-غمِ صمیمت های از دست رفته- قرار بر این بود که بسازیمش. امارتِ کهنه‌ و فرسوده‌ی دل هایمان را. همین که خرابش کردیم، درست کردنش را از یاد بردیم. بعضی چیز ها گاهی باید کهنه بماند. برخی کهنگی ها، ارزش امارت را بیش‌تر می‌کند. این روز ها به امارتی که با دستان خودمان خرابش کردیم فکر می‌کنم؛ در نهایت آنچه با آدم می‌ماند تنهایی‌ست. و چه کسی می‌تواند مدعی باشد که در زمین تنها نیست؟ تنهایی پنهانی ترین نعمتِ دست نیافتنیِ خداست که نصیبِ هرکس نمی‌شود. قدر باید دانست این موهبت ها را :))

i need you my #hero🫀:)

نوشته بود: هنوز دوز فراقم به حد خفقان نرسیده، می‌دونم چار روز دیگه می‌رسه و بعدش بابهونه و بی‌بهونه دلم پر پر می‌زنه برا یه ثانیه‌ی حرم، ولی الان هنوز انگار اثر آرامبخشی‌ش روم مونده. شاید همینه که می‌گن زائر کربلا تا ۴۰ روز بعدشم هنوز زائره .. و دیدم چقدر این منم🫀:)

مرا ببخش که تورا آنگونه که شایسته‌ی خدایی توست؛ نمی‌پرستم.

با من چهاربار بگو؛ #الحمدالله‌رب‌العالمین

عیسی دمی کجاست که احیای ما کند.. 

👤حافظ #اللهم‌عجل‌الولیک‌الفرج

به یادِ کانال های : مَبهوت³¹⁵ ، مُبهَم ، دُموع¹³⁵ ، خَلأ ، حالِ دل ، مـٰاهِـ مَـن ، اَبَاالقِربَه ، ایشیق آی ، مَـهجـور و همه اعضای مُـؤَثِـر بودم=)🌿

#شعر بخونیم؟

کرده‌ام باز به آن گریهٔ سودا، سودا که ز هر اشک زدم بر سر دریا، دریا

ساقی‌امشب‌ چه‌ جنون ریخت‌ به‌ پیمانهٔ هوش که شکستم به دل از قلقل مینا، مینا

محو اوگشتم و رازم به ملاء توفان‌کرد هست حیرانی عاشق لب‌گویا،‌گویا

داغ معماری اشکم‌که به یک لغزیدن عافیتها شد ازین آبله برپا، برپا