کاش وقتی غم میاد سراغتون یاد من نیوفتید(:

جدیدا تنها راهی که دارم سکوت کردنمه ، نه میتونم از چیزایی که تو ذهنمه حرفی بزنم ، نه از اتفاقایی که پشت هم داره میوفته فوت عزیزم رفتن یه بیمعرفت بحث با رفیق همه چی درهم شده ، هیچی رو اصول خودش پیش نمیره و داره بهم بیش از اندازه فشار میارن ، از چیزی که تو ذهنمه میترسم ، دست به کاری بزنم که نباید . . .

دنبالم نگرد من خودمم خودمو پیدا نمیکنم.

شَرحی زِ حال و حالی زِ شَرح نیست.

زِ وقتی که رفتی شکسته بالم.

امروز نشستم جلو اینه به خودم نگاه کردم نگاه نگاه نگاه و تنها کاری که میتونسم بکنم سکوت بود ، چیزی برای گفتن نداشم ، چی به خودم میگفتم! یه ادم خسته و پر از حس ناتوانی فقط میدیدم به خودم امید میدادم!؟ میگفتم درست میشه! تا کی دروغ بگم به خودم!؟ تا کی سر خودمو شیره بمالم!؟ تا کی!؟

«ادم!؟ یک توده‌ عمیقِ غم.»

کاش یکی بود تا خودِ صبح حرف میزدیم(:

از مرور خاطرات متنفرم.

من خودمم دیگه نمیتونم خودمو تحمل کنم.

که من از ان‌همه جوانی تنها، گریستن را میدانستم.

کاش یهو نزنم همه چیو خراب کنم(: