مرگ بر مرگِ ناگهانیِ صد هزار زندگی
در یکی دو ثانیه...
با سقوط ِ علم از آسمان
هدایت شده از ᴍَᴀʟɪُ /مَــلِیُّ
جمعِ غُصه های عالم جمع بود
فقط همین جُمعه کم بود ...!
شب دوباره همانیم
آزرده، غمگین، تنها و ترسیده از دنیا!
حتی اگر تمام روز، در قویترین حالات ممکن یک انسان زیسته باشیم.
ᴍَᴀʟɪُ /مَــلِیُّ
پیکرِ بیجان خود را تا آخرِ هفته میکشیم..
میرسد کِی؟! پس زمانِ اندکی آسوده بودن؟