بغض کُشنده ی من . . !

یه فاتحه میخونید؟ مادربزرگم فوت کرد .

موقع شکستن یادم افتاد تو بهم تکیه دادی ؛ دوباره ایستادم .

ــــ

یه بار گفتی بهم؟ زبونم لال یه روزی، یکی بود یکی نبود، اون که نبود خودت بودی چیکار کنم؟!

شیشه ی عمرتو رو طاقچه گذاشتی نکنه اینجوری افتاد و شکست؟!

،

خالی از هرگونه امید .

‌ کاش یاد بگیریم که قدر آدمای اطرافمون رو بدونیم ؛ روزی میرسه که از دستشون میدیم و تازه یادمون میوفته باید قدرشون رو میدونستیم.اون موقع‌ست که زندگیمون میشه پر از حسرت ؛ پس بیاید قدر آدما رو بدونیم تا بعدا حسرت کنارشون بودن رو نخوریم . حسرت اینکه یه بارم که شده دوباره دستشون رو بگیریم، بغلشون کنیم، باهاشون حرف بزنیم و . . -

گاهی خبری از دل ما نیز بگیری بد نیست .

دنیا مکان ماندن ما نیست ؛ بگذریم .