مژگان به هم بزن که بپاشی جهان من کوبی زمین من به سر آسمان من

می‌سوزم از تبی که دماسنج عشق را از هُرم خود گداخته زیر زبان من

تشخیص درد من به دل خود حواله کن آه ای طبیب درد فروش جوان من

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را تا خون بدل به باده شود در رگان من

گفتی غریب شهر منی، این چه غربت است؟ کاین شهر از تو می‌شنود داستان من

خاکستری است شهر من آری و من در آن آن مجمری که آتش زرتشت از آن من

زین پیش اگر که نصف جهان بود، بعد از این با تو شود تمام جهان اصفهان من!

•حسین منزوی!

‏عانقني فقط ‏الحديث ثقيل ‏والعيّش مُتعب ‏والمكان الوحيد الذي أتخفف فيه ‏حرمک . فقط بغلم كن! سخن، سنگين است و زندگى، ملامت بار!! و تنها جايى كه مى‌توانم كمى سبک شوم، در حرم توست .❤️‍🩹

بگذار وقتی تمامم لبریز از غم شد، بدانم که همیشه حواست به من هست!! بگذار حس کنم که می‌توانم به آغوشت پناه آرم و یک دل سیر برایت گریه کنم. بگذار تنها تورا ببینم، تنها محبت تورا لمس کنم، تنها برای تو زندگی کنم. عزیزِ من؛ بگذار در میانِ اینهمه تنهایی و غم، پناهنده ات شوم :). [ #زینبِ‌بهار| یک نانوشته برایت؛ شنبه ۱۶ دی ۱۴۰۲ ]

خدایا آمرزشِ اون دسته از گناهایی که فقط خودم و خودت ازشون باخبریم رو تو اولویت قرار بده.