پایان فصل اول: یکی از آثار نورانیت فرقان است، که آدمی می تواند حقایق را از اباطیل تشخیص دهد؛ آیا می شود به نور رسید و جز خدا دیگری را ندید؟ و يا به آرامش کامل و سعادت مطلق رسید، سعادتی که ما را هم ردیف اولیاءالله قرار دهد؟خوب بنگریم غیر ممکن نیست زیرا تاریخ گواهی می دهد; اما حقير که دست به قلم بردم و می خواهم اثری از خود به یادگار بگذارم، کار را بر خود سخت و دشوار نمودم، زیرا عمر خود را در بدست آوردن سعادت قرار ندادم; البته ناامید نیستم و همین که احساس حقارت و عقب افتادگی می کنم، به رحمت الهی امیدوارم، که بتوانم از آب کوثر بنوشم. 13/4/1386 + نوشته شده در یکشنبه بیست و چهارم آبان ۱۳۹۴ساعت 19:59 توسط مازيار افروخته لنگرودي

ادامه راهي به سوي نور(فصل دوم:دل نوشته ) معرفت وشناخت در زندگی بسیار مهم است; شناخت نسبت به خیلی چیزها، که شاید مهمترین آنها معرفت به خدا، معرفت نفس، معرفت نسبت به فرستادگان خدا و آنچه ازجانب ذات اقدسش نازل شده و...اگر انسان معرفت پیدا کند که جاهل است و به جهل خود آگاه گردد؛ این، بزرگترین توفیق هاست. بسیاری ازافراد ویا ماها فکر می کنیم، نسبت به اصول دین ویا احکام شرعی ویا حتی اخلاق وادب، خود عالم هستیم و بدون اینکه خوب تفکّر و تحقیق نماییم، به روش خود در زندگی ادامه می دهیم. البته عوامل دراین مورد، گوناگون است که می تواند مورد بررسی قرار گیرد. انسان گاهی به علت سرگرم بودن به لهو و لعب های دنیا ولو چیزهای حلال، اصل زندگی خود را فراموش كرده و مانند انسان کور ویا گنگی می شود که اگر خورشید را جلوی چشمش بیاورند، خود را به نادانی زده و آن را انکارمی کند و حتی حاضر نیست درمورد یک حقیقت تأمل و تفّکر ویا تحقیق نماید ویا گوش به حرف عالمی بدهد، زیرا نسبت به لهو و لعب ها دلبستگی پیداکرده و نمی تواند ازآنها چشم بپوشد، تا فراغت برای تأمّل کردن حاصل شود! ازاینرو به خوشگذرانی ادامه داده، تازمانیکه ضربه ای می خورد؛ و باید بداند که کار به این ضربه تمام نمی شود، بلکه مقام و منزلتی را از دست داده است که جبران آن مشکل ویا حتی غیرممکن است; واگربخواهد راه تکامل را بپیماید، کار دشوار، و باید زحمت بیشتری متحمل گردیده و آزمایشهای سنگین تری را پشت سر نهاده تا پس از پیروزی، هویّت خود را بازیابد. پس چقدرخوب است، انسان قبل ازمبتلاشدن به شقاوت، مراقبه را ازدست نداده و در مورد نادانی خود فکری نموده و آنچه می داند عمل نمايد، که این عمل خود، انسان را متوجه نادانی می نماید و درنهایت باعث به خود آمدن و پیمودن راه تقوی می شود.

+ خروجی‌های #دانشگاه و اینکه چه کسانی، چه چیزی را در ذهن دانشجو ایجاد می‌کنند، برایشان مهم است. سال ۲۰۰۷ توماس فریدمن، روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر آمریکایی در مقاله‌ای به موضوع ایران پرداخت و برای ایجاد تغییر رفتار ایران، یک پیشنهاد داد: ...لازم نیست آمریکا به #ایران لشکرکشی کند؛ باید روابط خود را با ایران گسترش دهد و سفارت‌خانه خود را در تهران بازگشایی کند. این سفارت پیش از هر چیز باید ۵۰ هزار ویزای دانشجویی به جوانان برای تحصیل در دانشگاه‌های آمریکا بدهد؛ «فقط» این کار را بکنید و شاهد ایجاد شگفت‌آورترین بحث‌ها در داخل ایران باشید. این اساتید برگشته‌اند و در دانشگاه مشغولند و فکر مخالفی را بر نمی‌تابند. لینک مقاله: https://www.nytimes.com/2007/01/31/opinion/31friedman.html ویراستی: https://virasty.com/Mghafari_ir/1693301731522572382

ادامه فصل دوم: در دوران کودکی و حتی نوجوانی آدمي خیلی خام و بی تجربه بوده و از بسیاری مسائل آگاه نمی باشد و در یک جهالت ناخواسته به سرمی برد و معمولاً سرگرم یکسری لهو و لعب های حلال و حرام می گردد; البته دراین دوران دارای فطرتی پاک و زنده بوده که او را تا اندازه ای از گناه و فسق دور نگه می دارد، ولی همة اینها دارای مراتبی بوده که ممکن است کسی جنبه های مثبت ویا منفی خود را افزایش و یا کاهش دهد. دراین دوران بزرگترها و خانواده ها مسئولیت بسیارسنگینی دارند و دراین دوران باید پایه های عقیدتی، اخلاقی و دینی فرزند را با آموزش و پرورش اصولی، محکم نموده تا زمانیکه، خودش راه را پیدا کرده و قدرت انتخاب و تصمیم گیری درست را بدست آورد و تحت تاثیر وساوس شیاطین و رفتار غلط بعضي اطرافیان و گفتار جاهلان قرار نگیرد. کسی مي گفت : فرزندم ازمن اجازه خواست تا به جشن یکی از دوستانش برود؛ من وی را آزاد گذاشتم، لکن سفارش کردم که اگر مجلس خلاف شرع باشد آنجا را ترک نماید; بعد از او پرسیدم که چگونه بود؟! اظهارداشت: مجلس غیرشرعی بود، ولی من قدرت ترک آنجا را نداشتم. حال باید برای تربیت فرزندان فکری کرد، تا کار به آنجا کشیده نشود، البته هرکسی در هر سنی باید به فکر خود باشد؛ انسان از هر زمانی که متوجّه حقیقت زندگی می شود، باید چنان خود را بسازد و چنان از گناهان دوری کند، تا اولاً مورد هدایت خاصّ خدا قرارگیرد و ازنعمت فرقان برخوردار گردد؛ثانیا براثرتقوی شخصیتی برای خود بسازد که هیچ شیطانی چه ازجنّ و چه از انس جرئت نکند او را دعوت به گناه نماید؛ اما اگر خودسازی دیر صورت بگیرد، مقابله و مبارزه با شیاطین و دنیادوستی و نفس پرستی بسیار مشکل و گاهی غیرممکن خواهدبود. پس آن کس که این مکتوب را می خواند؛ بداند که حقیر چه از روی تجربه و چه از روی عنایت الهی به چنین حکمتی به طور جزئی رسیدم و بدینوسیله به دوستان و طالبان حقیقت منتقل می نمایم؛ تا آنها به فکر خود باشند. وبايد دانست که هرچه بگذرد و از عمل صالح توأم با ايمان خبري نباشد، کار مشکل تر و سعادت دورتر می شود و گواه اين مطلب سورة مباركة عصرمي باشد.

‏لطفا بدور از سیاسی سخن گفتن، خوب است بررسی شود این ۶١کارشناس محترم اقتصادی از فهم صحنه اقتصادی عاجز بوده و اشتباه کرده اند یا این هنر دولت بوده است که پیش بینی آنان (تورم سه رقمی)محقق نشده است؟ ‏پذیزش هر کدام حریت می خواهد ✏️دکتر گنجی

بنده از همه دولت‌‌ها حمایت کردم اما از این دولت علاوه بر حمایت، #تمجید می‌کنم... به جوسازی‌ها و حاشیه‌سازی‌ها اعتنا نکنید. کار خودتان را بکنید. رهبر معظم انقلاب ۱۴۰۲/۶/۸ https://virasty.com/Mghafari_ir/1693415640549612725

ادامه فصل دوم: زمانیکه کودک ویا نوجوان بودیم، بسیاری از رفتارها و حرفهای ما نادرست بوده است، درحالیکه به زشتی آن واقف نبودیم، حتّی اگر به مال کسی تعرّض می کردیم متوجه نبودیم که چه کار زشت و ناپسندی انجام می دهیم و همان اشتباهات و خطاهای دوران کودکی موجب گرديد، تا به یک سری رفتارها و گفتارهای زشت عادت کرده و ترک این عادات وقت و زحمت زیادی طلب کرده و در نتيجه سیر و سلوک الهی با سختي بيشتر انجام مي گیرد؛ وچه خوب است هرچه زودترمتوجه شده و قبل از اینکه گرفتار عادات غلط شويم، راه درست را درپیش بگیريم؛ ولی متأسفانه بسیاری از ماها ، یا دیر متوجه می شویم ویا اصلاًمتوجه نمی شویم، تاهنگامی که جان به گلو برسد.

ادامه فصل دوم: آنطورکه تجربه شده این است که در اوايل زندگی جهالت عامل مهمتری در انحراف انسان است و در سنین بالاتر تا حدودی جهالتها برطرف شده؛ وليکن عادات غلط و حجابهای پدید آمده به دست خودِ انسان موجب انحراف ویا ضعف معنوی می شود؛ پس باید سعی نمائیم، در اوايل زندگی جهالتها را برطرف وبا عمل به دستورات دینی؛ فطرت و گرایشهای مثبت را حفظ و تقويّت نموده و گرایشهای منفی من جمله غرايزحيواني و مادّي را در بعضي موارد كنترل و در بعضي موارد از بین ببریم.

مرثيه: روز اربعين روز اربعين رسيده بر ما - شد بر دل ما ياد كربلا ؛ ديوانه شده، باز اين دل ما - از غم و ياد روز عاشورا ؛ اي سينه زنان! بر سر هم زنيد - از ماتم آن، شاه كربلا ؛ روز اربعين يادآور عشق - ذبح بهترين عاشقان عشق ؛ روز اربعين ياد عاشورا - ياد حسين و ياد نينوا ؛ شد پر ز ماتم، همه دنيا - ز ناله و غم، شكسته دلها ؛ دواي درد همه حسين - دواي درد مظلوم حسين ؛ راه سعادت ، راه حسين - راه هدايت، راه حسين ؛ بيا تا با هم، بر درگه حق - بانگي بر آريم تا او بيايد. + نوشته شده در دوشنبه نهم آذر ۱۳۹۴ساعت 14:55 توسط مازيار افروخته لنگرودي

@MGhafari_IR

در پی تصمیم #آمریکا برای مجهز کردن #اوکراین به پرتابه‌های اورانیوم ضعیف شده، معاون سخنگوی دبیرکل سازمان ملل نسبت به استفاده از این پرتابه‌ها ابراز نگرانی کرد. ▫️ برنامه کامل

پایان فصل دوم: ازبزرگترین مواردی که حفظ آن واجب و ضروری، وحتی بنا بر روایات، جزئی ازعقل می باشد؛که اگر صدمه ببیند یا نقصان یابد،عقل آدمی ناقص خواهد بود؛ چیزی به نام«حيا» می باشد. این تحفه الهی باعث می شود خیلی از اعمال زشت و ناپسند و بسیاری از گناهان ترک شود، چون با این نعمت عظیم، وقتی بستر گناه پهن مي شود، انسان شرم كرده و انجام نمی دهد؛ ولی باید بدانیم که«حیا» برای هرکسی درجه و مرتبه ای دارد؛ برای بعضی ها قوی و برای بعضی ها ضعیف؛واین قوی و ضعیف بودن ممکن است جهت امتحان و آزمایش، خدادادی باشد. البته مشاهده می شود، این مرحمت الهی به دست خود انسان ها روبه ضعف یا قوّت می نهد؛ بنابراین هرکسی در هر موقعیتی که هست بايد بكوشد«حیا» را درخود زنده نگه داشته و قوّت ببخشد تا بتواند، بهتر و راحت تر با شیاطین وهوی و هوس ها مبارزه نماید؛ البته آنچه انسان را به سعادت می رساند و هدایت می کند، سرمایه ای بزرگ به نام«عقل» می باشد، که اگر نباشد، انسان به بهشت نمی رود و بنابرآنچه درکتاب شریف اصول کافی آمده است؛ حیا و دین جزئی از آن می باشد و بدون دینداری و حیا، عاقل بودن معنی ندارد؛ فلذا انسان بی دین و کم حیا را نمی توان عاقل نامید؛ چون اگر عاقل بود عفّت و پاکدامنی خود را به وسیله شرم و حیا حفظ می کرد و دین را قبول می كرد و خود را از عذاب جهنّم که همه پیامبران هشدار داده اند، نجات می داد، نه اینکه شخصیت اجتماعی و ظاهری خود را با اعمال و رفتاری نظیر مدپرستی،نفاق،بدحجابی وغیره بالا ببرد و دیگران از وی تعریف کنند، بعد خود را عاقل بداند؛ بلکه باید خدا از آدم خوشنود باشد، هرچند دیگران ناخوشنود؛ زیرا اوست که مالک روزجزاست، نه دیگران.تابستان 1386. + نوشته شده در یکشنبه بیست و چهارم آبان ۱۳۹۴ساعت 22:39 توسط مازيار افروخته لنگرودي