آدمایی که از تمومِ وجودشون مایه میذارن برای کمک‌کردن به اطرافیان خیلی قشنگن>>>>

سه تا صلوات برای شادیِ روحِ‌یه عزیزی میفرستید؟′

۱۶ روز″🍂

شماهم با من اینو گوش بدین(:″ ده بار اون موقع تاحالا پلی شده؛

این هم ترجمه‌اش(:

حدود ۷ سالِ پیش نمایشگاه‌های بین المللی قرآن و عترت بود و ما اونجا غرفه محصول داشتیم .. بعد این صوت پلی میشد و صداش کل فضای سالن نمایشگاهو پر میکرد، بخاطر دارم که توی ماه رمضان هم بود زمان برگزاری نمایشگاه و من روزه بودم(:′ خاطره‌ی خوب و حس فرا قشنگی که تموم وجودمو پر میکنه واقعا غیر قابل وصف‌ترین چیزِ دنیاست برام؛ این صوت خیلی خیلی قشنگِ برای من′! -خلاصه‌که گوش بدین و به روحتون آرامش بدین-

قبلا اینجوری بود که هرجا میرفتم یاد یه خاطره با یه نفر میفتادم و کلی یا ناراحت میشدم و دلم تنگ میشد یام خوشحال میشدم و حالم خوب میشد′! ولی الان اینجوریه که هرجا میرم حسِ ادمیو دارم که اولین بارِ یجا میره؛ همینقدر گنگ؛ همینقدر آشفته؛ همینقدر بی‌حس و خنثی .. *میگذرد ..

″مَرهَم′ نشسته‌‌ام روبه رویت′! محو در چشمانت‌میشوم و تو با لبخندی‌زیباتر از حد تصور از قابِ‌زیبایِ آرزو نگاهم میکنی؛ از من بعید نیست بدی که مرده را چه باک از مردگی؟ تو ولی زندگی‌میکنی چرا که تو زنده‌‌ای و این رسم است که زنده‌ها برای مرده‌ها فاتحه بخوانند؛ بخوان جانِ من؛ بخوان فاتحه‌ام را .. ‹بسم‌اللّه الرحمن الرحیم› الحمد‌للّٰه رب‌العالمین .. و سوگند به او که مهربان ترینِ مهربانان است و سپاس که او مهربان‌ترینِ مهربانان است(: تو خیره به چشمانم در عکس با من حرف میزنی و من سراسیمه به دنبال چیزی میگردم که به تو ملحق شوم؛ چه بیهوده تورا جست و جو می‌کنم‌ وقتی تو حی و حاضر در کنارم ایستاده‌ای، یا شاید هم رو به رویم نشسته‌ای و به حالِ زار و پریشانِ من دعا میکنی′! من در کنارتو زنده‌میشوم؛ مرا به زندگی کردن واقف کن ای زنده‌ترین دلیلِ زندگی(: و باز برایت میخوانم: ‹آرامِ‌دلی؛ دفعِ غمی؛ مرهمِ دردی› عزیزِ‌جانم′! #زینبِ‌بهار [ اندر‌هوای غمی که خدا بر دلم نشاند؛ گلستانِ پروانه‌ها؛ ۲۸ آذر ۱۴۰۱ ]

میم مالکیت روی کسی باید گذاشت که تو و حرفات براش مهم باشه؛ محبت‌های یک طرفه و دوست داشتن های یه جانبه بدرد هیچکس نمیخوره و فقط باعث آشفتگیِ مطلقِ یه طرف میشه′!