و تصمیم گرفتم برگردم به ورژنِ خودم . میبینین؟ دنیای ما آدم ها روزانه شاهد دقیقا این مدل داستان هاست، اینکه میخوایم رفتاری که آزارمون میده رو با طرف انجام بدیم و بعدم میگیم خب حقشه میخوام بفهمه چقدر کارش بده؛ در صورتی که اگر قرار بود هرکسی رفتار بدِ یه نفر رو تکرار کنه با طرف که مثلا حالا میخواد ادبش کنه سنگ رو سنگ بند نمیشد . و رفته رفته واقعاً همه‌ی آدما از خودشون و اون خودِ خوبشون دور میشدن و گاها تبدیل میشدن به یه آدم با خصلت های بدِ فراوان که همش در حال آزار دادن بقیست′!

الانم بحثِ یه سین زدنِ پیام نیست . آدم وقتی از چیزی بدش میاد باید از اون چیز فراری باشه و حتی برعکس اون رفتار بد رو انجام بده با طرفش که اون طرف بفهمه اگر رفتارش بده صحیحش کنه′! و چقدر لازمه با همه همونجوری باشیم که خودمون هستیم نه مثل خودشون باهاشون برخورد کنیم؛ اگر رفتارمون بد باشه میتونه یه نفر کمکمون کنه که درستش کنیم و اگر هم خوب باشه میتونه باعث بشه دونفر که یه رفتار بدی رو می‌کنند شاید به واسطه‌ی رفتار خوب ما درست کنن خودشون رو(:′ «و این یعنی نشرِ خوبی‌ها؛یعنی رواجِ ادب و تربیتِ صحیح»

در نهایت باید بگم؛ ارزش نداره هربار خودتون رو برای تلافی با آدم ها مثل خودشون کنید . همینکه خودتون باشید این بهترین تلافیِ بنظرم، رنگِ یک رنگی از همه‌ی رنگین‌کمان های دنیا زیباییش بیشتره و روحِ ما آدم ها همیشه اول به سمتِ فطرتمون میره، به شرطی که خودِمون بخوایم و خودمون باشیم(:″ -همین؛

یه صلوات بفرستین مومنین و مومناتِ خدا″

ما أقبَحَ بالإنسانِ أن يكونَ ذا وَجهَينِ؛ چه زشت است براى انسان كه دو رو باشد(:′ -حضرتِ‌‌امیر′! -غررالحكم؛۹۶۶۳

منبابِ سخنانِ دیشبمون؛

کربلای تو همینجاست همین امروز است؛

عهد کن با ولیِ عصر معاصر باشی؛

در دل اگر که گندم ری کِشته‌ای نیا؛

خود را به پای درهم اگر که کُشته ای نیا؛

نورش نصیب قلبِ منافق نمیشود؛