتاد که انگار تازه آفتاد سر زده آمده بالا.🌿 آن شب شبی شرجی بود و هوای چادر دم کرده بود و نمی شد راحت نفس کشید و ما فقط سه روز بود که آمده بودیم به اردوگاه غواصان انصار. آهسته نیم خیز شدم و نور فانوس را کشیدم بالا. "علی #منطقی" داشت می آمد داخل چادر. چشمش که من افتاد گفت: پشه کوره ها نگذاشتند بخوابی؟🙂 خمیازه نگذاشت که بگویم : نه . صدایی از دهانم در آمد که به صدای آدم های خسته و بدخواب می ماند.😴 علی گفت : چاره اش فقط این است که کله ات را بکنی زیر پتو ، وإلا تا صبح کبابت می کنند این فانتوم ها. و رفت یک پتو کشید روی سرش و از همان زیر گفت: این جوری و صدای خُرخُر در آورد و خندید و گفت: اگر مَردند بیایند به جنگ علی آقات و آرام گرفت.😄 #ادامه_دارد.... 🌸...... @Karbala_1365

🌸 #معرفی شهید... 🌹"سردار پاسدار شهید علی #منطقی" ، اولین جانباز شیمیایی استان همدان. 🍃🌸🍃 شهید علی منطقی در چهارم اسفند ماه سال۱۳۴۴ در همدان به دنیا آمد. علی از همان دوران کودکی علاقه وافری به کار و تلاش و همچنین کمک به همنوعان خودش داشت. شرکت در کلاسهای قرآن مسجد حضرت اباالفضل(ع)، زیارت عاشورا و سایر مراسم های مذهبی از جمله فعالیت هاش بود.🍃 علی در سن ۱۴ سالگی، سنگر مدرسه را رها و راهی جبهه های حق علیه باطل شد. خودش را همچون دیگر رزمندگان، سرباز امام(ره) می دانست و معتقد به این بود： " اگر من به جبهه نروم، دیگری هم نرود پس چه کسی مقابل آمریکا بایستد؟…"🍃 علی منطقی در آغاز خدمت در جهاد سازندگی مشغول و پس از آن پوشیدن جامه ی سبز پاسداری برایش افتخاری جاودانه شد و آن را بهانه ای جهت جدا نشدن از جبهه می دانست. 🌷نقش های سرخ و سبزی از ایستادگی ها و شجاعتش را می توان بر روی خاک های مقدس سرپل ذهاب، سردشت، چنگوله، فاو، ام الرصاص، شلمچه، حلبچه و شط علی نظاره کرد. 🌸علی ویژگی های اخلاقی منحصر به فردی داشت که همه را جذب می کرد. 🍃🌸🍃 شوخ طبعی، مهربانی، ایثار، صمیمیت، مسئولیت پذیری و ده ها صفت خوب و ارزنده دیگرش باعث شده بود که خاطراتی جاودانه در یاد همه به جا بگذارد. 🌸 در حلبچه وقتی متوجه شد که بمب شیمیایی زده شده، به همه دستور استفاده از ماسک داد ولی علی ، ماسک خودش را به یکی از رزمندگان بخشید.💕 🕊 اینگونه خاطرات و ایثارگری ها در تمام مراحل زندگی شهیدعلی منطقی حتی بعد از جنگ در پایگاه مسجد حضرت اباالفضل(ع) ، گردان غواصی، واحد اطلاعات و عملیات، واحد تخریب و... به چشم می خورد. 🌾و اما.... 🌿 در طول زندگی بابرکتش کسی از دردها و جراحاتش باخبر نشد تا اینکه در یکی از مانورهای گردان غواصی در سال ۱۳۷۰ به علت بروز عوامل شیمیایی که یادگار عملیات والفجر۸ و عملیات های مختلف بود، راهی بیمارستان شد و سرانجام بعد از گذشت یک سال و اندی شربت شیرین شهادت را در حالی نوشیدند که لبخند مهمان همیشگی لبانشان بود.🌹 و در گلزارشهدای همدان در کنار دیگر دوستان شهیدش آرام گرفت..💫🕊💫 روحش شادویادش گرامی 🌸..... @Karbala_1365

🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۱۰) 📝 ............... " #هفتادودو..."🌸 🌾 این عده همه مان را ساکت کرد و بعضی نگاه ها را به طرف هم کشاند و لبخندها را محو کرد و سکوت را غلیظ تر و عجیب تر و مرموزتر. طوری که احساس کردم باید چیزی بگویم و گرنه ممکن است این سکوت به بغض یا چیز دیگر تمام شود. اما نتوانستم. 🌹 من آن روز , آن ساعت, آن لحظه به خدای حسین قسم , هیچ چیز نتوانستم بگویم. اگر می گفتم , دیگر نمی توانستم تو چشم نیروهام نگاه کنم و دستورشان بدهم. همین طور نگاه شان می کردم.... *** #چادرفرماندهی.... 🌾 چشم هامان به در کتری بودکه مثل اسپند روی آتش وَر می جهید بالا و بخار آب را در خودش می پیچاند. من که تمام هوش و حواسم پیش آن عدد بود و اینکه آخری اش افتاد به من و اینکه : چرا من ؟ کریم هم ساکت بود و علی #منطقی هم . اما صدای قُل قُل نگذاشت. بی حوصله تر از همه مان علی بودکه نیم خیز شد و فتیله چرا را کشیدپایین و گفت : این بیچاره که خودش را هلاک کرد از بس زد تو سرو کله خودش. بلند شد و گفت : قربان غریبی ات بروم عزیزم ! الان خودم فدات میشم.😊 یک شیشه جا مربا پیدا کرد و آمد کتری را کج کرد و یک چایی آلبالویی برای خودش ریخت و حَظّ کرد و گفت : جانمی هی به این می گویند مردافکن.😋 به کریم گفت : بدهم خدمتت؟ کریم ساکت بود. گفت: ببین چه لَه لَهی می زند بیچاره . می گوید من از آن کهنه دم های تازه جوشم که جان می دهم برای.... کریم گفت : آخر در این گرما کی چایی می خورد که من بخورم؟😏 علی گفت: من.😊 کریم گفت : تو اگر با حال بودی، اگر معرفت داشتی ،اگر شهردار خوبی بودی ، یک لیوان آب می دادی دست بچه ها تا هم دعات کنند هم بگویند بابا این علی هم زیاد سیم هاش قاطی نیست، از خودمان است. علی گفت : تو جان بخواه ، آب چی چیه ، کیه که بدهد. کریم گفت: می بینی؟😠 شانه بالا انداختم . لبخند هم زدم. علی گفت : اصلا یک لیوان آب چیه، بگو یک پارچ، کیه که بدهد.😐 کریم گفت : روت را بروم بچه . برو کم بلبلی کن.😠 علی گفت : شوخی کردم بابا. آن لیوان را بده بروم برات آب بیاورم. کریم گفت از کجا؟ علی گفت: چه حرفها می زند. خوب معلوم است دیگر. از همین بغل ، از رودخانه...🙃 کریم تا این حرف را شنید ، چوبی را که پشت پتو قایم کرده بود ، برداشت و پرت کرد طرف علی و علی مثل فرفره از چادر زد بیرون... ☄کریم غُرغُر کرد و سر تکان داد و به من گفت : می بینی؟ و بلند گفت : مگر دستم بِت نرسد.😠 🌸..... @Karbala_1365

🌹 جانبازشهید علی منطقی🌹 🌸 خاطره ای از شهیدعلی #منطقی 🍃 سال ۶۵ با واحد اطلاعات عملیات راهی نودشه شدیم. هر شب توی ارتفاعات نگهبانی می دادیم. یک شب نوبت من و علی آقا بود. سه ساعت باهم تعریف کردیم و خندیدیم. طوری که نفهمیدیم کی اذان شد. علی اقا رفت بالای خاکریز و شروع کرد به اذان گفتن. صدایش خیلی زیبا بود. بچه ها از خواب بیدار شدند. نماز جماعت آن روز به دل همه نشست. 🌸راوی: حسین شریفی 🌸..... @Karbala_1365

🌹خاطره ای از #شهید علی #منطقی 🍃بعد از جنگ مرتب به علی اقا سرمیزدم برای دیدارش به سپاه همدان میرفتم. یک روز از محوطه سپاه یک شاخه گل محمدی چید و آورد گفت: مجید این گل بوی خوشی داره عمیق بوبکش. بو کشیدن همانا و اشک من جاری شدن همانا و خنده های از ته دل علی اقا همان. نگو که روی گل گازاشک آور ریخته و.... 🌸راوی：آقای #مجید_خداجو

🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۲۰) 📝 ................ ✨🌾شب از راه رسید و هرسه مهمانمان از چادر زدند بیرون و در یک آن غیب شدند و من بعد از جستجوی زیاد یکی شان را , محرابی را , داخل یکی از گودال های راز و نیاز پیدا کردم.از آن ها که به قول علی #منطقی سرقفلی اش خیلی بالا بود.✨ نگذاشتم ببیندم و نگذاشتم بفهمد من مشتاق دیدن این راز و نیازهام و ناخودآگاه کشیده میشوم طرف آنها که حرف های پنهانی با خودشان و خداشان دارند.☺️ صبح بود که سه شان رفتند ایستادند میان بچه ها , ته صف , توی محوطه صبحگاه . بچه های غواص که از آمدن آن ها خوشحال بودند , ناراحت شدند وقتی شنیدند که #پولکی و #حمیدی نور باید عصر همان روز بروند به مقر اطلاعات عملیات در دزفول .😔 آن روز مثل هر روز گذشت . تا ظهر البته و تا وقت نماز و من از محرابی و خنده هاش و نگاه های شادش نگاه می دزدیدم و می رفتم خودم را پشت او و پشت آن دونفر دیگر پنهان می کردم, حتی در صف نماز , تا تصمیم بگیرم چطور باید به او بگویم از همدان نامه رسیده که باید برگردد.😔 حتی وقتی فیلمی از استاد مظاهری و درس اخلاقش گذاشتند , نفهمیدم کی تمام شد و حتی ندیدم که " سیدرضا #موسوی " متوجه اضطرابم شده و حالا آمده ایستاده جلوی من و می گوید : چیشده حاجی؟ ومن به محرابی نگاه کردم و گریه ای که چفیه اش سعی میکرد نگذارد بقیه ببینندش و به خودم می گفتم : چرا من؟ یعنی کس دیگری نبود؟ سیدرضا گفت: چیزی گفتی حاجی؟ محرابی را نشان سیدرضا دادم و گفتم : سیدجان! سریع می روی سفره را با محرابی می اندازی , چندتا هم کنسرو باز می کنی , تا من بروم به حمیدی نور بگویم بیاید سرسفره. 🌸سیدرضا گفت: در کنسرو چیه , حاجی جان؟ مهمان های ما درِ عرش براشان باز شده.✨ دستی به شانه پولکی زد و گفت : ببین چه نور بالا می زند! به من گفت : این ها که دیگر...🌸 پولکی دست پیش گرفت و گفت :: نوربالا کجا بود سید؟ ما که کنتاک مان هم سوخته. بخاطر همین است که آمده ایم غواصی. و خندان رفت پیش محرابی و حمیدی نور و هر سه باهم از چادر رفتند بیرون. 😊 چادر داشت از بچه ها خالی میشد و گرما نفس می بُراند و من چفیه ام را از سرم باز کردم و سعی کردم با نگاه دنبال شان کنم و نتوانستم. صدای انفجار آمد.😳 پرصدا , دوباره و از میان کوه. یکی فریاد زد: پراکنده شوید. کریم بود . من هم فریاد زدم و چشم چرخاندم طرف آن دو ستون خاکی که از انتهای اردوگاه می رفت بالا و مرا خوشحال میکرد که حتما کسی آن جا نبوده و حتی کسی زخمی نشده. اول صدای هواپیماها را شنیدیم و بعد هم خودشان را دیدیم که از میان تنگه آمدند طرف چادرها و شیرجه زدند طرف شان و برای چندلحظه حدس زدم شاید خودی باشند که توانسته اند تا آن جا بیایند و بعد دیدم نه . دیدم صدای انفجار آمد , بالای سرم بمب های خوشه ای را حتی دیدم . سریع سنگر گرفتیم و من پریدم داخل یکی از گودال های سرقفلی دار و خیره شدم به آسمان و نور مستقیم و تند خورشید , چشمم را زد و مجبور شدم ببندمشان و در عین حال در آخرین لحظه دیدن ها تصویر آن بمب های کوچک و سفید خوشه ای را در ذهنم مجسم کنم.💥 هیچ صدایی از کسی در نمی آمد. همه منتظر بودیم. کپ کپ انفجارها از فرود بمب ها خبر دادند.انفجارها کوچک و مدام بودند و صداشان از همه جای اردوگاه شنیده میشد. از چاله زدم بیرون و مثل بقیه اصلا فکر نکردم ممکن است هواپیماها باز برگردند. کریم عصبی بود . فریاد می زد و می گفت : آمبولانس آمبولانس.... 🌸..... @Karbala_1365

🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۳۰) 📝 ................. 🌾یک سری عکاسها و فیلمبردارهای لشکر آمده بودند پشت یکی از ساختمان های نیمه ویران خرمشهر و داشتند از پشت چشم های شیشه ای خودشان از غواص های خط شکن اروند عکس و فیلم یادگاری بر می داشتند. هیچ کس توجهی به آنها نداشت و حتی بعضی ها از آن ها رو میگرفتند و اخم های ترشی نشان شان می دادند.😒 علی #منطقی و امیر #طلایی و چند نفر از دیگر همین طور که لباس ها و تجهیزات بچه ها را کنترل می کردند , گاهی مزه ای می پراندند و انگشت پیروزی نشان دوربین ها می دادند و بچه ها را راهی می کردند بروند تا آخرین نمازشان را به جماعت و در پشت نیزارهای اروند , در فاصله دویست متری نقطه رهایی بخوانند.🌸🌾 ✨ حکایت آن شب را باید از آسمان پرسید , یا ستارگانش , یا از اروند و نیستانش, یا از پیشانی هایی که ساعت ها روی خاک ماندند و چشم هایی که اشک ها ریختند و دل هایی که پیش قراول لشکر خودشان و لشکرهای دیگر بودند. کریم یک دم آرام نبود . همه جا بود و هیچ جا نبود. می دوید . فقط می دوید. یا نگران لباس های بچه ها بود , یا تجهیزات شان , یا ساعت حرکت , یا خش خش بی سیم , یا آسمان , یا اروند , یا پیشانی نیرویی که هنوز نبوسیده بودش , یا استتار بچه ها....🍃 آمد پیش من و گفت : محسن جان ! به بچه ها بگو سریع بروند و سرو صورت خودشان را با گِل استتار کنند. ما فقط نیم ساعت وقت داریم .🌾 آن لحظه یکی از زیباترین لحظه های عمر من است . چون وقتی رفتم سراغ بچه ها دیدم همه شان در مدتی کمتر از آنچه که انتظارش می رفت , نه تنها خودشان را , بلکه حتی قطب نماهای فسفری و شب نمای خودشان را هم استتار کرده بودند. هیچ نیازی به تذکرهای عملیاتی نبودو همین طور خداحافظی.... هر کس دوستی را گوشه ای گیر انداخته بود و سر به شانه اش گذاشته بود و با گریه و خنده و خیلی خودمانی فقط می گفت : شفاعتم یادت نرود. بی معرفتی نکنی یک وقت!🌸 صدای بچه ها و زمزمه های غریب شان سکوت اروند را بدجوری شکسته بود ومن بارها ترس برم داشت که نکند صدا تا آن ور آب و تا آن سنگرها رفته باشد . برگشتم به کریم نگاه کردم تا از نگاهم بفهمد چه حسی دارم و دیدم دارد بی سیمش را می کند توی پلاستیکی تا آب نرود داخلش و دیدم که او هم دنبال من می گردد : محسن جان...طناب ها... 🌸..... @Karbala_1365

🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۳۱) 📝 ................. 💦تصمیم گرفته بودیم برای اینکه موج های دیوانه اروند را مهار کنیم , بچه ها را با دو رشته طناب سیاه وصل کنیم , تا هم گم نشوند هم هدایت شان راحت تر باشد. این تجربه را از عملیات های آبی قبلی داشتیم و جواب هم داده بود. به کریم اطمینان دادم که هر #هفتادودو نفرمان , با فاصله دومتری گره های طناب , در دو ستون سی و پنج نفری آماده آماده ایم. خیالت تخت . برو به بقیه کارهات برس!(دو دسته به فرماندهی: شهیدان: امیر #طلایی و رضا #ساکی)🌷 کریم رفت به بی سیم گوش داد و برگشت گفت : پیغام آورده اند که علی آقا (شهیدعلی #چیت سازیان) و حاج ستار ( شهید ستار #ابراهیمی ) تو آبراه کناری منتظرند . انگار باهات کار دارند. گفتم : بروم؟ گفت : با این وقت کم , نرفتی هم نرفتی. دلم شور افتاد . آرزو کردم کاش بهم نمی گفت چی شده.😔 از یک طرف هم نگران شدم که چه کار می توانند داشته باشند ,آن هم حالا, درست در ثانیه های آخر رفتن, با آن همه تاکیدی که علی آقا داشت روی به موقع رفتن. بعد به راه فکر کردم و دیدم آن قدری نیست که بشود سریع رفت و برگشت. گفتم : بی خیال. اما مگر چهره علی آقا از جلوی نظرم محو میشد. یک لحظه هم نتوانستم از فکرم بیرونش کنم. دل شوره به شَکَم انداخته بود که نکند اتفاقی , اتفاق بدی افتاده باشد. زیر نور منورها به ساعتم نگاه کردم . ده و نیم بود. همان لحظه ای که نباید یک ثانیه پس و پیش میشد. و ما هنوز دویست متر از جایی که بودیم تا نقطه رهایی فاصله داشتیم . دستور حرکت دادم و نگاهم چرخید طرف ساختمان ها و اسکله ای که علی آقا باید آنجا می بود و به خودم گفتم : تورا بخدا , تورا به علی قسم بیا, علی!😔 دستی به شانه ام خورد و صدایی گفت : کجایی , بابا؟ کشتی هات مگر غرق شده, مشتی؟ علی بود , ولی نه آنی که من چشمم دنبالش می گشت , #منطقی. آرام و با نیشخند گفت : چیزی جا گذاشته ای؟ یا خودش می آید یا نامه اش. گفتم : پی علی آقا بودم . حیف که وقت نیست. گفت : تو جان بخواه , حاجی جان, تا چاکرت علی دل و قلوه اش را برات سفره کند. هان آهان. این هم علی آقاجانت . آن جاست , ته صف , پیش بچه ها. گفتم : کو؟؟؟😳 گفت : آن جا ببین!☺️ #ادامه_دارد..... 🌸..... @Karbala_1365

🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۴۳) 📝 .............. 💦گفتم：چیکار میکنی؟ ندیدم کیست. چشم باز کردم دیدم صورت بی نورش به علی #منطقی می زند. برای همین بود که سعی کردم هشدار بدهم بگویم：علی! گفت：جان بخواه ! انتظار داشتم که بگوید：کیه که بدهد. 😅 اما دست انداخت زیر بغلم که بلندم کند. گفتم：آ...ی. آ...ی ، مدی. چیکار میکنی پسر؟ گفت：خیلی پنچری؟ گفتم：کم نه . فقط دستم ...همین دست راستم سالم مانده. گفت：یعنی بلند هم نمی توانی بشوی؟ گفتم：اگر مواظب باشی..... علی بند کلاشش را انداخت دور گردنش و دست های سردش را برد زیر کتفم و محکم کشیدم بالا. گفت：حاجی! تو هم که خیلی ورزشکاری. زورم بت نمی رسد. چیکار کنم؟ وبیشتر زور آورد و گفت：غلط نکنم یک تانکر آب اروند را زده ای تو رگ.💧 میخواستم نبازم , حتی به قیمت گفتن حرفی که ممکن بود همین پنج دقیقه پیش خونم را به جوش بیاورد. گفتم：هوف ف ف. گفتم：کم بلبلی کن, بگو ببینم از بچه ها چه خبر؟ گفت：همه سلام دارند خدمتتان . قرار است نامه هم براتان بنویسند. تلفن که ...می بینید...نمیشود..ولی خب...☺️ اخمم را لابد در نور منور دید که گفت：خب بابا. بچه که زدن ندارد. همه شان افتاده اند تو کانال ها و دارند برای عراقی ها پپسی باز میکنند... 🌸..... @Karbala_1365

🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۴۸) 📝 ............... 🌾آمد ایستاد بالای سرم و من خطی از خون را از پشت گوش تا گردنش دیدم. گفتم：کجابودی ، علی؟ گفت：مهمات مان... گفتم：از عراقی ها می گرفتید.مگرنگرفته اید؟ گفت：تمام نیمه سنگین هاشان را فرو کرده اند نو بتون که کسی نتواند جابه جاشان کند. گفتم：یعنی هیچ کس نیست که برود. گفت：سمت چپ مان یک عده هستند. فاصله شان زیاد است البته. شاید ایرانی باشند. چکارکنیم با آنها؟ گفتم：اگر بچه های لشکر المهدی باشند, رمز الحاق مان این بوده که ما بگوییم："یامهدی" و آنها بگویند："یاحسین". برو معطل نکن. برو تا دیر نشده. علی #منطقی رفت وخیلی زود برگشت. نفس نفس می زد. گفت：آنها...میگویند：الله اکبر...خودی اند یعنی؟😳 یخ کردم گفتم：درگیرشوید...امان شان هم ندهید, لعنتی ها را... و از خودم بدم آمد که آن جا خوابیده ام و از دور از بچه ها می خواهم که با دست خالی بروند پدر عراقی ها را در بیاورند. آب باز رفت پایین تر و حالا خورشیدی ها تمام قد آمده بودند از آب بیرون و بهتر می شد داخل شان را نگاه کرد و دنبال گمشده ای اگر هست گشت. و گمشده پیدا شد. داد زدم：کریم! هراس عجیبی بهم دست داد از اسمی که به زبان آوردم . به خودم گفتم：خودش است. گفتم：یعنی باور کنم؟ 🌸..... 🌸🌸🌸 🌾#غواص ها بوی نعنا می دهند🌾 #قسمت (۴۹) 📝 ................ 💦کنار چند جنازه دیگر بود , باآن قد بلند و حالا خمیده اش. باز داد زدم：کریم! تکان خورد. دست هاش را آورد جلوی دهانش. دیدم بی سیم دستی اش هنوز دستش است و می خواهدچیزی به آن بگوید و نمی تواند. داد زدم：من این جام , کریم... اگر می توانی بیا پیش من... فاصله مان ۱۰_۱۲ متری میشد و او خودش را غلتاند روی سیم خاردارها و آمد طرف من و دست سرد و گلی اش را گذاشت تو دست سردتر و بی رمق تر من. گفتم：حرف بزن! دیدم نمی تواند. تیر خورده بود به گلوش و با این حال بی سیم را ول نمیکرد و بی سیم مدام صداش می زد：کریم..کریم..سید؟.... موقعیت....ما فقط موقعیت را می خواهیم. کریم بی سیم را با سختی آورد نزدیک دهانش و نتوانست. خون و آب رفت تو حنجره اش و به سرفه انداختش. سید هنوز فریاد می زد. می شناختمش. فرمانده طرح و عملیات لشکر بود و باید می دانست ما کجاییم و چی به سرمان آمده. به سختی و برای بار اول بلند شدم. کتف و شانه ام را از گِل کندم و سر کریم را گذاشتم روی پاهای شکسته و بی حسم و به بی سیم گفتم：سید..سید..کریم؟ گفتم：موقعیت...کربلا. ما اینجا... کریم دست انداخت دور گردنم و مرا کشید طرف خودش تا چیزی بگوید. گوشم را چسباندم به دهانش و او گفت：س س سرم را بگذار...ز ز زمین. گلوش خِرخِر کرد و نتوانست بیشتر ازاین حرف بزند. حس کردم لحظه آخر است. چاره ای نداشتم. نمی خواستم بگویم جراتم را به خرج دادم و با بغض گفتم：بگو!.... بگو اشهد أن لااله الاالله... و اشهدأن.... نمی توانست.خون از گلویش می جوشید و نمی توانست. گریه ام گرفت. گفتم：نروی از پیشم, کریم. من این جا تنها.... ادامه دارد.... 🌸..... @Karbala_1365

🌴🌾🌴🌾 🕊 🌾 🌴 🕊 🌴 🕊 💧 #حقیقت_کربلای۴ #قسمت_هفتم #صفحه۱۴ 🕊 🍂🍃🌾 🕊 بازنشستیم لب آب و #علی_شمسی_پور برایمان نی‌زد. صدای شورانگیز نی علی، در شبی که آسمان غم زده سدگتوند پراز ستاره ها شده بود، دلمان را گرم کرد. #علی نه تنها در نی زدن که در رشته‌های مختلف ورزشی و هنری استاد بود و در میان هنرهایش، شنا و غواصی اش همه را وادار به تحسین می‌کرد. او را از سال‌های نوجوانی می شناختم. توی اصیل محله صدف، در یک استخر باغی به اسم "اصیل و قلمبه" وقتی به آب می افتاد، یک نفس چند ساعت شنا می کرد. آن روز آنجا هم سرآمده همه شناگران محله بالای صدف بود و من همیشه فکر می کردم که اگر یکی توی همدان پیدا شود که تشنه تر از من به آب و شنا باشد، او علی شمسی پور است. توی گتوند هم در کنار معاونان گردان غواصی _ حاج محسن و حاج حسین بختیاری _ #علی شمسی پور هم به آموزش غواصان کمک می‌کرد. آن شب همراه نی زدن علی ، #مصطفی_جریان که ته صدایی داشت، زمزمه‌ای کرد و #محمدبهشتی برایمان چند خط خواند. کمی سینه زدیم و اشک ریختیم که یکباره حاج محسن برای اینکه حال و هوا را عوض کند، پرید داخل آب و پشت سرش علی شمسی پور، من و بقیه هم وارد آب شدیم و زودتر از شب‌های قبل آموزش شبانه غواصی را شروع کردیم. تا همان یک ساعت مانده به نماز صبح، که به قول علی #منطقی، منورها روشن می شدند داخل آب بودیم. من زودتر از بقیه از آب بیرون آمدم و دیدم که حاج آقا عنایتی فانوس به دست به طرف ما می آید شاید می خواست با همان یک قاشق #عسل، تن های خیس و لرزان غواصان را مثل گذشته گرم کند. من دور از چشم او، یک بسته انفجاری " سی۴" برداشتم تا در میان بچه هایی که از آب بیرون می آمدند بیندازنم. کمی مکث کردم که ده_دوازده نفر به حاج آقا عنایتی نزدیک شدند. یکی شان علی #شمسی_پور بود. به خیالم پنهانی فیتیله انفجاری را روشن کردم، ماده ای که فقط موج انفجار و صدای مهیبی داشت و آن را وسط جمع انداختم. دست برقضا افتاد کنار حاج آقا عنایتی که فانوس به دست ایستاده بود. شمسی پور سی۴ را دست من دیده بود و برای این که به حاج آقا عنایتی آسیبی نرسد، مثل عقاب پرید و سی۴ را گرفت و به جایی دورتر پرتاب کرد. همین که منفجر شد، موج انفجار او را کله پا کرد. کمی گیج و منگ شد و برای اینکه به خودش بیاید، دوباره پرید توی آب و تا اذان صبح توی آب چرخید. این اولین بار نبود که من با انواع انداختن مواد منفجره کنار پای بچه ها، آنها را برای شنیدن صدای انفجارهای ناگهانی آماده می کردم. بچه ها همیشه نیم نگاهی به دست یا لباس غواصی من داشتند که آیا مواد انفجاری با خودم دارم یا نه...☺️ یک بار هم توی روز ، سی۴ را وسط جمع غواصانی گذاشتم که لباس خاکی تنشان بود و بند #پوتین هایشان را به هم گره زدم و شماره ۱۰ ،شمارش معکوس دادم و گفتند اگر دیر بجنبید و دور نشوید، سی۴ منفجر میشود. تقلای بچه‌ها برای دور شدن از سی۴ دیدنی بود. عده‌ای با هم می پریدن تا دور شوند.😄 عد‌ه ای همدیگر را می کشیدند و چند نفری هم گره بند پوتین ها را باز می‌کردند.😅 ولی بیشترشان درمانده و عاجز، منتظر شنیدن صدای انفجار بودند🙁 که فتیله به ماده انفجاری رسید و چون چاشنی نداشت، منفجر نشد.😖 ایام آموزش در #سدگتوند داشت به روزهای آخر می رسید. روزهایی که با #دعای_توسل و #زیارت_عاشورا شروع می‌شد و تمرین‌های چند ساعته صبح، بعد از ظهر و شب در آب و شب زنده داری تا صبح. این همان برنامه ای بود که می‌توانست توفیق ما را برای یک نبرد سنگین آبی، قطعی و حتمی کند...🕊🌹 #ادامه_دارد…. …❀ @Karbala_1365🌹 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

🌴🌾🌴🌾 🕊 🌾 🌴 🕊 🌴 🕊 هَفْتادو دوُمِينْ غَوّاصْ👣 💧 #حقیقت_کربلای۴ #قسمت_چهاردهم #صفحه۳۰ 🕊 🍂🍃🌾 🕊 💧آیا باید بمانم یا برگردم؟ سید حسین معصوم زاده گفت： حاجی خدا وکیلی ما فکر کردیم تو شهید شدی. حالا که نشدی وبال گردن ماشو و با ما بیا. داشت از سرما دندان هایم به هم می خورد. از شرمساری نگاهی از حسرت به دور و بر انداختم. نزدیک ۱۰ نفر از #غواصها به حالت دمر روی #خورشیدی ها افتاده بودند و با امواجی که به ساحل می خورد بالا و پایین می شدند #منطقی و معصوم زاده زیر بغلم را گرفتند و به زور نشاندنم. علی منطقی رفت و از پای یکی از شهیدان، یک جفت فین غواصی در آورد و کرد پاهای من. جدیت آن دو نفر را که دیدم، به حاج محسن اشاره کردم و به آن دو گفتم：بروید و حاج محسن را بیاورید. منطقی با اشاره و تقلید ادای من، تویی آن تاریکی فهماند که حاج محسن نمی تواند جم بخورد و خودش خواسته که بماند. #ادامه_دارد… 🍂______________________ پ.ن： سیدحسین معصوم زاده： آمدیم از حاج محسن پرسیدیم چه کار کنیم؟ تکلیف چیه؟ ما خط رو شکستیم. اینجا هم پاکسازی شده، ولی از نیروی کمکی که قرار بود با قایق بیان، خبری نیست. حاج محسن یه ارزیابی کرد و گفت： آتش دشمن نمی ذاره قایق‌ها بیان. شما اگه میتونید با شنا مجروح ها رو برگردونید.#علی_شمسی_پور رفت و با علی منطقی آمد. شدیم سه نفر و هر سه مجروح. گفتیم：حاج محسن معاون گردانه. اون رو ببریم. تا خواستیم بلندش کنیم گفت：نه دست نزنید، تیر خورده از کتف و از پشتم. برید حاج کریم رو ببرید. حالا ما فکر می‌کردیم آقای #مطهری شهید شده. دیدیم نه، یه کم اونطرف‌تر حاج #کریم بلند شده اما تیر خورده گلوش و خِرخَر میکنه. تیر جوری گردنش رو شکافته بود که یه مشت دست می رفت داخلش. خلاصه آقای مطهری را کشان کشان بردیم ساحل و گشتيم یك جفت فين كه مال یك شهید بود، پاش کردیم. منطقی از این طرف کتفش گرفت و من از اون طرف دیگه و رفتیم داخل آب. …❀ @Karbala_1365🌹 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

🌴🌾🌴🌾 🕊 🌾 🌴 🕊 🌴 🕊 هَفْتادو دوُمِينْ غَوّاصْ👣 💧 #حقیقت_کربلای۴ #قسمت_پانزدهم #صفحه۳۱ 🕊 🍂🍃🌾 🕊 🌾💧ساعت ۳:۳۰ شب بود و تا ساعتی دیگر هوا روشن می‌شد. هنوز بین ماندن و برگشتن مردد بودم که دو نفری با هم هُلم دادن داخل آب. اولین موج که به گلویم خود، آب از داخل زخم تا ته ريه ام رفت و شوری نمک، همراه با سرفه های خونی تا مغزم را سوزاند؛ اما چاره‌ای نبود، باید فین می زدم. فقط سرم نباید زیر آب می رفت.💧 کمی که از ساحل دشمن جدا شدیم معصوم زاده و #منطقی که تا آن لحظه زیر بغلم را گرفته بودند و کمک می‌کردند، یک آن رهایم کردند. معصوم زاده گفت: این دیگه بردن نداره! یکی شان رفت به سمت چپ و آن دیگری به سمت راست و من فکر کردم که خسته شدن و رهایم کردند، اما خیلی زود برگشتند و دوباره زیر بازوهایم را گرفتند. کمی فین زديم و جلو آمدیم. همه طرف آب بود درست مثل وسط دریا. اصلاً ساحل پیدا نبود. معصوم زاده می گفت: از این طرف برویم و #علی_منطقی طرف دیگر را نشان می‌داد. فهمیدم جهت را گم کرده‌اند. به سمتی که مطمئن بودم ساحل #خرمشهر است، چرخیدم و با کف دست روی آب زدم تا جهت را نشانشان بدهم. بالاخره تسليم نظر من شدند. به سمتی که آمده بودیم، فين زدیم. مقداری آمدیم و باز این دو زیر بغلم را رها کردند و رفتند و دوباره آمدند. این صحنه تا چند بار تکرار شد و هر بار من فکر کردم جهت را گم کرده‌اند؛ اما نمی دانستم که هر دو زخمی اند و خسته شده اند و گلوی شکافته من را که می‌بینند بیشتر ناامید می‌شوند. اما انگار وجدان رهایشان نمی‌کرد و دلشان نمی آمد که مرا وسط #اروند رها کنند. توی آن تاریکی، یکباره چشم منطقی به یک باک بنزین قایق موتوری افتاد که روی آب افتاده بود. پیدا بود قایق را زده‌اند. تکه های سوخته قایق، کمی آن طرف‌تر با جریان آب به سمت #خلیج_فارس می‌رفت. منطقی شنا کنان به طرف باک بنزین رفت و آن را آورد و گذاشت زیر شکم من و همانجا گفت：آخیش راحت شدیم از دست این اوسا کریم. توی برزخ بین مرگ و زندگی لبخندی روی لبم گُل کرد. چند متر به راحتی آمدیم که رگبار تیربارچی های دشمن از پشت سر سرعتمان را بیشتر کرد. تیرهای سرخ وزوزکنان به سینه آب می خوردند، کمان می کردند و می رفتند رو به آسمان. هر آن منتظر بودم گلوله ای پشت سرم بنشیند و مغزم را متلاشی کند. نمی ترسیدم ولی نگران این دو #غواص مجروح بودم که صدای رگبار که بلند می شد هر دو سر شان را زیر آب می‌بردند و بعد از چند ثانیه بیرون می‌آمدند. رگبار تیربارها و شلیک آرپی‌جی تمام شد و جایش را به انفجار پی‌درپی #خمپاره روی آب داد. خمپاره‌ها مثل شهاب سنگ از آسمان فرود می آمدند و با انفجارشان روی آب، حجمی از آب بالا می‌رفت و روی سر و صورتمان می‌ریخت. هر چه جلوتر می رفتیم لاشه‌های قایق‌های متلاشی شده خودی بیشتر می‌شدند. قریب یک ساعت بود که روی آب بودیم و فین می زدیم که یکدفعه پاهایمان به گل نشست. هوا هنوز تاریک بود، اما منورها نشان می‌دادند که آب جزر شده و ما باید مسافت زیادی را از داخل گل و لای که بوی ماهی مرده می‌داد، عبور کنیم. سرم گیج می رفت. گلویم از شدت آب شور اروند می سوخت. رمقی در پاهایم باقی نمانده بود. این دو نفر که تا حالا جورم را کشیده بودند، با وجود زخمشان و پاهایی که تا زانو توی گل رفته بود، دیگر نمی توانستند دستم را بگیرند. چاره‌ای نبود به هر شکل باید این ۱۰۰ متر را از میان گل و باتلاق می‌رفتیم. می رفتیم و می‌افتادیم. بالاخره رسیدیم به جایی که مقابلمان پر از #سیم_خاردار و موانع #خورشیدی بود. سیدحسین معصوم زاده گفت：اشتباه آمدیم اینجا جزیره #ام_الرصاصه و ما با دست خودمان آمدیم داخل عراقی ها...😢 …❀ @Karbala_1365🌹 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

🌴🌾🌴🌾 🕊 🌾 🌴 🕊 🌴 🕊 هَفْتادو دوُمِينْ غَوّاصْ👣 💧 #حقیقت_کربلای۴ #قسمت_پانزدهم #صفحه۳۲ 🕊 🍂🍃🌾 🕊 🌾خواستم بفهمانم که نه اشتباه می کنی درست آمدیم، اما نتوانستم. آنجا ساحل #خرمشهر بود و این موانع را عراقی‌ها وقتی که پنج سال پیش خرمشهر را تصرف کرده بودند ایجاد کرده بودند. معصوم زاده گفت： شما همین جا بمانید من برم جلو ببینم چه خبره!! به سختی رفت و بعد از چند دقیقه آمد و گفت معلوم نیست کی به کیه. اینجا عراقه و ایران، هر جا هست حرف اولش خالیه و پشت این خاکریز کسی نیست. روی زانو با آرنج چند متر جلوتر رفتیم. من به آنها بفهماندم که راه را درست آمدیم و همین را باید ادامه بدهیم. این ۱۰۰ متر بسیار سخت‌تر از ۹۰۰ متر داخل آب بود. گاهی روی گل می غلتیدیم و گاهی سینه‌خیز می رفتیم و کم کم داشت راه نفسم بسته می‌شد و در هر قدم، یک گام به مرگ نزدیک تر می شدم، رسیدم به جایی که مثل یک تکه چوب خشک افتادم. #منطقی با التماس گفت：کریم به امام زمان قسمت می دهم که این چند متر رو بیا...✨ می خواستم اما نمی‌توانستم. زمان برایم متوقف شده بود. دوباره توی دلم #شهادتین را گفتم. علی چند متر دستم را روی گل کشید. او هم خسته شده بود. می‌افتاد و باز بلند می‌شد و دستم را می کشید. تا باتلاق تمام شد و یک آن هر دو پشت خاکریز افتادیم. در این فاصله، معصوم زاده بازهم جلوتر رفته بود تا اطمینان پیدا کند که اینجا خط خودی است نه دشمن. به هوش که آمدم تو اورژانس بودم. کنارم سید حسین معصوم زاده و علی #منطقی نشسته بودند و کسی داشت زخمشان را می بست. خمپاره دشمن هم یک ریز دور و اطراف اورژانس می‌خورد. پرستاران گلوله و خون را ار دور گلویم پا کرده بودند. اما از سرما می لرزیدم. چند پتو رویم کشیدند. چشمم به ساعت غواصی ام افتاد. به سیدحسین اشاره کردم که ساعت را باز کن. همین کار را کرد و پرتش کرد یک گوشه. بهم برخورد. خواستم داد بزنم：اون بیت الماله که یکی قیچی به دست آمد و لباس غواصی ام را پاره کرد و کارت و پلاک شناسایی را که زیر آن داشتم، به فردی دارد که از واحد تعاون لشکر، مسئولیت ثبت اسامی مجروحان و #شهدا را داشت. وقت نماز صبح بود. خاک خشک شده لای موهای سرم را ریختم و با کف دست روی آن زدم و تیمم ‌کردم ولی نمازم را بی کلام، با زبان دل خواند. نماز که تمام شد، یاد شبهای گذشته و نمازهای جماعتی افتادم که با #غواصان می‌خواندیم.✨ #اشک چشمانم را پر کرد.💔💧 گلویم پاره بود. در دلم روضه #حضرت_علی_اصغر تازه شد و منقلب شدم و از هوش رفتم...🍂 #پایان_موج_نهم_کتاب …❀ @Karbala_1365🌹 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

. 🌴🌾🌴🌾 🕊 🌾 🌴 🕊 🌴 🕊 هَفْتادو دوُمِينْ غَوّاصْ👣 💧 #راهکار_اشک 💧 #قسمت_هجدهم #صفحه۳۹ 🕊 🍂🍃🌾 🕊 ✨همه توی یک زیرزمین در حسینیه همدانی های مقیم #مشهد جا شدیم. شب در هوای گرفتن شفای یکی از #غواصها _حمیدحمیدزاده_ که در بمباران #سدگتوند قطع نخاع شده بود، در یکی از حجره‌های داخل #حرم جمع شدیم، دعا خواندیم، اشک ریختیم و سینه زدیم. تا جایی که سروصدای ما، آرامش حرم را به هم ریخت و چند نفر از خدام آمدند و گفتند："اگر می‌خواهید سینه بزنید، برید توی حیاط." و خیلی محترمانه بیرونمان کردند. بههمان برخورد. طوری که چند نفر این تعبیر را داشتند که：امام رضا شفا که نداد هیچ ، جوابمان هم کردند. حرف پخته‌ای نبود. فردا یکی ازهمان خدام آمد جلوی حسینیه همدانی ها و بدون هماهنگی قبلی گفت：شما مهمان حضرت هستید. تشریف بیارید برای ناهار. آن دو_سه نفر که فکر می‌کردند امام رضا با ما قهر کرده، شادی کنان گفتند：امام رضا آشتی کرد. این هم نشانه اش. البته نه جواب کردن مادر آن شب و نه وعده ناهار امروز، هیچ کدام نشانه قهر و آشتی امام نبود. اما خُب عده ای دل نازکی داشتند. بعد از این ماجرا، دوباره در حجره ای اجتماع کردیم. اینبار هر کس در حال و هوای خودش بود. درست مثل خلوت شبهای #سدگتوند و آن شب زنده داری های بی تکلف که به قول #علی_منطقی منورها تا صبح می سوختند؛ اما لو نمی رفتند. #منطقی اینجا هم دست از شیطنت برنمیداشت. از حرم که برگشتیم، بساط کُشتی در زیرزمین به پا شد و بعد که بچه ها حسابی عرقشان درآمد، #علی_شمسی_پور شروع کرد نی زدن و مسعود اسدی دوبیتی‌های باباطاهرعریان را خواند： به صحرا بنگرم صحراتِه وینُم به دریا بنگرم دریاتِه وینُم به هرجا بنگرم کوه و درو دشت نشان از قامت رعناتِه وینم ✨🍃 به این مصرع آخر که رسید، علی منطقی با دست اشاره به قدبلند من کرد و دو_سه بار گفت："قامت رعناتو بینم؟! " و تا دستم به لنگه دمپایی رفت، دستش را جلوی صورتش کج کرد و گفت： "بشکند این دست که نمک نداره. اگه من و سیدحسین تورو با این قد و بالای رعنا، یک کیلومتر توی #اروند نمی‌کشیدیم، امروز مزدمان لنگه دمپایی نبود. ❣یک شب همین #علی آنچنان در هوای دوستان #شهید سوخت که نه از گریه، که از نعره های جانسوزش، زائرینی که در طبقه بالای حسینیه همدانیها بودند، ریختن پایین که：چه خبره؟ چی شده؟چه اتفاقی افتاده؟ علی منطقی در اوج گریه ای که از سر صدق و اخلاص بود، یکباره با همان صورت پر از #اشک💧 به پیرمرد معترضی که جلوی اتاقمان ایستاده بود گفت：پدر جان اگر به شما خبر بدهند که همه برادرانتان باهم یکجا شهید شدن، آتیش نمی‌گیرید؟!💔🍂 علی دروغ نگفته بود. او در حسرت دوستان شهیدش که مثل #برادر و بلکه نزدیکتر از برادر بودند، می‌سوخت.❣ اما این حرف را با نمکی از شیطنت جوری گفت که پیرمرد با او همدردی کرد و با اعتراض به ما گفت：خب چرا این وقت شب به این بنده خدا خبر #شهادت برادراشو دادین؟ به صورت پر از اشک منطقی، گره خنده افتاده بود. پیرمرد شک کرد. همین که خنده علی و بقیه بچه‌ها آشکارتر شد، پیرمرد عصبانی شد و گفت： مثل اینکه همه شما دیوانه‌ای به جای حسینیه همدانی ها، برید دارالمجانین(دیوانه خانه).😏😠 🌸از مشهد که برگشتیم در مسیر #اراک سری به استاندار قبلی همدان _ دکتر صالح مدرسه ای _ زدیم که استاندار اراک شده بود. تا جمع ما را دید، یادشب عملیات #کربلای۴ افتاد که با امام جمعه مان آمده بود. تا خاست خاطره آن شب را برایمان یادآوری کند، رئیس دفترش پیغام داد که：حاج آقا! بازدید از کارخانه دیر شده. استاندار گفت：اینها دوستان من هستند و از جبهه آمده اند. همه شون با من میان بازدید. و ما که تا دیروز توی حجره #حرم راهمان نمی‌دادند، مثل همراهان و مشاوران استاندار، کلاه ایمنی بر سر گذاشتیم و از کارخانه های صنعتی در حاشیه شهر اراک بازدید کردیم😌 و از همان جا بعد از ناهار عازم دزفول شدیم... …❀ @Karbala_1365🌹 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄