و ضعیف عملکردن باعث بی رغبت شدن میشه

به خصوص کسایی که قصد داشته باشن علاوه بر خودشون کس دیگه ای هم به دین دعوت کنن یا به هر صورت کار فرهنگی انجام بدن! نباید دچار این تردید در اولویت کارها باشند

نظم دادن به آگاهی های دینی شوق مارو برای حرکت بیشتر و بیشتر می‌کند!

و قدرت مراقبت از این روحیه رو پیدا میکنیم!

مراقبتی که نتیجه کار رو ثمر بخش میکنه!

فایده همچین تغییر نگاهی اینه که ما تکلیف خودمونو روشن میکنیم!

دین برنامه خودشو برا سرو سامون دادن به این شرایط داره!

اگر این نظام نباشه ما در ارزیابی خودمون به عنوان انسان مشکل خواهیم داشت!

این جوری که بعضی از انسان های خوب خودشون رو خوب نمی دونن

و بعضی از انسان های بد خودشون رو خوب میدونن

و اما اون چیزی که تو روایات ازش به عنوان نخ تسبیح یاد شده، که همه باید ها و نباید های دین رو مثل دونه های پراکنده تسبیح کنار هم نگه میداره موضوع بحث ماست