🔰 قرآن متضمن چگونگی رفتار با قدرت مداران عالم است 📜 khl.ink/khat | #آخرین_خبر

🔰 داستان آمریکا، یک جامعه انحطاط زده 📜 khl.ink/khat | #به_صرف_کتاب

🔰 ارزش انسان در نزدیکی با خداوند است نه صاحبان مقام و قدرت 📜 khl.ink/khat | #تفسیر

🔰 به بیگانگان نمیشود اعتماد کرد 📜 khl.ink/khat | #حدیث_زندگی

🔰 آقای کارتر! جواب مملکت‌هایی که به ویرانی کشیدید را چه بدهیم؟ 📜 khl.ink/khat | #کلام_امام_نقشه_راه_انقلاب

🔰 فریب لبخند و وعده‌های دروغ دشمن را نخوریم 📜 khl.ink/khat | #خطبه_های_انقلاب

📝 «شلیک کاغذی به ذهن و معیشت مردم» 🔹️چهارصدوهشتادوهشتمین شماره‌ی هفته‌‌نامه‌ی خط‌حزب‌الله با سرمقاله‌ای با عنوان «شلیک کاغذی به ذهن و معیشت مردم» منتشر شد. 🔍 خط‌حزب‌الله را از اینجا بخوانید. 💻 @Khatt_khamenei

📝 یاداشت نامه | شلیک کاغذی به ذهن و معیشت مردم (بخش اول) 🔹دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، جمعه‌ی هفته‌ی گذشته در مصاحبه با شبکه‌ی فاکس‌بیزینس مدّعی شد که دیروز نامه‌ای خطاب به رهبر جمهوری اسلامی ایران نوشته و در آن، موضوع مذاکره را مطرح کرده است. این خبر، بلافاصله، تیتر اصلی بسیاری از رسانه‌های جهانی شد و فضای خبری جهان را تحت تأثیر خود قرار داد. همه منتظر بودند که طرف ایرانی به این خبر واکنش نشان دهد و چیزی درباره‌ی آن بگوید. نماینده‌ی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل ــ مستقر در نیویورک ــ دریافت چنین نامه‌ای را تکذیب کرد. همان روز، یک مقام دولتی آمریکا در مصاحبه با الجزیره گفت که این نامه نوشته شده ولی هنوز ارسال نشده است! روز دوشنبه نیز، علی‌رغم گذشت چهار روز از زمان ادّعایی ترامپ، سخنگوی وزارت امور خارجه‌ی کشورمان اعلام کرد نامه‌ای از سوی آمریکا دریافت نشده است. 🔸واکنش هوشمندانه یک روز پس از ادّعای ترامپ، مسئولان و کارگزاران نظام به طور معمول و سالانه به دیدار رمضانی رهبر معظّم انقلاب اسلامی رفتند. ایشان، در این دیدار، بدون نام آوردن از ترامپ و یا اشاره به نامه‌ی ادّعایی، به این موضوع اشاره کردند و پاسخی اجمالی به این قضیّه دادند و البتّه افزودند که ممکن است بعداً به شکل تفصیلی به آن بپردازند: 🔹«اینکه بعضی از دولتهای قلدر ــ واقعاً بنده هیچ تعبیری مناسب‌تر برای بعضی از شخصیّت‌ها و رؤسای خارجی، جز همین کلمه‌ی «قلدر» سراغ ندارم ــ اصرار به مذاکره میکنند، مذاکره‌ی آنها برای حلّ مسائل نیست، برای تحکّم است. [میگویند] مذاکره کنیم تا آنچه را که میخواهیم، بر طرف مذاکره ــ که آن طرف میز نشسته ــ تحمیل کنیم؛ اگر قبول کرد که چه بهتر، اگر قبول نکرد جنجال راه بیندازیم که اینها از میز مذاکره فاصله گرفتند، از پای میز بلند شدند! این تحکّم است. مذاکره برای آنها راهی است، مسیری است برای طرح توقّعات جدید. مسئله فقط مسئله‌ی هسته‌ای نیست که حالا راجع به مسائل هسته‌ای صحبت کنند؛ توقّعات جدیدی را مطرح میکنند که این توقّعات جدید از طرف ایران قطعاً برآورده نخواهد شد؛ [مثلاً] راجع به امکان دفاعی کشور، راجع به توانایی‌های بین‌المللی کشور، که فلان کار را نکنید، فلان کس را نبینید، فلان جا نروید، فلان چیز را تولید نکنید، برد موشکتان از آن فلان قدر بیشتر نباشد! مگر کسی میتواند اینها را قبول کند؟ مذاکره برای این چیزها است. و البتّه اسم مذاکره را هم تکرار میکنند برای اینکه حالا در افکار عمومی یک فشاری ایجاد کنند که بله، [این] طرف حاضر است برای مذاکره، شما چرا حاضر نیستید؟ [این] مذاکره نیست؛ تحکّم است، تحمیل است. علاوه‌ی بر جهات دیگری، که حالا جای بحثش اینجا نیست و بنده هم امروز قصد ورود در این مسئله ندارم؛ حالا یک وقتی ممکن است در یک جاهایی بحث کنیم؛ لکن اجمالاً مسئله این است.» 🔸نقطه‌ی عطف طرّاحی آمریکا بخش عمده‌ی آنچه رهبر معظّم انقلاب روز شنبه در پاسخ فرمودند، از منظری جدید نبود. ایشان در دیدار نوزدهم بهمن سال جاری، برای اوّلین بار پس از روی کار آمدن دولت ترامپ، به موضوع مذاکره با آمریکا پرداختند و مخالفت خود در این مورد را اعلام کردند. ایشان در آن سخنرانی که با تیتر و عنوان «دلیل: تجربه!» مشهور شد، دیدگاه حلّ معضلات و مشکلات کشور از طریق مذاکره با آمریکا را غلط خواندند و با اشاره به تجربه‌ی برجام فرمودند: «مذاکره کردیم، امتیاز دادیم، کوتاه آمدیم، امّا نتیجه‌ای را که مقصودمان بود به دست نیاوردیم؛ همین معاهده را هم با همه‌ی این نقصهایی که داشت، طرف مقابل باز خراب کرد، نقض کرد، پاره کرد. با یک چنین دولتی مذاکره نباید کرد؛ مذاکره کردن عاقلانه نیست، هوشمندانه نیست، شرافتمندانه نیست.» 🔹آنچه در پاسخ اجمالی رهبر انقلاب قابل تأمّل است و به نظر می‌رسد که نکته‌ی اصلی و رمز بازی دولت ترامپ است، مسئله‌ی «فشار به افکار عمومی» است. شواهد و قرائن زیادی برای اثبات این هدف آمریکایی‌ها وجود دارد امّا به نظر می‌رسد اصلی‌ترین دلیل آن، نوع حرکت و اقدام ترامپ است. 🔹در عالم سیاست و دیپلماسی، پیغام‌ها، نامه‌ها و حتّی بخشی از مذاکرات در سکوت خبری و دور از چشم رسانه‌ها و دیگر بازیگران انجام می‌شود؛ این شکل از کار، طبیعی و منطقی هم هست، چرا که وقتی دو طرف بخواهند مذاکره‌ی جدّی کنند و به نتیجه برسند، باید از جنجال و هیاهو دور باشند. در هر مذاکره و تعاملی، رقبا و دشمنانی نیز وجود دارند که با انگیزه‌های مختلف به دنبال تضعیف و یا اثرگذاری بر روند مذاکرات هستند؛ لذا یک علّت دیگر حرکت با چراغ خاموش در میدان دیپلماسی، ممانعت از سنگ‌اندازی و اثرگذاری طرف‌های جانبی است. 📝 ادامه👇