اگه گفتین اینجا کجاست؟ اینجا گروه دوستانی هست که توی کارگاه «ارتباط موثر با کودک» شرکت کردن😍 یه جمع دوستانه و خودمونی که سوالاتشون رو هم مستقیم از سرکار خانم خدابنده‌لوی عزیز می‌پرسن😊

مامان خانمی و بابایی مهربون اگه کارگاه اول رو از دست دادی و آنلاین نبودی، هنوز فرصت هست. درسته الان دیگه مبلغ ودیعه برنمی‌گرده چون جلسه‌ی اول رو آنلاین نبودین، اما بازم یه جورایی رایگان حساب میشه، چه طوری؟👇 🎯دو جلسه کاربردی و مفید کارگاهی 🎯یه گروه با پشتیبانی 🎯جواب سوالات توسط استاد کارگاه انصافا ارائه‌ی این خدمات با این قیمت، رایگان حساب نمیشه؟ 🤷‍♀

┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ 🟣 ماجرای شنیدنی اقدامات سید ابراهیم رئیسی در آستان قدس رضوی 🟡 سید ابراهیم رئیسی دائم به مناطق محروم و حاشیه شهر مشهد سر میزد و به اوضاع فقرا رسیدگی می‌کرد 🥺 #شهید_جمهور_رئیسی #قسمت_هشتم 🔹قصه قهرمان ها🔸 ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَعَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَصْحابِ الْحُسَیْن امروز به نیابت از شهید دکتر مسعود علی‌محمدی به امام حسین علیه‌السلام سلام می‌کنیم و ثواب مادرانه‌های امروزمان را به این شهید عزیز هدیه می‌کنیم. #دوپینگ_مادرانه ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

سلاااامممم از پنجاهمین روز از پاییز هزار رنگ🍁🍂🍁🍁 اصلا چیه این پاییز... همش با آدم خاطره بازی می‌کنه😇 یکی از دوست داشتنی‌ترین خاطرات من از پاییز، وقتایی بود که بعد از ظهری بودم و وقتی از مدرسه می‌رسیدم خونه، همیشه یه قابلمه روی چراغ علاءالدین بود. گاهی توش شلغم بود گاهی لبو و گاهی هم هویج و من عاشق اون لحظه‌ای بودم که اون بخارِ خوش‌بو به صورت یخ زده‌ام میخورد...😊 یه لحظه‌هایی رو دیگه هیچ جوره نمیشه تجربه کرد.😔 مثل لحظه‌ی کودکی هر بچه برای پدر و مادر...

یادمه یه بار وقتی هنوز محمدحسین به دنیا نیومده بود، با علیرضا و یه توپ رفته بودیم پارک عاشق این بود که یه توپ رو به قول فوتبالیست‌ها بکاره روی زمین، بره عقب و بعد با شتاب بیاد و توپ رو محکم شوت کنه⚽️ یه بار قبل از شوت کردنِ علیرضا، یه پسر بچه با سرعت اومد و توپ رو شوت کرد. علیرضا بعد از اینکه از بُهت دراومد، با شدت شروع به گریه کرد. هر چی بهش میگفتم اشکال نداره، بیا دوباره شوت کن و... فایده‌ای نداشت و گریه‌ش آروم نشد. بالاخره با وعده خوراکی و تاب بازی ساکت شد و برگشتیم خونه.😮‍💨

این ماجرا تقریبا فراموشم شده بود تا چند وقت قبل که شبیه این اتفاق برای محمدحسین افتاد. اما این‌بار من مامان پروین چهار پنج سال قبل نبودم و مجهز بودم به سلاح آگاهی... پس بهش نگفتم: گریه نکن نگفتم: عیبی نداره نگفتم: دوستت بود در حالی که بغلش کرده بودم، فقط گفتم: حق داری مامان جان ناراحت باشی، منم جای شما بودم ناراحت می‌شدم. بهتر بود اون پسر بچه ازت اجازه بگیره و بعد به توپت شوت بزنه😊 و خیلی زودتر از اون چیزی که باید گریه‌اش تموم شد و قطعا حالش خوب بود از درک شدن😊