eitaa logo
❀|مَعـْـدودَهٍ↭.•
1.1هزار دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
1.3هزار ویدیو
13 فایل
«...إِلے‏‌أُمَّهٍ‌مَعدُودَهٍ‌لَیقولنَّ‌مایَحبِسُهُ‌ الا‌یومَ‌یأتیهمِ‌لَیسَ‌مَصرُوفاًعَنھُمْ‌...» -۸-هــود📖.• ••• امیرالمؤمنین(؏):🌿 اُمةمعدوده‌اصحاب‌مھدےست‌‌که ۳۱۳نفر می‌باشند. . ❜ هرچی‌میخوایدبدونین‌اینجاسٺ؛ ❛ • ➼┃ @shraytmaeduduh 🔊🌿!'
مشاهده در ایتا
دانلود
-امام‌جـواد ؏ عزّت و شخصیّت مؤمن در بی نیازی و طمع نداشتن به ـ مال و زندگی ـ دیگران است. |🌿-بحارالأنوار،ج۷۲، ص۱۰۹، ح۱۲ ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
بہ‌تو‌فکرمیکنم و هزارشاخہ اقاقی در من سبز مےشود . . . |🍬- ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
❀|مَعـْـدودَهٍ↭.•
_قـالَ‌علۍ‌'علیہ‌السلام' 《در دوات، لیقه بینداز، نوک‌ قلم‌ را بلند گیر، میان‌سطرها فاصله بگذار، و ح
_قـالَ‌علۍ‌'علیہ‌السلام' 《به تحقیق مال‌و‌اولاد متاع‌دنیا است
 (که فانی میگردد)
وعمل نیکومتاع آخرت است
(که باقی و برقرار میباشد)
وگاه باشدکه خداوندبه گروهی هردورا عطا میفرماید
(هم از دنیا بهره میبرند
 و هم از آخرت
) پس
 (به آنچه مقدر است رضا داده
معصیت و نافرمانی نکنید و) 
از عذاب خدا که به آن ترسانیده است شما را بترسید، و ترسیدن شما از روی عذر و بهانه نباشد
(مانند ترسیدن
 خردمندان که میترسند مبادا گرفتار
خطا و تقصیری شوند)
.》 |حڪمت³¹⁴📒 روش نویسندگى ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
‹بِسمِ‌ࢪبِّ جــواد؏🖤✨› ذکر روزツ‌یاذَالجلال والإکرام
‌‹ヅ🌱✋🏻› -السݪام‌عݪیڪ‌یاصاحݕ‌اݪزماݩ ... ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
سلامتےتون صلوات!
به غیرازمن تکیه گاهی برای خود نگیرید! |🌨- ۲'سوره اسراء ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
؏ بدان که از دید خداوند پنهان نیستی، پس بنگر چگونه ای. |🌿-تحف العقول، ص ۴۵۵ ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
قرآنِ‌بي"عـلـے"ثمرش ابن‌ملجم است. |💚- ₁₈روزتـا ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
❀|مَعـْـدودَهٍ↭.•
قرآنِ‌بي"عـلـے"ثمرش ابن‌ملجم است. |#یاعلےمدد💚- ₁₈روزتـا #غدیر ‹ᴼˢʰᵃᵍʰᵉˡ-ᵐᵃʰᵈⁱ›
-نزدامیرالمؤمنین‌علیہ‌السلام‌آمدواز‌ایشان، اسبِ‌قرمزِخوش‌‌رنگی خواست. حضرٺ هم به‌او هدیه‌داد،‌بےچشم‌ْداشت. وقتےسوار برآن اسب‌شد و رفت، امیرمؤمنان این‌شعر را‌خواند: «أُریدُحیاتَهُ‌ویُریدُقَتلی،‌ عذیرَکَ‌مِن‌خلیلِکَ مِن مُرادِ»یعنی «برای‌اوسلامتی‌آرزومندم، اما اوقصد کشتن مرا دارد». سپس‌روبه‌دوستان‌خود‌فرمود: به‌خداقسم‌ این‌مرد قاٺل‌من اسٺ ! مردم بارها دیده‌بودند درستےپیش‌بینے هایش‌را، باتعجب‌پرسیدند "چرا او را نمیکشی؟" پاسخ داد : پس‌چه‌کسی‌مرابکشد؟ |📚-بحارالانوار، ج٤٢، ص١٨٦