نفست پنجره ای رو به جهان وا کرده شاعران را غزلِ موی تو شیدا کرده ..

با نگاهت "نیوتون" جاذبه را کشف نمود "دهخدا" نامِ تو را "جاذبه" معنا کرده

گیجی و مستی الکل همه از چشم تو بود مثلا کشفِ جدیدی "زکریّا" کرده؟

نه! مگر خالقِ انسان و بشر "واحد" نیست؟ چه کسی روی تو را این همه زیبا کرده؟

بگذریم آخ! چه می گفتم عزیزم اصلاً؟ یادم آمد: "چه کسی روی تو زیبا کرده"

•ناشناس!

ماه از میان شاخه‌ی درختان دوخته شده به چشمانم. روی تاب نشسته ام. ستوده نوایش دیوانه کننده است. صدای شهر می‌آید. صدای شهر ترکیبی از صدای موتور و ماشین و باد است. مامان روی اَلا کُلَنگ نشسته، مامان یک طرف و حسنا طرف دیگر. پارکبان محله درختان را آب می‌دهد. علی تاب خالی کنارم را تکان می‌دهد. گه گاه ماشین ها با سرعت عجیبی از خیابان رد می‌شوند. انگار بی‌خوابی زده به چشمان همه. ماه رنگ و رویش زرد شده. طفلکی‌ام حالش خوب نیست. نگرانش می‌شوم. غم درونم خیمه می‌زند. صدای چاووشی را پلی می‌کنم. چاووشی می‌خواند: که امشب حال من، عین شبه شام غریبونه .. شب دوست داشتنیه من؛ چقدر حرف نگفته در وصف دوست داشتنت دارم. مراقب ماه رنگ و رو پریده‌ی من باش. دستم به ماه نمی‌رسد. به جای من یک دل سیر در آغوشش بگیر؛ لطفاً !! [ #زینبِ‌بهار| نمی‌دانم نوشت؛ فی‌البداهه ای گرم روی تاب؛ بوقت ساعت 1:39 دقیقه بامداد چهارشنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۳ ]

ای که دستت می‌رسد؛ کاری بکن !

روحانی: منم خودم شب جمعه فهمیدم شهید شدم

رفتی و تا ابد حسرت شدی.