استاد داشت راجع به اهمیت علم آموزی و دانشجو بودن صحبت میکرد که چقدر یه دانشجو باید حریص باشه به یادگیری درس و قدر فرصت هاشو بدونه. بعد اتمام حرف هاش از رادیو باهاش تماس گرفتن؛ استاد با زبون اشاره گفت امروز کلاستون زودتر تموم میشه و میتونید برید خونه!! یهو همه چشماشون اکلیلی شد و فرار کردن به سمت در کلاس. حس خجالتی که توی چهرم بود و نمیتونستم سر بالا کنم در برابر استاد غیر قابل وصف بود:)′ انگار نه انگار استاد همین چند دقیقه پیش داشت صحبت می‌کرد برامون.

میدونم دیر وقته؛ اما برای شب زنده داران #شعر؟

هجران رفیقِ بختِ زبونِ کسی مباد خصمی چنین دلیر به خونِ کسی مباد

یارب حریفِ گرم‌کنی همچو آرزو گرم اختلاطِ داغِ درونِ کسی مباد

آن گریه‌های شوق که غلتید کوه از او سیلِ بنای صبر و سکونِ کسی مباد ..

صد بندِ شوق پاره کند زورِ آرزو یارب که بختِ شور و جنونِ کسی مباد

نعلم به نامِ جملهٔ اجزا در آتش است جادویِ او به فکرِ فسونِ کسی مباد

وحشی هزار بادیه دورم ز کعبه کرد ‹این بختِ بد که راهنمونِ کسی مباد(:›

•وحشی‌بافقی !!

-³⁰days-

- اگه تموم دنیا توی سرت خراب شد چیکار میکنی؟ + میرم هیئت؛