‏دوس ندارم کسیو از دست بدم ولی اگه کسی بخواد از دستم بده خیلی کمکش میکنم، خیلی خیلی زیاد.

من موقعی که باید ناراحتیمو نشون میدادم خندیدم. موقعی که باید میرفتم یه دلیل برای موندن پیدا کردم. موقعی که باید جا میزدم اصرار کردم که حتی خسته‌ام نشدم. موقعی که نیاز به کمک داشتم وانمود کردم همه چیز روبه راهه. من از یه‌ جایی به بعد دیگه خودم نبودم ولی مشکل این نیست؛ مشکل اینه الان که میخوام خودم باشم کسی باورش نمیشه‌.

اینکه زندگی نیس.

بعضی وقتا انقدر پُرم، قطره قطره میچکم روی زمین.

‏شما بیا جای من زندگی کن اگه تونستی خوشحال باشی من قول میدم تا اخر عمرم دیگه غصه نخورم(:

‏واقعیت اینکه حرف زدن از غصه‌ها چیزی ازش کم نمیکنه که هیچ، یه عذاب وجدان و پشیمونی هم میاد روش.

راسیتش خیلی دلم گرفته.

باور كنى يا نه منم ناراحت ميشم،مودم بد ميشه،ميشكنم،ترحم برانگيز ميشم و دلم يه بغل ميخواد،باورت بشه يا نشه منم واسه ى درد قلبم گريه ميكنم،داد ميزنم و خودمو رها ميكنم،منم حق دارم بابت حرفا غمگين بشم،كينه به دل ببرم و تا ابد و يک روز چيزى رو يادم نره.

یکم!؟

‏حس اضافی بودن بدترین حسه، اینکه حس کنی مال هیچکس و هیچ جا نیستی خیلی بده.

من قبول کردم تنهام ولی خوشم نمیاد یادم بندازین.

کاش قدرتو بیشتر میدونسم(:💔