eitaa logo
مباحث
1.7هزار دنبال‌کننده
38هزار عکس
34.1هزار ویدیو
1.7هزار فایل
﷽ 🗒 عناوین مباحِث ◈ قرار روزانه ❒ قرآن کریم ؛ دو صفحه (کانال تلاوت) ❒ نهج البلاغه ؛ حکمت ها(نامه ها، جمعه) ❒ صحیفه سجادیه ؛ (پنجشنبه ها) ⇦ مطالب متفرقه ⚠️ برای تقویت کانال، مطالب را با آدرس منتشر کنید. 📨 دریافت نظرات: 📩 @ali_Shamabadi
مشاهده در ایتا
دانلود
11.1M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
دم این عزیز گرم ! 👏 چقدر با وقار و با شخصیت جواب این هوچی گری ها رو داد ! دم از و احترام به حقوق یک دیگر میزنن؛ اما تا یه مخالف میبینن مثل یه لاشخور بهش حمله میکنن! ╭─── │ 📳 @Mabaheeth ╰──────────
12.83M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔞 دریافت انرژی منفی از خانم های بی حجاب در مورد انرژی منفی که از خانم های بی ارسال میشه و انرژی های منفی که دریافت می کنند که موجب افسردگی و حال بد درونی میشه... 👁️ نگاه حرام، تیری است مسموم از تیرهای شیطان 😈 | ╭─── │ 📳 @Mabaheeth ╰──────────
هدایت شده از مباحث
1_1227001661.m4a
2.37M
🎧 حرفای یک پسر درباره بلایی که با دیدن زنهای بدحجاب سرشون میاد 😔👆 اینا حرف های کسی هست که نه بچه بسیجیه نه حزب اللهی است نه ساندیس خور با کاشفان و عوامل و بی بندوباری ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────
هدایت شده از فقه و احکام
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
کلیپ | صحبت های یک تجربه گر نزدیک به مرگ (شنود ) درباره مشاهده عواقب سنگین بدحجابی در برزخ .. 🔥🔥🔥🔥🔥 | امر به معروف | معروفانه | گناه_طلاق | الگو | رقیب آرزو مباحث | فقه و احکام ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
| ۳۷۱ 🏷️ کلیدهای سعادت دنیا و آخرت ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ ❁• وَ قَالَ عليه‌السلام لاَ شَرَفَ أَعْلَى مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ لاَ عِزَّ أَعَزُّ مِنَ اَلتَّقْوَى وَ لاَ مَعْقِلَ أَحْسَنُ مِنَ اَلْوَرَعِ وَ لاَ شَفِيعَ أَنْجَحُ مِنَ اَلتَّوْبَةِ و درود خدا بر او، فرمود: هيچ شرافتى برتر از اسلام، و هيچ عزّتى گرامى‌تر از تقوا، و هيچ سنگرى نيكوتر از پارسايى، و هيچ شفاعت كننده‌اى كار سازتر از توبه [نیست] وَ لاَ كَنْزَ أَغْنَى مِنَ اَلْقَنَاعَةِ وَ لاَ مَالَ أَذْهَبُ لِلْفَاقَةِ مِنَ اَلرِّضَى بِالْقُوتِ و هيچ گنجى بى‌نياز كننده‌تر از قناعت، و هيچ مالى در فقر زدايى، از بين برنده‌تر از رضايت دادن به روزى نيست. وَ مَنِ اِقْتَصَرَ عَلَى بُلْغَةِ اَلْكَفَافِ فَقَدِ اِنْتَظَمَ اَلرَّاحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفْضَ اَلدَّعَةِ و كسى كه به اندازه كفايتِ زندگى از دنيا بردارد به آسايش دست يابد، و آسوده خاطر گردد. وَ اَلرَّغْبَةُ مِفْتَاحُ اَلنَّصَبِ وَ مَطِيَّةُ اَلتَّعَبِ در حالى كه دنيا پرستى كليد دشوارى، و مركب رنج و گرفتارى است. وَ اَلْحِرْصُ وَ اَلْكِبْرُ وَ اَلْحَسَدُ دَوَاعٍ إِلَى اَلتَّقَحُّمِ فِي اَلذُّنُوبِ و حرص ورزى و خود بزرگ بينى و حسادت، عامل بى‌پروايى در گناهان است. وَ اَلشَّرُّ جَامِعُ مَسَاوِئِ اَلْعُيُوبِ و بدى، جامع تمام عيب‌ها است. 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
♻️ ترجمه فیض‌الإسلام : امام عليه السّلام (دربارۀ خوهاى پسنديده و شايسته) فرموده است: (۱) هيچ شرف و بزرگى بالاتر از (كه به سعادت دنيا و آخرت مى‌رساند) و هيچ عزّت و ارجمندى ارجمندتر از پرهيزكارى (ترس از خدا و اطاعت او) و هيچ پناهگاهى نيكوتر و استوارتر از ورع (باز ايستادن از گناهان و شبهات) و هيچ شفيع و خواهشگرى پيروزتر و رهاننده‌تر از و بازگشت نيست (زيرا توبه نيازمند باذن نيست ولى انبياء و اولياء و مؤمنين تا براى گناهكاران اذن شفاعت نيابند دم نگشايند؛ چنانكه در قرآن كريم س ۴۲ ى ۲۵ مى‌فرمايد: «وَ هُوَ اَلَّذِي يَقْبَلُ‌ اَلتَّوْبَةَ‌ عَنْ‌ عِبٰادِهِ‌ وَ يَعْفُوا عَنِ‌ اَلسَّيِّئٰاتِ‌» يعنى اوست خدائى كه توبۀ بندگانش را مى‌پذيرد و از گناهان «آنها» مى‌گذرد، و در س ۲ ى ۲۵۵ مى‌فرمايد: «مَنْ‌ ذَا اَلَّذِي يَشْفَعُ‌ عِنْدَهُ‌ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ‌» يعنى كيست آنكه «روز قيامت» در پيشگاه او «گناه كارى را» شفاعت كند مگر باذن و فرمان او) (۲) و هيچ گنجى بى‌نياز كننده‌تر از قناعت و هيچ دارائى، فقر را جلوگيرتر از تن دادن به روزى رسيده نمى‌باشد. (۳) و هر كه بآنچه باو رسيده اكتفاء نمايد به آسودگى پيوسته و در آسايش فرود آمده. (۴) و رغبت و ميل بدنيا كليد سختترين رنج و مَركب گرفتارى است. (۵) و آز و گردنكشى و رشك، شخص را به افتادن در گناهان مى‌خوانند. (۶) و بد كارى همۀ بديها و زشتيها را گرد مى‌آورد (در بر دارد). ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📖 امام عليه السلام در اين جمله‌هاى كوتاه و پرمعنا اشاره به ده موضوع مهم مى‌كند كه هفت موضوع مربوط به فضايل اخلاقى و سه موضوع مربوط به رذايل اخلاقى است. نخست مى‌فرمايد: «شرافتى برتر از اسلام نيست»؛ (لَا شَرَفَ‌ أَعْلَى مِنَ‌ الْإِسْلاَمِ‌) . اين نكته با توجه به اين‌كه مجموعه‌اى از عقايد والاى دينى و برنامه‌هاى سازندۀ عبادى و دستورات مهم اخلاقى است كاملاً روشن است. بسيارى از افراد، شرف را در مقام‌هاى مادّىِ متزلزل و اموال و ثروت‌هاى ناپايدار و قدرت قوم و قبيله كه دائماً در معرض فناست مى‌دانند. در حالى كه شرافت واقعى اين است كه انسان يك مسلمان راستين باشد. در جملۀ دوم مى‌فرمايد: «عزت و قدرتى گران‌بهاتر از پرهيزكارى نيست»؛ (وَ لَا عِزَّ أَعَزُّ مِنَ‌ التَّقْوَى) . زيرا چنان انسان را مسلّط بر خويش مى‌سازد كه وسوسه‌هاى شيطان و هواى نفس را به عقب مى‌راند. چه قدرتى از اين بالاتر كه انسان شيطان را به زمين بزند و هواى نفس را مهار كند. در سومين جمله مى‌فرمايد: «هيچ پناهگاهى بهتر و نگهدارنده‌تر از ورع (و پرهيز از شبهات) نيست»؛ (وَ لَا مَعْقِلَ‌ أَحْسَنُ‌ مِنَ‌ الْوَرَعِ‌) . لغزش‌هاى انسان در بسيارى از موارد در امور شبهه‌ناك است كه انسان را به پرتگاه محرمات مسلم شرع سوق مى‌دهد. كسى كه داراى ورع و پرهيز از شبهات است در پناهگاه مطمئنى قرار گرفته كه او را از چنين لغزشى بازمى‌دارد. در حكمت چهارم نيز شبيه اين جمله گذشت آن‌جا كه مى‌فرمايد: «الْوَرَعُ‌ جُنَّة؛ ورع، سپر🛡️ محكمى است». امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد: «إِنَّ‌ أَشَدَّ الْعِبَادَةِ‌ الْوَرَعُ‌؛ دشوارترين عبادت ورع است»؛ زيرا علاوه بر ترك محرمات و انجام واجبات، انسان را از ارتكاب شبهات بازمى‌دارد. در حديث ديگرى آمده است كه يكى از ياران امام صادق عليه السلام خدمتش عرض كرد: من توفيق زيارت شما را چند سال يك‌بار پيدا مى‌كنم دستورى بيان فرما كه به آن عمل كنم (و ضامن سعادتم باشد) ...
در پنجمين نكته اشاره به اهميت كرده، مى‌فرمايد: «هيچ گنجى بى‌نيازكننده‌تر از قناعت نيست»؛ (وَ لَا كَنْزَ أَغْنَى مِنَ‌ الْقَنَاعَةِ‌). گنج‌هاى ديگر پايان مى‌پذيرند، گنجى كه پايان نمى‌پذيرد گنج قناعت است. ➕ اضافه بر اين، براى حفظ گنج‌هاى ظاهرى رنج فراوان بايد كشيد چراكه دشمنان و سارقان و حسودان دائماً در كمين آن‌اند. ولى گنج قناعت هيچ سارق و دشمن و حسودى ندارد. و به گفتۀ سعدى: گنج آزادگى و كنج قناعت ملكى است كه به شمشير ميسر نشود سلطان را. و به گفتۀ حافظ: گنج زر، گر نبود، كنج قناعت باقى است آن‌كه آن داد به شاهان به گدايان اين داد. در گفتار حكيمانۀ 57 آمده بود: «الْقَنَاعَةُ‌ مَالٌ‌ لَا ينْفَدُ؛ قناعت سرمايه‌اى است كه هرگز تمام نمى‌شود». همين مضمون در گفتار حكيمانۀ 349 و گفتار حكيمانۀ 229 آمده بود. حقيقت قناعت يك ملكۀ درونى است كه انسان با داشتن آن با حدّاقل لازم براى زندگى مى‌سازد و به‌دنبال زرق و برق و اضافات و تشريفاتى كه وقت و فكر و عمر انسان را مصروف خود مى‌سازد نمى‌رود و به همين دليل آلودۀ انواع گناهان و مسائل غير اخلاقى نمى‌شود. اضافه بر اين، شخص قانع، آزادگى فوق‌العاده‌اى دارد؛ زيرا زير بار منت هيچ‌كَس نيست؛ در حديثى از اميرمؤمنان عليه السلام در غررالحكم آمده است: «الْحُرُّ عَبْدٌ مَا طَمِعَ‌ وَ الْعَبْدُ حُرٌّ إِذَا قَنِعَ‌؛ شخص آزاده، برده است هنگامى كه طمع كند، و برده، آزاده است هنگامى كه قناعت پيشه كند». در ششمين نكته مى‌فرمايد: «هيچ مالى براى نابودى فقر بهتر از رضا به مقدار نياز نيست»؛ (وَ لَا مَالَ‌ أَذْهَبُ‌ لِلْفَاقَةِ‌ مِنَ‌ الرِّضَىٰ‌ بِالْقُوتِ‌) اين جمله كه در واقع تكميل كنندۀ جملۀ سابق است اشاره به اين دارد كه بى‌نيازى حقيقى در آن است كه انسان به ضروريات زندگى راضى باشد و درپى مال‌اندوزى و فراهم كردن اسباب و وسايل تجملاتى كه به يقين مورد نياز او نيست خود را به زحمت نيفكند كه اين نوعى فقر و آن نوعى غناست.