برای:
آ سید علی آقا🫀.
سلام سید.
یه مدت بود صداتونو نشنیده بودم؛ راستشو بخواین پیگیر حالتون هم نبودم، آخه ته دلم قرص بود که خداروشکر سالمید. بی معرفت نیستم قربون خودتون و جدتون برم، فقط یکم حواس پرت و فراموشکارم.
البته،
ناگفته نمونه آقاسید؛
تا دلتون بخواد توی نمازها سلامتیتونرو از اوس کریم میخواستم. یه جای دیگه هم یادتون کردم؛ اون لحظه ای که داشتم با ارباب صحبت میکردم و از زیارت نرفتن گله میکردم؛ اون لحظه یاد شما افتادم که چقدر مردی که هرساله همهرو تشویق میکنی برن پا تو راهی بذارن که خودتون به دلیل یسری مشکلات نمیتونید برید و میدونم بدون شک دلتون لک میزنه خودتونم بتونید و قدم قدم برید تا برسید به وصال جَدِّتون :).
همین چند دقیقه پیش، قبل از نوشتن این حرفا یهو نگاهم خورد به عکستون؛ دلم براتون تنگ شد آقا سید. از آخرین باری که دیدمتون اگه اشتباه نکنم،۳ ماه گذشته!
همین الان نشستم یه کلیپ ازتون دیدم؛
آقا سید؛
آخ آقا سید نکن با دل ما اینجوری!!
من تصدقتون بشم که اینقدر امیدوارید. قربون وجودتون که اصلا وجودتونم امیدواریه خودش!!
راستی آقا سید؛
دیشب هیئت ذکر خیرتون بود. ذکر خیرِ نوید جدیدی که بهمون دادین.
فرمودید: به قله نزدیک شدیم🫀:).
درست شنیدم آقا سید؟
نزدیک شدیم؟
یعنی اونروزی که پرچمو قراره بدست مهدی فاطمه بدین، نزدیکه؟
آقا سید؛
شما غصه نخوریا.
ما هستیم؛ بشین و تماشا کن ببین قراره چه جشنی بگیریم روز ظهور :)
آ سید علی؛
نفست حیدری که امید دادی بهمون.
حقیقتا خیلی نیازمند شنیدن این خبرخوب بودیم.
حالا که از نزدیکی به قله گفتید اومدم بگم که:
ماهم هستیم تا تهش؛
هستیم تا عَلَم این پرچمو خودمون بزنیم نوک قله، هستیم تا این پرچمو خودمون به اهتزاز در بیاریم.
شما فقط برامون دعا کن آقا سید؛
سفارشمونو به جدتون بکنید!!
سرتون سلامت و سایتون مستدام؛
آ سید علی آقای ما🫀:)
[
#زینبِبهار؛ ۳ شهریور ۱۴۰۲ ]
