- آشفتگیهبایدببخشید -
؛
این تیغ ناامیدی هر دم دهد خراشم ،
من زخمِ پشتِ زخمم ، وقتی نجف نباشم (:
میگفت : با خودم خیلی کلنجار رفتم
دوتامون باختیم ،
تو آدمی رو باختی که خیلی دوست داشت
و من آدمی رو باختم که بیشتر از همه دوستش داشتم .