داریم روی لب همه عجّل فَرَج،ولی... دل ها برای آمدنش بیقرار نیست... 🍁

ناصر عبداللهی🍁

آخرپاییز نزدیک میشود وهمه دم میزنند از شمردن جوجه ها اما تو بشمار تعداد دلهایی را که بدست آورده ای و تعداد لبخندهایی که بر لب نشاندی امیدوارم ادامه روزهای پایانی پاییز براتون پراز خش خش آرزوهای قشنگ باشه 🍁 ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌

🌷یا صاحب الزمان(عج)🌷

سعی کنید چیزی را به دل نگیرید، آنچه که آدمها درباره شما می گویند، بازتابی از خودشان است، نه شما ...!💪💪😊😊👌👌 .

قسمت پنجاه: از این قسمت به بعد راوی داستان زینب ،دختر شهید است! سرزمین غریب نماینده دانشگاه برای استقبالم به فرودگاه اومد ... وقتی چشمش بهم افتاد، تحیر و تعجب... نگاهش رو پر کرد ... چند لحظه موند ... نمی دونست چطور باید باهام برخورد کنه... سوار ماشین که شدیم ... این تحیر رو به زبان آورد ... - شما اولین دانشجوی جهان سومی بودید که دانشگاه برای به دست آوردن شما اینقدر زحمت کشید ... زیرچشمی نیم نگاهی بهم انداخت ... - و اولین دانشجویی که از طرف دانشگاه ما ... با چنین حجابی وارد خاک انگلستان شده ... نمی دونستم باید این حرف رو پای افتخار و تمجید بگذارم ... یا از شنیدن کلمه اولین دانشجوی مسلمان محجبه، شرمنده باشم که بقیه اینطوری نیومدن ...ولی یه چیزی رو می دونستم ... به شدت از شنیدن کلمه جهان سوم عصبانی بودم ... هزار تا جواب مودبانه در جواب این اهانتش توی نظرم می چرخید ... اما سکوت کردم ... باید پیش از هر حرفی همه چیز رو می سنجیدم ... و من هیچی در مورد اون شخص نمی دونستم ... من رو به خونه ای که گرفته بودن برد ... یه خونه دوبلکس ... بزرگ و دلباز ... با یه باغچه کوچیک جلوی در و حیاط پشتی... ترکیبی از سبک مدرن و معماری خانه های سنتی انگلیسی ... تمام وسایلش شیک و مرتب ... فضای دانشگاه و تمام شرایط هم عالی بود ... همه چیز رو طوری مرتب کرده بودن که هرگز ... حتی فکر برگشتن به ذهنم خطور نکنه ... اما به شدت اشتباه می کردن ... هنوز نیومده دلم برای ایران تنگ شده بود ... برای مادرم ... خواهر و برادرهام ... من تا همون جا رو هم فقط به حرمت حرف پدرم اومده بودم ... قبل از رفتن ... توی فرودگاه از مادرم قول گرفتم هر خبری از بابا شد بلافاصله بهم خبر بده ... خودم اینجا بودم ... دلم جا مونده بود ... با یه علامت سوال بزرگ ... - بابا ... چرا من رو فرستادی اینجا؟ ادامه دارد..... 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🍁 آنگونه دلـم سوخت زِ داغِ غـمِ هجران هر جا سخن ازعشق که شد آه کشیدم ظلمت زده بـر شعرِ مـن از دردِ جدایی بـر دفترِ خـود عکسِ تـو را ماه کشیدم بـر لـوحِ دلم بعدِ تـو ای همنفسِ مـن از بی کسی و غربتِ خود، چاه کشیدم آنـقدر دویدم بـه سرِ کوی تو ای جـان بـر بـغضِ دلـم ،عاشـقِ در راه کشیدم هـر گـاه که در خاطرِ من یـادِ تو آمد از عـمقِ دلـم بغـض کـنان آه کشیدم... 🍁

یا اَنیسَ مَن لااَنیسَ لَه