یعنی علت و معلول همه همینجاست!

باید از خودمون بپرسیم باید با این قدرت چیو انتخاب کنیم؟ ما با انتخاب هامون چه نسبتی داریم؟ اصن چرا انتخاب ارزش داره؟ ایا بر اساس شانس انتخاب میکنیم؟

این پرسش های اساسین

میخوام جواب همه این پرسش ها رو شسته رفته هلو بپر تو گلو بهتوت بگم

تو یکی از حکمت های نهج البلاغه حضرت امیر میفرمان که ارزشمند ترین عمل اون عملیه که خودت رو به اون مجبور کنی! حڪمت.²⁴⁹

برای همین مبنای تعریف انسان مبارزه با خواسته هاشه!

تو یه کلام!

اما ما باید با انتخاب هامون چه نسبتی داشته باشیم؟

آگاهی و اختیار انسان وقتی معنا دار میشه که به هر دو طرف یک انتخاب تمایل داشته باشه!

اختیار بی معنیه اگه به یک طرف هیچ علاقه ای نداشته باشه و یک طرف تمایل داشته باشه!