‌‌‌با همین دست، به دستان تو عادت کردم این گناه است ولی جان تو عادت کردم

جا برای من گنجشک زیاد است، ولی به درختان خیابان تو عادت کردم٫٫!٫٫

گرچه گلدان من از خشک شدن می‌ترسد به ته خالی لیوان تو عادت کردم -!-

دستم اندازه‌ی یک لمس بهاری سبز است بس‌که بی‌پرده به دستان تو عادت کردم ..

مانده‌ام آخر این شعر چه باشد انگار ‹به ندانستن پایان تو عادت کردم(:›

•علی‌اکبر‌رشیدی !!

از قشنگ ترین رمانتیکای زندگیم میتونم به وقتی که هیچکس خونه نیست اشاره کنم ..

🌱 بسم رب القلم و آنچه رغم می‌زند؛ 📌 این پیام رو فروارد کن کانالت. یه جمله کوتاه زیرش بنویس، برات یه متن یا داستان ادبی می‌نویسم :)✍🏻

قسم به معجزه‌ی اشک در تنها ترین لحظه های زندگی ..

مودم مثل بچه ایه که بشدت اجتماعی بوده و همیشه دورش شلوغ و پر از دوست و رفیق بوده توی پرورشگاه و الان تازه یه خونواده گرفتنش به فرزندخوندگی و هیچکسو توی دنیای بیرون از پرورشگاه نمی‌شناسه و تنهاست ..!