قسم به معجزه‌ی اشک در تنها ترین لحظه های زندگی ..

مودم مثل بچه ایه که بشدت اجتماعی بوده و همیشه دورش شلوغ و پر از دوست و رفیق بوده توی پرورشگاه و الان تازه یه خونواده گرفتنش به فرزندخوندگی و هیچکسو توی دنیای بیرون از پرورشگاه نمی‌شناسه و تنهاست ..!

یه دور باید نماز شکر بخونم بخاطر قطع رابطم با خیلیا.

از غمِ دوریِ حرم امام رضا؛ میتونم ۳ شبانه روز بی وقفه اشک بریزم(:″

از دلم امید خوبی را مبر(: ‹#ماهك›

این براندازا هم که هرروز دارن فراخوان میدن ؛ یبار ۲۷ ام , یبار ۲۸ ام , یبار اول ماه , یبار وسط ماه , یبار آخر ماه , یبار وقتی قرص ماه کامل شد , یبار وقتی دختر اقدس خانوم زایید , یبار وقتی عباس آقا سر کوچه تو گروه اعلام کرد , یبار فلان یبار بهمان ؛ بابا ما هرروز که نمی‌تونیم مسخره اینا باشیم ، بریم تو خیابون به جمعیت فسقلی‌شون و دوس دختر , پسرای در دست هم که اومدن اعتراض نگاه کنیم بخندیم🌚 آبروی هرچی اعتراض و و اعتراض‌گرِ رو دارن میبرن با این برنامه‌هاشون .

دلم میخواد برگردم به زمانی که دخترا میرفتن خونه یه دوستشون و اعلامیه های امامو میگرفتن و یواشکی بین همکلاسیا و همسایه هاشون پخش می‌کردن؛ دوسدارم برگردم به زمانی که دخترا برای امنیتشون و گرفتن کشورشون از بیگانه میجنگیدند نه برای آزادیِ پوچ و بی ارزش((((:″

_هَمین‌اَلآن–

امروز یه غمی رو دلم افتاد؛ که اگه نمیومدم گلستان -قطعا دق میکردم از شدتش:)_