هر کس به گونه‌ای خود را میخواهد به خدا نشان دهد. مثل زمین فوتبالی که همه بازیکن‌ها دست بالا کرده و داد و فریاد میکنند که توپ را بده به من.
ما هم در این دنیا با کارهایمان داریم خود را به خدا نشان میدهیم. حالا یکی متوجه هست و به خدا می‌گوید؛ آخدا چی میشه یبار هم کارت بهم بیوفته و ازم کار بخوای.
اما با کار‌های بد و معاصی رفته رفته ضعیف تر می‌شویم تا جایی که قدرت حمل توپ را از دست میدهیم.
تورا دوست دارم ولی نه برای زیباییت
چرا که زیبارویان جز زیبایی هیچ ندارند
نه بهتر بگویم واقعی تر بگویم دوستت دارم چون زیبایی
از آن زیبایی که به مرگ معنا می‌بخشد
چرا که به زندگی معنا می‌بخشی
در من زندگی میکنی
زندگی را با تو قسمت کرده ام
چون با حضورت به زندگی م وزن می‌دهی حاضرم به خاطرت از زندگی چشم بپوشم.
سومین روز از پاییز ۱۴۰۱
