نمیدونم چرا ولی هرچقدم بخای بیخیال همه چیز بشی و به راهت ادامه بدی، بازم یچیز هست که از پا درت بیاره.

کاش میشد لاشی پسند نباشیم.

هیچوقت ما ادمای خوبی نبودیم همیشه تظاهر میکردیم و هرچقدر نقشمون رو پر رنگ تر بازی میکردیم بیشتر میتونستیم ادمارو گول بزنیم و تسلط بهتری داشتیم،هرکی دایره الغات بهتری داشت تو جذب کردن ادما موفق تر بود،کسی که نرم تر صحبت میکرد دیگران بیشتر دوسش داشتن ،افراد دیگه هم بودن چون با کسی صمیمی نمیشدن و سرشون تو کار خودشون بود و اجتماعی نبودن فکر میکردن ادمای مزخرفین،هرکسی هر طوری بود داشت نقششو بازی میکرد،نیومده بودن ادمارو گول بزنن اما اینطور بنظر میرسید،هرکسی یه نقشی رو بازی میکرد،بعضی ها نفرت انگیز بودن و بعضی ها ساده و بعضی ها دوست داشتنی،اماهیچکدوم خود واقعیشون نبودن،از خودشون فرار میکردن و به شخصیت خیالیشون پناه میبردن تا شاید مورد رضایت و توجه ادما قرار بگیرن،اما همه چیز انقدر ساده نبود بلاخره یه جایی تموم میشد.

گاهی برای اینکه به بازی گرفته نشید خودتون باهاشون بازی کنید.

من تو رو فراموش نکردم تو هم منو فراموش نکردی ما فقط وانمود به فراموشی میکنیم.

و من انسانی خسته انسانی تنها گاهی وقت ها میخواهم بروم بروم به جایی دور ، دور تر از این انسان‌ها‌. به جایی دور برای ارام مُردن.

_

من دلتنگ چیزایی‌ام که دیگه هیچ‌وقت نمیخوام دوباره داشته باشمشون.

من و دلتنگی باهم خوبیم، بدون تو.

‏دو جور بی‌حوصلگیم داریم، توی یکیش دوس داری یه کاری انجام بدی و حوصله‌ت نمیشه، توی دومی نه دوست داری کاری انجام بدی و نه حوصلشو داری، درست مثل مرده روی تخت با چشمایی باز مونده به سقف!

کاش بیای و هی نری.

مزخرفه، منو تویی که ساعتها باهم حرف میزدیم الان حتی به اندازه چند دقیقه هم نمیتونیم با همدیگه حرف بزنیم، همه چی تغییر کرده.